Krótka historia o chłopcu, który to nie wychodzi ze swojego pomieszczenia a przy tym jest jakby obecny w dwóch miejscach jednocześnie ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Wiele lat później, gdy zmarł Gabriel Garcia Marquez, przeczytałem kolejny raz „Sto lat samotności”. Pamiętałem dobrze mgliste, gorące Macondo. Ale dopiero teraz zrozumiałem, że ta książka tak naprawdę mówi o pamięci.

Jest na to sposób ;)

Gorąco polecam tę piosenkę. Nie jest w stylu dzisiejszej muzyki współczesnej i może dlatego ma to COŚ w sobie.

Dla wszystkich niesparowanych, którzy Walentynki spędzą w samotności i którym to przeszkadza.. W Walentynki samotność odczuwa się jeszcze silniej...