[MajsterZeStoczni]

Maszyny, które osobiście uważam za ciekawe, a które mogą niektórym nie być znane; odc. 12/???
#hobby #ciekawostki #samoloty #lotnictwo #aircraftboners #gruparatowaniapoziomu
Do obserwowania: #whangarzeumajstra - jak komuś podobają się moje wypociny

Lockheed F-104 Starfighter

Starfighter powstał jako nadźwiękowy myśliwiec przewagi powietrznej z potrzeby dla małego i prostego samolotu, który charakteryzowałby się dobrymi osiągami - przede wszystkim wysoką prędkością i wysokością lotu. Osobą odpowiedzialną za sam pomysł powstania tego płatowca był Kelly Johnson (wice prezes działu inżynieri i badań Lockheed Skunk Works). W listopadzie 1951 roku odwiedził on pilotów stacjonujących w Korei Południowej, aby dowiedzieć się jaki samolot jest im potrzebny i czego by od niego oczekiwali. Propozycja została przedstawiona USAF i ostatecznie z grupy finalistów (wśród których był m.in. F-107 od North American Aviation) zdecydowano sie na propozycję Lockheed’a i zamówiono dwa prototypy, które zostały oznaczone jako XF-104 – od momentu podpisania kontraktu (III 1953) do wykonania pierwszego lotu testowego (początek 1954) minął mniej niż rok. Po wprowadzeniu do służby, był to pierwszy masowo produkowany samolot, który osiągnął prędkość Mach 2 oraz pułap 30000m (100000ft) po wystartowaniu z ziemii i przy użyciu wyłącznie własnego napędu – 14 XII 1959 w bazie lotniczej Edwards (było to możliwe dzięki zastosowaniu silnika General Electric J79, który charakteryzował się ponadprzeciętnymi osiągami w porównaniu do innych istniejących w tamtych czasach konstrukcji). Pomimo dosyć krótkiej „kariery” w USAF (wycofany w 1969) odniósł większy sukces wsród innych użytkowników NATO, głównie w niemieckim Luftwaffe oraz w siłach powietrznych Kanady, Holandii, Belgii, Japonii i Włoch. Szczególnie w Niemczech zyskał niezbyt przychylny przydomek „Witwenmacher” (witwe – wdowa / machen – robić, czynić) ze względu na dużą ilość wypadków w których brał udzał – stracono 292 z pośród 916 maszyn, w tym 116 pilotów, pomiędzy 1961 a 1989 rokiem. Głównym powodem takiej sytuacji była niska jakość przeszkolenia pilotów i personelu obsługi oraz duża rotacja, które przełożyły się na liczbę wypadków – po drugiej wojnie światowej wielu pilotów zajęło się pracą w lotnictwie cywilnym i nie byli oni na bieżąco z rozwojem technologii lotniczych. Krótkie szkolenia i gorsze warunki pogodowe niż w USA odbiły się znacząco na statystykach wykorzystania samolotu. Wyprodukowano łącznie 2578 egzemplarzy a ostatnie wycofano ze służby wojskowej w 2004 roku (Włochy). Wykorzystywany jest do dzisiaj przez cywilnych operatorów do lotów testowych i symulacyjnych, m.in. przez Starfighters Inc posiadające 8 maszyn.

Podstawowe dane techniczne (F-104G):

Załoga: 1
Długość: 16.66m
Rozpiętość skrzydeł: 6.63m
Wysokość: 4.11m
Powierzchnia nośna: 18.22m2
Masa własna (pusty): 6350kg
MTOW: 13166kg
Napęd: 1x General Electric J79 – 44kN (4487kg) ciągu
Vmax: 2459km/h | 1328kts – Mach 2
Prędkość przeciągnięcia: 319km/h | 172kts
Zasięg: 680km | 360nmi
Pułap: 15000m | 50000ft

[nikifor]

od momentu podpisania kontraktu (III 1953) do wykonania pierwszego lotu testowego (początek 1954) minął mniej niż rok. Po wprowadzeniu do służby, był to pierwszy masowo produkowany samolot, który osiągnął prędkość Mach 2 oraz pułap 30000m (100000ft) po wystartowaniu z ziemii i przy użyciu wyłącznie własnego napędu – 14 XII 1959 w bazie lotniczej Edwards

@MajsterZeStoczni: W sumie niesamowite. Takie osiągi 50 lat po pierwszym locie braci Wright, a teraz po kolejnych