[mentalista92]

To nie były dobre święta.

W zeszłym roku po raz pierwszy świętowaliśmy bez mojego Taty, który zmarł po ciężkiej chorobie w 2020 roku. Teraz, tuż przed świętami i zupełnie niespodziewanie odeszła moja Mama.

Powiem Wam, że choć od dawna jestem samodzielny i że to raczej ja w ostatnich latach opiekowałem się rodzicami na wielu płaszczyznach, to od kilku dni czuję się jak małe, samotne, przerażone i opuszczone dziecko. Jak wtedy, gdy w sklepie zbliżał się czas kasowania produktów, a żadnego z rodziców nie było na horyzoncie.

Mimo tego, że znacznie lepszą relację miałem z Tatą, to dopiero po odejściu Mamy, gdy oboje moich rodziców jest już "po drugiej stronie", poczułem tę całą fatalną mieszankę uczuć, o której tu piszę. Poczułem przenikliwy smutek i chyba też po prostu strach. Nigdy nie ma dobrego momentu na to, by zostać sierotą.

Miałem to szczęście, że pomimo różnych faz w naszych relacjach, zawsze w rodzicach miałem swego rodzaju oparcie, wiedziałem, że jeśli w moim życiu działoby się coś bardzo złego, to mogłem się do nich zwrócić, a oni pomogliby mi - w każdy możliwy sposób. Teraz tej "instancji odwoławczej" już nie mam i czuję, jakby coś i we mnie umarło, skończyło się.

Mam dużą wspierającą rodzinę, wspaniałą żonę, przyjaciół, fajną pracę. Ale pewien etap w moim życiu się skończył. Jakby nie patrzeć - gdy odchodzą rodzice, to ty jesteś następny w kolejce. To mocno przygnębiająca perspektywa.

Wiem, że takie wyznania z serca na portalu ze śmiesznymi obrazkami przyjmują się różnie, ale też wiecie jak jest - czasami łatwiej jest "wyrzygać" to co się ma w sercu obcym ludziom niż kisić to w sobie.

#feels #zalesie

[dos_badass]

zmarł mój ojczym. Mam o tyle "łatwiej", że przez ostatnie miesiące jego stan się mocno pogarszał i coraz więcej cierpiał fizycznie i psychicznie. Moja mama za to została teraz sama i choć przez ostatnie lata opiekowała się nim robiąc ciężką robotę, to teraz ma problemy poradzić sobie sama, co najmniej psychicznie

@eloar: wypisz wymaluj, moja sytuacja sprzed kilku lat. ciężki czas. współczuję.

[mentalista92]

Dziękuję Wam, Mirasy i Mirabelki przez duże M. Niby to trywialne, bo wszyscy jesteśmy dla siebie "randomami" z Internetu, ale jak poczytałem o Waszych historiach i odczuciach, zobaczyłem Wasze wsparcie, to zrobiło mi się znacznie lepiej, ciepłej na sercu. Wszystkich, którzy są lub byli w podobnej sytuacji tulę mocno do serca.

Naprawdę bardzo, bardzo Wam dziękuję. Potrzebowałem tego.

[mentalista92]

@apero27: zaraz 30

[mentalista92]

@eloar: bądź teraz dla swojej mamy, bo bardzo łatwo popaść w totalny marazm i smutek po śmierci najbliższej osoby, partnera. Zwłaszcza w pewnym wieku, gdy już tak dużo innych "atrakcji" i aktywności nie ma.

[mentalista92]

@Zmorka: czuję bardzo podobnie. Ciężko będzie się do tego przyzwyczaić. Też się trzymaj! (づ•﹏•)づ

[mentalista92]

@dos_badass: jestem mega pozytywnie zaskoczony. Cieszę się, że dostałem tyle dobrych słów. Czasem ludzie muszą się wyrzygiwać publicznie ze swoich uczuć, ja tak mam, bardzo mi miło, że tyle dobrych Mirków wykazało tyle empatii i zrozumienia. Dziękuję!

[eloar]

@mentalista92 nom. Ogarniamy jej trochę zajęć aby się nie nudziła ani czuła sama.

[apero27]

@mentalista92 No to współczuję tymbardziej. Mama mi umarla w 29 roku a ojciec w 31 roku. Też jestem sierotą.

[mentalista92]

@apero27: to bardzo podobnie. U mnie 28 i 29.

[apero27]

@mentalista92 trzymaj się chłopie. Ja dałem jakoś radę Ty też dasz.

[gupek]

Smutne mireczku, ale takie życie jest. Trzymaj się ciepło.

[Rozzi01]

@ElefantKatona: zgadza się .. złudzenie ale działa na nasz mózg ..

[matra]

@Zgrywajac_twardziela: trudno się nie zgodzić z tym co napisałeś. Różnica w przypadku śmierci polega jedynie na tym, że Twoje dziecko w ciągu życia układa sobie relacje z innymi ludźmi i zakłada własną rodzinę, powoli godząc się z tym, że prędzej czy później umrzesz, zostanie mu własny małżonek i dziecko, czyli tak naprawdę najbliższe sercu osoby (pomijam już ewentualne patologie w relacjach) a Twoja partnerka zostanie sama. Osobiście nie wiem co byłoby

[Zgrywajac_twardziela]

@matra:

Różnica w przypadku śmierci polega jedynie na tym, że Twoje dziecko w ciągu życia układa sobie relacje z innymi ludźmi i zakłada własną rodzinę, powoli godząc się z tym, że prędzej czy później umrzesz, zostanie mu własny małżonek i dziecko, czyli tak naprawdę najbliższe sercu osoby (pomijam już ewentualne patologie w relacjach)

Układa albo nie układa, już w obecnych czasach widać jak ogromnym problemem socjologiczno-ekonomicznym jest zawieranie związków. Młodym ludziom