Dobra wiadomość jest taka, że znane dotychczas głównie z literatury science-fiction tunele czasoprzestrzenne mogą naprawdę istnieć, Zła - że podróże nimi są niemożliwe.

Nauka postępuje, robiąc błędy. Szczerze mówiąc, niewiele jest prac pionierów, które byłyby z dzisiejszego punktu widzenia prawidłowe. M.in. dlatego tak trudno być odkrywcą: trzeba dostrzec zarysy ładu w ogólnym chaosie i mętliku, zanim kurz opadnie i zanim sytuacja się wyklaruje.

Na dystansie podobnym do tego od Słońca do Proxima Centauri, znajduje się czasami od 100 tysięcy do miliona gwiazd. Długo sądzono, że w takiej gęstości gwiazd nie ma miejsca na obecność czarnych dziur. Okazało się, że założenie to było błędne.

Naukowcy ze Szwajcarskiego Federalnego Instytutu Technologii w Zurichu (ETH Zurich) i University of Miami doszli do wniosku, że wielkie oceaniczne wiry są matematycznymi odpowiednikami czarnych dziur. Nic, co w nie wpadnie, nie może się wydostać

Bardzo ciekawy film o czarnych dziurach. Obraz w Full HD. Angielski wymagany.

Nic, skończona ilość czegoś (o dziwnych właściwościach), nieskończona ilość czegoś czy nic z powyższych? Którą opcję obstawiasz? A którą i dlaczego obstawiają naukowcy?

Wyobraźcie sobie reakcję przeciętnej osoby, zapytanej o opinie na temat ewentualnego wytwarzania czarnych dziur w ośrodku CERN. Zakładając, że taka osoba ma jako takie pojęcie na temat tego czym jest czarna dziura, raczej trudno oczekiwać aprobaty. Czy rzeczywiście powinniśmy się obawiać?

W Galaktyce Andromedy odkryto dużą liczbę czarnych dziur. Dzięki 150 obserwacjom wykonanym w ciągu 13 lat za pośrednictwem Chandra X-ray Observatory zidentyfikowano 26 prawdopodobnych czarnych dziur. To największa liczba takich struktur poza Drogą Mleczną

Zdaniem astrofizyków z California Institute of Technology (Caltech), bezpośrednio przed utworzeniem się czarnej dziury może pojawiać się rozbłysk światła. Jeśli mają oni rację, to możliwe będzie obserwowanie samego procesu powstawania czarnych dziur.