#dzieci #przedszkole #pedagogika #rodzice # bombelki Czy ktoś poradziłby jak wesprzeć ponadprzeciętnie inteligentne dziecko, ktore nudzi się w przedszkolu? Chodzi o 4 latkę, która mówi, czyta i pisze jak conajmniej 6 latek. Przedszkole standardowe, grupa standardowa. Jako rodzice postrzegaliśmy instytucję przedszkola jako miejsce gdzie ma nauczyć się być w grupie. Obecnie zaczyna być to kłopotliwe, ma problem by współpracować - jest określana jako niegrzeczna, nie ma ochoty brać udziału w zajęciach. Trudno się dziwić, gdy dotyczą one zagadnień opanowanych ponad 2 lata temu. Szuka kontaktu ze starszymi dziećmi.
Bez napiny i zbędnej dumy, ale to zaczyna być problemem. Chcemy by była w systemie, nie ominie jej to. Nie chcemy by coś, co powinno być zaletą, stało się powodem do przypięcia łatki "niegrzeczna"(zajecie się samą sobą, lub cicha zabawa z inną, niechętną wobec formy zajęć koleżanką). Są też zajęcia które przebiegają super - to te które charakteryzują się bardziej akademickim stylem, bez ograniczeń w tematyce. Jednocześnie rozumiemy że nie ma czasu/zasobów na indywidualne traktowanie.
Może ktoś był w podobnej sytuacji i coś poradzi. Może ktoś jest wychowawcą, pedagogiem i podpowie jak postępować. Może jest jakaś instytucja, rodzaj badań, które warto wykonać by zweryfikować nasze przeświadczenie o zdolnościach córki.
Niczego nie wykluczam, każda rada cenna. Asperger trochę kojarzy mi się z problemami z interakcją, rozumieniem emocji, natomiast podobno córka jest nad wyraz empatyczna. Szukam wlaśnie jakiegoś rodzaju badań bez wstępnej łatki.
@kosmik: Skoro opornie podchodzisz wiec Ci wyjaśnię. U mnie w rodzinie córka kuzynki była uznawana, w przedszkolu jako dziecko „trudne”, „niegrzeczne” etc. Po skierowaniu na badania została zakwalifikowana jako nie duży udział aspergera. U niej przejawia się to tym ze jest nad wyraz inteligentna, oczytana, brak problemów z liczeniem - odnośnie swojej grupy wiekowej. Wiec Panie wiedza jak się nią zajmować, a kiedy jej odpuścić. Ma swoje „prywatne” zajęcia w przedszkolu,
@kosmik: Poradnia psychologiczno-pedagogiczna jako pierwszy krok. Zrobią jej tam też testy na inteligencje dostosowane do jej wieku. I również jeśli coś ich zaniepokoi (np. podejrzenie autyzmu) to skierują dalej do stosownych poradni w Waszym mieście lub okolicy.
I niestety, ale dzieci ponadprzeciętnie inteligentne ciężka sobie radzą „w systemie”. Byłam takim dzieckiem, jedynie dobrze czułam się w prywatnym gimnazjum, gdzie było nas 14 osób w klasie i nauczyciele mieli mega indywidualne podejście.
@kosmik: Ucz w domu, zadaj te pytania nauczycielce, może jakiemuś pedagogowi szkolnemu - bo w przedszkolu pewnie nie ma, skieruje na jakieś testy. Ja też tak miałem, osiadłem trochę na laurach, nauka zaczęła mi się kojarzyć z nudą i jeszcze w bonusie w szkole mnie przestawili na pisanie prawą ręką i nagle nigdy nie mogłem nadążyć z pisaniem i zostałem trochę z tyłu bo podstawówkę przeszedłem właściwie bez pisania części notatek,
@ciemna_strona_mocy: zgadzam się z Tobą, pełna racja. Wyrokiem byłaby łatka nie tłumacząca niczego, brak wsparcia. Najważniejsze to poznać prawdę, rzeczywiste uwarunkowania i wesprzeć. Taki mój cel. Na pewno mi otworzyłeś oczy swoją radą. Oczywiście że muszę to zweryfikować.
@kosmik: Na przykład ta dziewczynka opisywana przeze mnie bardzo lubi filmy przyrodnicze i o kosmosie. Może puść swojej córce coś takiego i obserwuj reakcje. Nie wiem może coś zauważysz. To tylko moje dywagacje. Pozdrawiam i proszę daj znać po badaniach, o ile się zdecydujecie, jak poszło.
@ciemna_strona_mocy: Właśnie chciałam napisać że dam znać, aby każdy kto był zainteresowany tematem mógł na przykładzie coś dla siebie wywnioskować.
Powiem Ci że dużo mają rzeczywiscie wspólnego te dwie dziewczynki. Córka przez półtorej roku była zafiksowana na kosmos. Obecnie już jej przeszło, ale dzięki Tobie zdałam sobie sprawę że ma obsesyjny rys.
