1967 roku, w należącym do NASA Centrum Badawczym Lewisa, inżynier Edward Willis zaproponował załogową misję orbitalną do Wenus, opartą o technologię napędową opartą o projekt Apollo i zaplanowaną na okres następujący zaraz po zakończeniu misji załogowych Apollo na Księżyc.

Sondy kosmiczne przelatujące w pobliżu Wenus nie raz i nie dwa dostrzegały krótkie, nieregularnie pojawiające się rozbły

Księżyc wcale nie miał być ostateczną granicą, jaką NASA postawiła sobie w eksploracji kosmosu. W latach '60 pojawiało się wiele ciekawych pomysłów na kolejne misje, z wykorzystaniem sprzętu i doświadczenia zgromadzonego w programach Gemini i Apollo. Jedną z takich idei był lot w okół Wenus.

Nie, Wenus nie jest późniejszą wersją Ziemi, a hipotezy, że kiedyś nadawała się do zamieszkania, nie mają nic wspólnego

Każdy zna tą piosenkę, ale czy teledysk?

Niemieccy astrofizycy dokonali pierwszej obserwacji atomów tlenu w atmosferze Wenus, po jej dziennej stronie. Tlen obserwowano już wcześniej po nocnej stronie sąsiedniej planety, ale nowe badania wykazały, że jest on znacznie bardziej rozpowszechniony.

Propozycja Sonleina to stworzenie kolonii zabezpieczonej przed żrącym działaniem kwasu siarkowego, która miałaby być zdolna do szybowania w wenusjańskich chmurach. Wizja ta wydaje się być bardziej realna, niż cel Elona Muska, który chce wysłać milion ludzi na Marsa do roku 2050.

Badania przeprowadzone za pomocą Teleskopu Jamesa Clarka Maxwella potwierdziły obecność fosforowodoru nie tylko w górnych warstwach atmosfery Wenus, ale również w jej chmurach. Profesor Greaves zwraca uwagę, że takie odkrycie wskazuje na możliwość istnienia życia na tej planecie.

Zwykle są zbyt blisko Słońca i nie znikają przyćmione przez światło. W kwietniu oddają się nieco od naszej galaktycznej gwiazdy i dadzą się podziwiać nawet gołym okiem! Kiedy poszukiwać na niebie Merkurego, Wenus i Saturn? NASA podaje, co w kwietniu

Wenus - nasza sąsiednia planeta to obecnie suche i spieczone pustkowie, gdzie życie, jakie znamy, nie mogłoby przetrwać. Ale zgodnie z wynikami nowych badań, bliźniaczka Ziemi mogła w zamierzchłej przeszłości mieć warunki do utrzymania na powierzchni wody w stanie ciekłym.