W specjalnym odcinku podcastu arturiańskiego czytam fragment mojej najnowszej książki Sarmatia. Czarna legenda złotego wieku, wydanej przez wydawnictwo Znak Horyzont. Zapraszam do wspólnej podróży po fascynująceji często nieznanej historii Polski szlacheckiej Sarmacji. Książka podejmuje próbę pr

Każdy w Polsce zna tę postać. Stary szlachcic. Gruby i śmieszny. Na wpół ślepy, z bielmem przesłaniającym jedno oko. Dziwak na pewno i wielki oryginał.

21 listopada 1790 zmarła jedna z najbarwniejszych postaci I Rzeczypospolitej, magnat, książę Karol Stanisław Radziwiłł, zwany "Panie Kochanku". Jego życie było jedną wielką eksplozją wszystkiego, co w sarmatyzmie złe: warcholstwa, samowoli, prywaty i rozpasania. Paradoksalnie do dziś... [+audycja]

Uchwalenie Konstytucji 3 maja oznaczało koniec formowania się polskiego sarmatyzmu, który stał się ważnym elementem polskości. Sarmatyzm kojarzony z zacofaniem i źródłem upadku I RP, w rzeczywistości był otwarty na nowinki ze świata (...) o ile dało się je zaadaptować do istniejących podstaw (...)

Jedną z cech specyficznej kultury i mentalności szlachty z końca XVI oraz całego XVII stulecia było przekonanie o szczególnej opiece Boskiej nad Rzecząpospolitą. W opinii Sarmatów, jak nazywali siebie wówczas przedstawiciele stanu szlacheckiego, ich kraj odgrywał wyjątkową rolę na arenie dziejów.

Czy nasi przodkowie byli równie romantyczni? Co skłaniało szlachciurę mniemającego, iż wywodzi się ze starożytnego i walecznego plemienia Sarmatów do takiego a nie innego wyboru swej drugiej połówki?

Materiał filmowy o ogrodniczych pasjach króla Jana III i o tym, co rosło w Wilanowie pod jego okiem. Opisuje jedną z najbardziej niezwykłych twarzy króla, którego znamy przede wszystkim jako wojownika, zwycięzcę spod Wiednia...

Sarmacki kontusz zyskał znaczenie polityczne – noszenie go było świadectwem patriotyzmu. Stąd w II połowie XIX i w XX wieku zakładano go na ważne uroczystości państwowe i kościele. Najwięcej „ostatnich Sarmatów” można było spotkać w Krakowie, a w zaborze rosyjskim strój ten był stanowczo zakazany.

Dla większości elit i dziennikarzy w III RP jakiekolwiek pozytywne nawiązywanie do sarmatyzmu wydaje się wciąż dziwactwem albo dowodem umysłowego prymitywizmu. Intelektualizm, który myślące w ten sposób osoby sobie przypisują, zasadza się na jednej, bardzo charakterystycznej postawie...

Dwa artykuły na temat picia i biesiadowania(w powiązanych) w sarmackiej Polsce.Przeczytajcie zanim rzucicie się dzisiaj kontynuować staropolskie tradycje. ;)

Ciekawa 'wariacja nt. gry Super Mario Bross' znaleziona podczas przeglądania YT.