Wpis z mikrobloga

Skopiuj link

09.11.2022, 05:05:19

Maszyny, które osobiście uważam za ciekawe, a które mogą niektórym nie być znane; odc. 22/???
#dziendobry #lotnictwo #samoloty #inzynieria #ciekawostki #historia #gruparatowaniapoziomu #hobby #aircraftboners #zainteresowania
Do obserwowania: #whangarzeumajstra - jak komuś podobają się moje wypociny

North American Aviation XB-70 Valkyrie

Valkyrie był prototypem planowanego B-70 - naddźwiękowego bombowca strategicznego dalekiego zasięgu zdolnego przenosić broń nuklearną. Zaprojektowany pod koniec lat 50 XX wieku był w stanie utrzymywać prędkość przelotową Mach 3+ na wysokości 70000ft (21000m). Zaprojektowany w układzie canard i ze skrzydłem delta z wykorzystaniem technologii nadźwiękowych opracowanych w ramach projektu SM-64 Navaho (międzykontynentalna rakieta balistyczna) jak również zmodyfikowanym inercyjnym systemem nawigacyjnym (INS). XB-70 wykorzystywał tzw. noszenie kompresyjne (compression lift), czyli używanie fal uderzeniowych powstałych dzięki wlotowi powietrza podczas lotu naddźwiękowego do wytworzenia dodatkowej siły nośnej. Dodatkowo końcówki skrzydeł posiadały zmienną geometrię co zwięszkało stabilność lotu jak również sam efekt kompresyjny. Do osiągnięcia wymaganych prędkości został wyposażony w sześć silników turboodrzutowych, które wraz z dopalaczem generowały 120kN ciągu każdy. Zakładano, że przy takich osiągach B-70 będzie niedostępny dla samolotów przechwytujących, jednak wprowadzenie przez ZSRR rakiet typu ziemia-powietrze w późnych latach 50 poddało w wątpliwość wcześniejsze założenia o „nietykalności” maszyny. W związku z powyższymi obawami USAF rozpoczęło loty testowe na małych wysokościach, gdzie ukształtowanie terenu utrudniało wykrywanie radarowe. W takich warunkach XB-70 nie odbiegał osiągami od B-52, który miał zastąpić, na domiar złego będąc dużo droższym w eksploatacji i z mniejszym zasięgiem. Wraz z rozwojem międzykontynentalnych rakiet balistycznych (ICBM – intercontinental ballistic missiles) załogowe bombowce zaczęto coraz bardziej postrzegać jako zbyteczne i program w tym kierunku zawieszono w 1961r. Kontynuowano natomiast badania nad skutkami długotrwałych lotów z dużą prędkością. Do tego celu zbudowano dwa egzemplarze nazwane XB-70A, które były w użyciu od 1964 do 1969. 14 października 1966 jedna z maszyn uległa uszkodzeniu podczas kolizji w locie z drugim samolotem – samoloty były w bliskiej formacji podczas wykonywania zdjęć dla General Electric, które było producentem silników dla wszystkich pięciu maszyn – po zakończeniu sesji zdjęciowej F-104 został zniesiony w kierunku końca prawego skrzydła XB-70 a następnie eksplodował uderzając w statecznik pionowy niszcząc oba i uszkadzając lewe skrzydło. Pomimo straty obu stateczników XB-70 leciał prosto jeszcze przez 16 sekund wpadając następnie w korkociąg i rozbijając się nieopodal Barstow w Californii. Pilot F-104 i jeden z pilotów XB-70 zginęli w wypadku a drugi z pilotów bombowca uległ poważnym obrażeniom w trakcie wystrzeliwania kapsuły ratunkowej. Jedyny pozostały egzemplarz znajduje się na wystawie National Museum of the United States Air Force w pobliżu Dayton w Ohio.

Załoga: 2
Długość: 56.39m
Rozpiętość skrzydeł: 32m
Wysokość: 9.14m
Powierzchnia nośna: 585m2
Masa własna (pusty): 115031kg
MTOW: 245536kg
Napęd: 6x General Electric YJ93 89kN (kg) ciągu| 120kN (kg) z dopalaczem
Vmax: Mach 3.1
Prędkość przelotowa: 3219km/h | 1787kts
Zasięg: 6899km | 3725nmi
Pułap: 23580m (77350ft)