Dziś ostatni dzień 41. Festiwalu Filmowego w Gdyni. W programie pozostały ceremonie czerwonego dywanu oraz przyznanie głównych statuetek. A co się działo na samym festiwalu i jakie filmy mogą zawalczyć o polskiego Złotego Lwa?
Bez wątpienia największą festiwalową premierą był Wołyń Smarzowskiego, i to nie tylko przez ocknięcie się reżimowych mediów i nadzwyczajną promocję z ich strony. Jednak film zachwyca, od lewa do prawa przełamując bariery polityczne. Smarzowski wiedział, że żeby zrobić film o takiej tematyce i wywołać dyskusję na ten temat, z kinematograficznego punktu widzenia musi być bez zarzutu i w istocie jest. Nie zdziwi mnie natychmiastowa nominacja ze strony Ministra do walki w polskim imieniu o Oscary (wszak, jakoś trzeba zabić zły posmak w ustach po fatalnym Smoleńsku) i nawet nie zdziwi mnie zgarnięcie najważniejszych polskich nagród. I prawdopodobnie słusznie, bo Smarzowski tym filmem stawia kropkę nad i w swoim nazwisku i udowadnia że zasługuje na miejsce w panteonie najwybitniejszych polskich reżyserów.
Największym konkurentem Wołynia w walce o polski film roku jest jednak Ostatnia rodzina Jana P. Matuszyńskiego, przejmująca historia rodziny Beksińskich. Wszystkie znaki na niebie i ziemi pokazują że dostaliśmy film unikatowy i czarujący widza niemalże tak samo jak Beksińscy czarowali wszystkich swoimi osobowościami. To film bardzo emocjonalny, możliwe że nawet bardziej niż "epicki" i niemalże melodramatyczny Wołyń. I krytycy się z tym zgadzają, pomijając wyróżnienie dla Seweyna w Locarno, tak w Gdyni "Ostatnia rodzina" zdobyła już nagrody od Onetu "Odkrycie festiwalu", ELLE za "Najlepszą reżyserię", Złotego Kangura będącego wyróżnieniem australijskich dystrybutorów filmowych oraz zbiorową Nagrodę Dziennikarzy.
Warte uwagi są, też przeżywające renesans w Polsce filmy kryminalne, m.in. Sługi Boże i Jestem mordercą, jednak nie na tyle aby zdobyć serca widzów i stać się kultowymi i docenianymi krytycznie dziełami.
Zamknięcie rozpoczyna się o 17:30, retransmisja wydarzenia o 22:15 w TVP2.
nie pójdę więcej na siłownie, dzisiaj poszłam poćwiczyć brzuch na ławce. Najpierw jakiś chłop ciągle się podejrzanie gapił, potem drugi i widziałam jak śmieje się pod nosem. Wróciłam do domu i od razu się rozbeczałam #sport #silownia
Bez wątpienia największą festiwalową premierą był Wołyń Smarzowskiego, i to nie tylko przez ocknięcie się reżimowych mediów i nadzwyczajną promocję z ich strony. Jednak film zachwyca, od lewa do prawa przełamując bariery polityczne. Smarzowski wiedział, że żeby zrobić film o takiej tematyce i wywołać dyskusję na ten temat, z kinematograficznego punktu widzenia musi być bez zarzutu i w istocie jest. Nie zdziwi mnie natychmiastowa nominacja ze strony Ministra do walki w polskim imieniu o Oscary (wszak, jakoś trzeba zabić zły posmak w ustach po fatalnym Smoleńsku) i nawet nie zdziwi mnie zgarnięcie najważniejszych polskich nagród. I prawdopodobnie słusznie, bo Smarzowski tym filmem stawia kropkę nad i w swoim nazwisku i udowadnia że zasługuje na miejsce w panteonie najwybitniejszych polskich reżyserów.
Największym konkurentem Wołynia w walce o polski film roku jest jednak Ostatnia rodzina Jana P. Matuszyńskiego, przejmująca historia rodziny Beksińskich. Wszystkie znaki na niebie i ziemi pokazują że dostaliśmy film unikatowy i czarujący widza niemalże tak samo jak Beksińscy czarowali wszystkich swoimi osobowościami. To film bardzo emocjonalny, możliwe że nawet bardziej niż "epicki" i niemalże melodramatyczny Wołyń. I krytycy się z tym zgadzają, pomijając wyróżnienie dla Seweyna w Locarno, tak w Gdyni "Ostatnia rodzina" zdobyła już nagrody od Onetu "Odkrycie festiwalu", ELLE za "Najlepszą reżyserię", Złotego Kangura będącego wyróżnieniem australijskich dystrybutorów filmowych oraz zbiorową Nagrodę Dziennikarzy.
Warte uwagi są, też przeżywające renesans w Polsce filmy kryminalne, m.in. Sługi Boże i Jestem mordercą, jednak nie na tyle aby zdobyć serca widzów i stać się kultowymi i docenianymi krytycznie dziełami.
Zamknięcie rozpoczyna się o 17:30, retransmisja wydarzenia o 22:15 w TVP2.
#film #filmy #kino #gdynia2017 #wolyn #ostatniarodzina