Wpis z mikrobloga

Tak zwany podział Cesarstwa Rzymskiego w 395 r. nie był podziałem imperium na dwa państwa. Państwo miało być jednolite i rządzone wspólnie przez dwóch równych sobie cesarzy rzymskich (imperatorów augustów). W przypadkach, kiedy jednego z cesarzy by zabrakło, drugi stawał się jedynowładcą całego imperium.

W 476 r. Romulus Augustulus, cesarz na Zachodzie, został zdetronizowany przez dowódcę wojskowego Odoakra, który jednocześnie uznał cesarza Zenona z Konstantynopola za jedynego cesarza rzymskiego i przyjął od tego imperatora godność namiestnika Italii.
Cesarstwo Rzymskie pod władzą jednego cesarza rezydującego w Konstantynopolu istniało do 800 r., kiedy to Karol Wielki został ukoronowany w Rzymie na imperatora augusta. Cesarz wschodni uznał tytuł cesarski Karola, przez co powstała formalna dwuwładza w Imperium Romanum, będącym wtedy jedynie ideą państwa, a w rzeczywistości dwoma odrębnymi i niezależnymi od siebie państwami – bizantyjskim i frankijskim.
Zachodni tytuł cesarski przeszedł następnie w 962 r. na królów niemieckich, którzy zostali uznani cesarzami rzymskimi przez rzymski Wschód (Bizancjum).
Zarówno królowie frankijscy jak i niemieccy starali się z własnej inicjatywy, aby cesarze wschodni uznawali ich za równych w godności cesarsko-rzymskiej.

W 1453 r. zginął z rąk tureckich ostatni cesarz wschodni, w wyniku czego imperium zostało formalnie zjednoczone pod berłem jednego cesarza – króla niemieckiego. Święte Cesarstwo Rzymskie, zakończyło swój byt w 1806 r., kiedy imperator Franciszek II został zmuszony do abdykacji przez Napoleona I. Formalnie Cesarstwo Rzymskie istniało jako państwo lub idea państwa nieprzerwanie od 27 r. p.n.e. do 1806 r. n.e. Jednak monarchiczny tytuł cesarza rzymskiego przetrwał jeszcze dłużej. Od zdobycia Konstantynopola przez Turków w 1453 r. ich sułtanowie używali tytułu cesarza rzymskiego (tur. Kaysar-i-Rûm) i w tym charakterze sprawowali zwierzchnictwo nad kościołem prawosławnym oraz mianowali patriarchów ekumenicznych.
Tytuł cesarza rzymskiego był jednak wyłącznie tytułem honorowym, jednym z wielu w tytulaturze sułtanów, nieuznawanym przez cesarzy rzymsko-niemieckich, a Porta Osmańska nie była nazywana Cesarstwem Rzymskim. Tytuł ten przestał istnieć wraz z obaleniem ostatniego sułtana w 1922 r.

uzbek23 - Tak zwany podział Cesarstwa Rzymskiego w 395 r. nie był podziałem imperium ...

źródło: comment_jBFRcQ6tzZywElCmFySP3a6jRlFxTu0M.jpg

Pobierz
  • 18
  • Odpowiedz
  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach

@uzbek23: system tetrarchii (2 cezarów i 2 augustów) został formalnie wprowadzony już za panowania Dioklecjana pod koniec III wieku. Jego pokłosiem były między innymi krwawe walki pomiędzy Konstantynem Wielkim, a pozostałymi pretendentami do sprawowania jedynowładztwa na początku IV wieku. Trzeba też pamiętać, że już wtedy środek ciężkości Cesarstwa przeniósł się na wschód. Prowincje Orientu były nie tylko bardziej zaludnione, ale i bogatsze (perłę w koronie cesarstwa stanowił Egipt, spichlerz Imperium,
  • Odpowiedz
W 1453 r. zginął z rąk tureckich ostatni cesarz wschodn


@uzbek23: Nie zginął. Nie ma na to żadnych dowodów. Najpewniej usunął się z ziemi i powróci, gdy odrodzi się Csarstwo.
  • Odpowiedz
Formalnie Cesarstwo Rzymskie istniało jako państwo lub idea państwa nieprzerwanie od 27 r. p.n.e. do 1806 r. n.e.


@uzbek23: Poza tym uważam, że Cesarstwo Rzymskie należy odbudować.

SPQR, bitches!
  • Odpowiedz
@uzbek23: Tak na marginesie to mam straszny ból d--y o to, że Rzymianie zatrzymali ekspansję w tak c------m momencie. 3 tys. km granicy na wskroś Europy, systemy garnizonów i mnóstwo zamrożonych sił na ich pilnowanie. Gdyby zdobyli Germanię, tereny dzisiejszej Polski i pół Ukrainy to mogliby poprowadzić granicę od morza do morza, granica lądowa miałaby 1800 km i byłaby oparta na Dnieprze i białoruskich bagnach. Mniejsze siły, prostsza obrona no
  • Odpowiedz