Jeśli twoja córka rzeczywiście okaże się ponadprzeciętnie uzdolniona, to rozejrzyj się za specjalnymi placówkami edukacyjnymi w swoim regionie. W Toruniu istniało kiedyś liceum akademickie (jeśli dobrze pamietam nazwę) gdzie właśnie trafiały uzdolnione dzieciaki. Nie wiem czy nadal istnieje. No i wiem ze na to nie ten etap edukacji, ale chodzi o przykład za czym możesz się rozglądać. Poza tym, jeśli twoje podejrzenia się potwierdzą, poszukaj kontaktu z innymi rodzicami takich dzieci, jak
@kosmik: Czekaj na opinię jakiegoś eksperta, ale IMO taka różnica w rozwoju w tym wieku to nic dziwnego, różne dzieci różnie się rozwijają. Mój syn też jest kumaty jak na 5 lat, wierszyki łapie w mig, ładnie mówi porównując do innych dzieci z przedszkola, ale nie cudowałbym z jakimś przeskakiwaniem klas itd. Do tego pamiętaj, że w przedszkolu część dzieci to dzieci patusów lub ludzi nie przykładających dużej wagi do rozwoju
@kosmik: Sam w wieku 3 lat czytałem jak głupi, w przedszkolu się nudzilem i rodzice mnie zabrali i dopiero chodziłem od zerówki. Jak już wcześniej Ci pisali sprawdź czy dziecko nie jest autystyczne. Ja mam zespół aspergera. I to wcale nie oznacza problemów z interakcja. Co do rozumienia emocji to wszystko zależy jak dziecku wytlumaczycie różne rzeczy.
![Awdijiwka kosztowała Rosję więcej niż Afganistan ZSRR [ENG]](https://wykop.pl/cdn/c3397993/10f23e12b8c10ed2396511b8b8a94654227b33dfa435109be6385c5ea09a9e39,q70.jpg)
Czy ktoś poradziłby jak wesprzeć ponadprzeciętnie inteligentne dziecko, ktore nudzi się w przedszkolu? Chodzi o 4 latkę, która mówi, czyta i pisze jak conajmniej 6 latek. Przedszkole standardowe, grupa standardowa.
Jako rodzice postrzegaliśmy instytucję przedszkola jako miejsce gdzie ma nauczyć się być w grupie. Obecnie zaczyna być to kłopotliwe, ma problem by współpracować - jest określana jako niegrzeczna, nie ma ochoty brać udziału w zajęciach. Trudno się dziwić, gdy dotyczą one zagadnień opanowanych ponad 2 lata temu. Szuka kontaktu ze starszymi dziećmi.
Bez napiny i zbędnej dumy, ale to zaczyna być problemem.
Chcemy by była w systemie, nie ominie jej to. Nie chcemy by coś, co powinno być zaletą, stało się powodem do przypięcia łatki "niegrzeczna"(zajecie się samą sobą, lub cicha zabawa z inną, niechętną wobec formy zajęć koleżanką). Są też zajęcia które przebiegają super - to te które charakteryzują się bardziej akademickim stylem, bez ograniczeń w tematyce.
Jednocześnie rozumiemy że nie ma czasu/zasobów na indywidualne traktowanie.
Może ktoś był w podobnej sytuacji i coś poradzi.
Może ktoś jest wychowawcą, pedagogiem i podpowie jak postępować.
Może jest jakaś instytucja, rodzaj badań, które warto wykonać by zweryfikować nasze przeświadczenie o zdolnościach córki.
Szukam wlaśnie jakiegoś rodzaju badań bez wstępnej łatki.
I niestety, ale dzieci ponadprzeciętnie inteligentne ciężka sobie radzą „w systemie”. Byłam takim dzieckiem, jedynie dobrze czułam się w prywatnym gimnazjum, gdzie było nas 14 osób w klasie i nauczyciele mieli mega indywidualne podejście.
Odnośnie praywatnej placówki, to też bedziemy rozważać w następnych krokach.
Ucz w domu, zadaj te pytania nauczycielce, może jakiemuś pedagogowi szkolnemu - bo w przedszkolu pewnie nie ma, skieruje na jakieś testy. Ja też tak miałem, osiadłem trochę na laurach, nauka zaczęła mi się kojarzyć z nudą i jeszcze w bonusie w szkole mnie przestawili na pisanie prawą ręką i nagle nigdy nie mogłem nadążyć z pisaniem i zostałem trochę z tyłu bo podstawówkę przeszedłem właściwie bez pisania części notatek,
Najważniejsze to poznać prawdę, rzeczywiste uwarunkowania i wesprzeć. Taki mój cel.
Na pewno mi otworzyłeś oczy swoją radą. Oczywiście że muszę to zweryfikować.
Powiem Ci że dużo mają rzeczywiscie wspólnego te dwie dziewczynki. Córka przez półtorej roku była zafiksowana na kosmos. Obecnie już jej przeszło, ale dzięki Tobie zdałam sobie sprawę że ma obsesyjny rys.