Wpis z mikrobloga

Uwaga! N-------m #coolstory !

Wydarzenia w nim zawarte są 100% autentyczne. Jedziemy.

Jest lato 1996. Mam 12 lat i mocno imponuje mi p-----c oraz starsi (dużo starsi), patologiczni koledzy. Byłem dzieckiem mocno nadpobudliwym i całymi dniami szukałem gdzie rozładować emocje. Matka nie miała czasu tego zauważyć gdyż wychowywała mnie i młodszego brata sama, zarabiając na ten cały bajzel. W pewnym momencie źle ukierunkowałem swój potencjał. Chcąc trzymać się ze starszymi i mieć respekt na dzielni musiałem się wykazać. Nie wystarczyło już pokazać, że potrafię się zaciągnąć papierosem czy napić piwa bez grymasu. Oni na to p--o czy fajki musieli jakoś "zarobić". Na moim osiedlu jest szkoła średnia, właściwie zespół szkół. Więc przewijało się tam masę młodzieży, często wieczorami. Okoliczna patologia opatrzyła ich sobie za łatwy cel. Były to czasy, gdzie dzwoniono głównie z budek telefonicznych więc o komórkach nie było mowy ale uczniowie mieli przy sobie pieniądze, p-------y, zegarki itp. Proceder trwał w najlepsze a okoliczna szkoła wiedząc o problemie mogła tylko organizować apele i uświadamiać podopiecznych. Policja była przez długi czas bezsilna mimo zwiększonych patroli. Zresztą też się bali zapuszczać głęboko w bloki. Patologiczni koledzy byli bardzo świadomi tego co im grozi i świetnie zorganizowani. Zabrali mnie na pierwszą akcję. Stałem z boku i patrzyłem jak młody chłopak grzecznie opróżnia kieszenie a na koniec dostaje z liścia w twarz i odchodzi ze łzami w oczach.

- teraz twoja kolej młody! - powiedział jeden Seba

Nie było już odwrotu, musiałem obrać cel. Akurat szedł chłopak starszy parę lat ode mnie ale nie wiele wyższy. Dam radę! Podjechałem do niego i pytam co ma w kieszeniach. Ten parsknął śmiechem i kopnął mnie z całej siły w dupę! Kumple szybko zareagowali i gość momentalnie został przewrócony na ziemie gdzie posypał się na niego grad kopniaków. Moja pewność siebie wzrosła, a adrenalina osiągnęła poziom dawno przekraczający maximum. Imponowało mi to strasznie. Gość stracił portfel, łańcuszek i kilka innych drobiazgów. Odszedł o własnych siłach.

- musisz się bardziej postarać młody! - Seba brzmiał jak mentor

W nocy nie mogłem usnąć, emocje były ogromne a ja stałem się takim kozakiem z własnym gangiem! Po powrocie ze szkoły spotkałem się znowu z Sebą, Krzychem i resztą chłopaków. Ten dzień miał być mój. Nie interesowały mnie rzeczy tych okradanych osób, interesowała mnie adrenalina i uczucie siły jakie towarzyszyło tym akcjom. Szacunek też był ważny, bardzo ważny. Kolejny chłopak szedł z kolegą! Zastraszę ich obu sam - pomyślałem. Podbijam.

- wyskakujcie z kasy jak nie chcecie w-------u! - powiedziałem to tak jakbym chciał ich pozabijać

- a kto nam w-------i? - zapytał jeden

W tym momencie zacisnąłem pięść i z całej siły uderzyłem pierwszego z brzegu. Drugi próbował mnie uderzyć ale moi koledzy szybko go odciągnęli i sprawdzili kieszenie obydwu panom. Ale byłem dumny! Udało się. Seba klepał mnie po ramieniu jak równego sobie. Świat był mój.

Kolejne dni były spokojne. Uczniowie grzecznie oddawali fanty, pewnie rozeszła się fama i nikt nie chciał zostać kaleką. Kilku uciekło w dobrym momencie ale nie goniliśmy ich zbyt długo. Nie było sensu, szli następni. Moi rówieśnicy czuli przede mną niewyobrażalny respekt i każdy chciał być moim ziomem. Nikt ze mną nie zadzierał. Dziewczynki wrzucały mi do skrzynki i plecaka kartki z wyznaniami dozgonnej miłości, nawet te starsze o 2-3 lata!

Ostatnim razem kiedy pewni siebie staliśmy na rogu bloku szedł dobrze zbudowany chłopak, wyższy od nas wszystkich. To nie było zadanie dla mnie, musieli to zrobić starsi. Ja miałem stać na czatach. Stałem tam gdzie mi kazali. Podbili do gościa, standardowe zastraszanie w--------m. Szło jak po maśle, dostali pieniądze i G-SHOCK'a

Kiedy cieszyli się z łupów stojąc tak jakby właśnie zdobyli jakiś ośmiotysięcznik zajechały z dwóch stron dwa czerwone polonezy.

