Bajutsu to sztuka walki na koniu trenowana przez samurajów. Praktycznie nie da się omawiać tej sztuki bez wspomnienia o łucznictwie...

Oglądając Hollywoodzkie filmy lub czytając książki napisane przez mało odpowiedzialnych ludzi popadamy w szereg różnych stereotypów o samurajach, które z pokolenia na pokolenie są kultywowane tak samo na zachodzie jak i w Japonii.

Czytając „Hahakure – Księga Samurajów” albo „Budo Shoshinshu – Kodeks Samurajów” które są dostępne na naszym rynku książkowym nasuwa się jedna myśl, a mianowicie taka, że WSZYSCY samurajowie podążali drogą Bushido, a jeżeli nie to tak naprawdę nie byli samurajami, cóż tak naprawdę było inaczej.

Opowieść o pięciu bitwach stoczonych przez dwie armie na równinie Kawanakajima w przeciągu 11 lat to jeden z ulubionych fragmentów japońskiej historii wojennej, upamiętniany przez stulecia w epickiej literaturze, barwnych drzeworytach i ekscytujących filmach.

Ciekawą jest sprawą, iż zbroja samurajska ukształtowana w XII wieku, do końca XIX ( koniec okresu samurajskiego) praktycznie nie uległa zmianom. Wprowadzane na przestrzeni kilkuset lat zmiany były niewielkie i służyły udoskonaleniu niektórych jej elementów nie zmieniając jej wyglądu

Piękna kolekcja niezwykle ozdobnych hełmów. Podobnie jak w Europie obok funkcjonalności musiały być pięknie zdobione. Ale europejskie hełmy nie miały zadania oddziaływania psychologicznego, były raczej dziełem sztuki płatnerskiej. Japońskie miały budzić grozę

Dokument National Geographic na temat tradycyjnej produkcji samurajskich mieczy.

-A wy kim jesteście? -My jesteśmy samurajami!

Osiem Cnót Bushido nadal żyje.

Japoński stan samurajów przeszedł długą ewolucję od postaci jedenastowiecznego wojownika i administratora prowincji, przez wasala shoguna w XIII i zawodowego żołnierza w XVII wieku, aż do książęcego urzędnika. Ostateczny cios zadało mu utworzenie państwowej armii złożonej z członków wszystkich stanów i rządowy zakaz noszenia mieczy... FRAGMENTY: