[P.....V]

Rimi Natsukawa - Shima Uta

Wyspiarska pieśń oryginalnie została nagrana przez zespół The Boom (z pref. Yamanashi) na początku lat 90-tych i osiągnęła całkiem spory sukces nie tylko w Japonii i w szczególności na Okinawie, ale też daleko poza Azją m.in. w Argentynie. Mamy nawet polską wersję utworu wykonywaną przez Makowiecki Band, jednak powstrzymam się od komentarza na jej temat.

Wersję wykonywaną przez Rimi Natsukawę wybrałem z prostego powodu - jest moim zdaniem najlepsza ze wszystkich kowerów wykonywanych przez japońskich artystów, ma ducha Okinawy. Ten duch to nie tylko sanshin (okinawska wersja shamisena), ale także podział piosenki ze względu na dialekt. Z początku mamy w refrenie językowe naleciałości z wysp południowych, które mniej więcej od połowy zmieniają się w typowy standard japoński. Dla przykładu:

wiatr - kaji (o.);kaze (jap.)

ja (moje) - wanku(o.); watashi (jap.)

łzy - nada; namida

Warto wspomnieć, że Japończycy z 4 głównych wysp mają czasem wielki problem ze zrozumieniem Okinawczyków ;)

W tekście pojawia się kilka słówek, które przydałoby się też wyjaśnić z perspektywy niedokładnych i błędnych tłumaczeń utworu.

1. Czym jest to całe deigo? Zgodnie z wiki są to kwiaty erytryny zmiennej, bardziej znanej jako tygrysi pazur, która jest oficjalnym kwiatem prefektury Okinawa.

2. uuji - w katakanie to nie tylko Łódź, ale też trzcina cukrowa i tak ją należy tłumaczyć.

Ūji no shita de chiyo ni sayonara

Ūji no shita de yachiyo no wakare

W tych wersach wiele tłumaczy popełnia pewien błąd, gdyż chiyo i yachiyo to nie są imiona jakichś bohaterek, miłości podmiotu lirycznego. Chiyo oznacza "na tysiąc lat" czyli na bardzo długo. Yachiyo to już osiem tysięcy lat, czyli właściwie wieczność. To drugie słowo pada m.in. w hymnie Japonii. Także poprawną wersją w obu przypadkach byłoby:

Pod trzciną cukrową rozstaliśmy się na wieki.

#japonia #japonskamuzyka #okinawa i trochę #japonski