- POLICJA! WSZYSCY NA GLEBĘ K---A! - przekrzykiwali się nawzajem

- s---------y! - rzuciłem pierwsze co przyszło mi do głowy i wydarłem z miejsca szybciej niż moja HONDA CBR

Uciekając odwróciłem się i widziałem jak Seba jest skuwany na chodniku kajdankami a Krzycha szarpie dwóch policjantów przy elewacji budynku. Pierwszy raz chyba tak bardzo bałem. Myślałem, że mnie policja zastrzeli podczas ucieczki. Udało się. Wróciłem do domu, matce nigdy niczego nie powiedziałem. Do dziś nie wie. Bałem się, że lada moment i tak policja po mnie przyjdzie. Nie przyszła nigdy. Ja poszedłem, jak skończyłem technikum. Służyłem w oddziałach prewencji. Zarzuty postawiono tylko Sebie i Krzychowi. Przy nich znaleziono fanty. Krzychu skończył w poprawczaku, a Seba z wyrokiem. Nigdy nikogo nie wsypali. To jedna z niewielu przygód jakich w życiu serdecznie żałuję i nigdy już nie przyszło mi do głowy zrobić coś podobnego. Za to kilka razy później mnie okradziono, więc chyba karma wraca. Jeszcze raz podkreślam. Jest to #realcoolstory
DeXteR25 - Uwaga! N-------m #coolstory !



Wydarzenia w nim zawarte są 100% autentyc...

źródło: comment_KmEuf1x7yDq9hwXbqrTMLiMwC4siG2wu.jpg

Pobierz
  • 60
  • Odpowiedz
  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach

@DeXteR25: Raz w życiu mnie okradziono, byłem w 1 liceum, nigdy nie czułem się tak upokorzony. Sam nie miałem lekko w domu, i takie tłumaczenia, że rozwód rodziców, tatuś pijak nie robią na mnie wrażenia. Fajnie, że już tego nie robisz i się przyznałeś, ale nie zdajesz sobie sprawy jaka to jest trauma, być okradzionym i pobitym.
  • Odpowiedz
@Fisek: Zdaję sobie sprawę. Byłem kilkukrotnie okradziony i pobity dość mocno po tych wydarzeniach. Przy mnie nigdy nikt nie został tak pobity, goście których okradaliśmy kończyli najwyżej z rozbitym nosem, siniakami i urażoną dumą lżejsi o jakieś drobiazgi. Ja do dziś mam krzywą przegrodę nosową i blizny. Nie tłumaczę swojego zachowania niczym. Miałem 12 lat i doprowadziło do tego wiele czynników łącznie z otoczeniem. Emocjonalnie nie byłem ukształtowany i wszystko
  • Odpowiedz
@DeXteR25: Sorry, doczytałem teraz, że też Cie okradziono i pobito. Wiem co napisałem wcześniej ale chyba każdy chłopak przeżywa inaczej brak ojca. Ja się wychowałem bez ojca za to z nadopiekuńczą mamą i babcią. W konsekwencji byłem bardzo strachliwy, do tego mama i babcia mnie non stop straszyły, że mnie pobijo i okradno.
  • Odpowiedz
@George_Patton: Gdyby mnie sypnęli to pewnie od razu sąd rodzinny i nikt nie wie jakby się to dalej potoczyło. Ja uważam to za szansę, którą starałem się i staram dalej jak najlepiej wykorzystać.
  • Odpowiedz
@George_Patton: Znam tych skinów o których piszesz, przynajmniej większość. Teraz dość się poogarniali życiowo. Moi "ziomkowie" to bardziej dresiki, chociaż nie używano wtedy takiego pojęcia na taką skalę jak dziś. Cwaniaczki z mocno patologicznych rodzin, nastawieni na szybki i łatwy zarobek, momentami bez skrupułów. Rodziny typu: matka z ojcem nawaleni 24h i libacje w domu, a dzieci robiły całkowicie co chciały i nikt się nie interesował jak gościa nie było
  • Odpowiedz
@DeXteR25: Też trzymałem z takimi lekkimi patusikami (ale akurat ze złych domów nie byli, co najwyżej biedni z rodzin wielodzietnych) i Bogu dzięki, że się przeprowadziłem z blokowiska, bo mógłbym sobie teraz pomarzyć o studiowaniu prawa (albo w ogóle o studiowaniu).

A co do tych skinów, to serio byli takim problemem?
  • Odpowiedz
@George_Patton: Złe towarzystwo w nieodpowiednim momencie potrafi zrujnować życie. Ciesz się.

Nie wiem czy byli aż takim problemem. Tłukli przypadkowych kucy czasem na mieście albo latali z maszynką na baterie i golili im głowy. Głównie i tak ich działalność sprowadzała się do wypisywania dziwnych haseł na blokach. Do dziś można spotkać takie mądrości jak: "co dwie pięści to nie dwie" czy "white power" albo inne bazgroły. Rozklejanie plakatów itd.
  • Odpowiedz
@bahanadala: Nikomu nie życzyłbym aby został okradziony. Nigdzie i niczym nie tłumaczę swojego zachowania. Nie myl też proszę nadmiaru agresji z nadpobudliwością. To dwie różne rzeczy. Nigdy też nie okradliśmy 10 letniego dziecka, byli to ludzie dużo wtedy starsi ode mnie. Średnia wieku 16+ Ja sam miałem wtedy 12lat, a taki świat znałem od dziecka. Ja za to życzę Tobie abyś zaczął oceniać ludzi za to kim są jako ludzie,
  • Odpowiedz