Chociaż Fleming cieszył się sławą utalentowanego eksperymentatora, jego laboratorium nie stanowiło wzoru czystości – na stołach piętrzyły się na przykład stosy szalek z poprzednich doświadczeń. I właśnie dzięki temu bałaganiarstwu uczony dokonał swojego najważniejszego odkrycia.

Pierwszy odkrywca penicyliny, Ernest Duchesne, zmarł na... gruźlicę, którą mógłby wyleczyć stosując opisaną przez siebie substancję. Jednak laur dobrodzieja ludzkości spadł na Szkota Alexandra Fleminga, który na odkrycie wpadł nieco przypadkowo.

Okazuje się, że stosowany na całym świecie przy produkcji penicyliny gatunek pleśni ‑ Penicillium chrysogenum ‑ jest w stanie rozmnażać się płciowo. Do tej pory, czyli od około 100 lat od poznania go, sądzono, że pleśni tego gatunku rozmnażają się wyłącznie aseksualnie z wykorzystaniem zarodników.

Substancja, nowo odkryty enzym, został nazwany lizozymem. Fleming przystąpił do dalszych badań. Na warsztat trafiły paznokcie, kawałek skóry, ślina, ikra szczupaka, mleko kobiece, a nawet łodyżki kwiatów i liście drzew.

Nazywał się Fleming i był biednym szkockim farmerem. Pewnego dnia, gdy ciężko pracował w polu usłyszał wołanie o pomoc dobiegające z pobliskich bagien. Pobiegł tam i znalazł przestraszonego chłopca, którego uratował od śmierci.

Któż by nie chciał mieć własnego araba? To w stadninie w Janowie Podlaskim od lat 70. odbywa się największa na świecie aukcja koni arabskich czystej krwi. Zobacz najdrożej sprzedane konie.

Sir Aleksander Fleming wynalazł pierwszy na świecie antybiotyk, rozpoczynając tym długą walkę o uznanie i otwierając drogę rewolucjom w medycynie.

Parę tapet mojego autorstwa, może komuś się spodobają :)

17 cząsteczek, które ukształtowały naszą współczesną cywilizację. Od prostych pierwiastków, jak krzem i żelazo, po R-C9H11N2O4S.