Jako dawny kuc zapłodniony przez niejakiego Ozjasza (zapłodniony intelektualnie, oczywiście) mam silne zapędy wolnościowe, regularnie oscylujące między konserwatywnym liberalizmem, libertarianizmem, realizmem i czymś tam jeszcze. Kreują się w mojej wizji reformy szkolnictwa dwie lub trzy główne możliwości - pierwsza będąca kompromisem z zastanym stanem w Polsce, druga, stanowiąca duży krok w stronę państwa minimum oraz trzecia, będąca sytuacją idealną (z punktu widzenia państwa minimum). Oczywiście, dobrych pomysłów na pewno jest o wiele więcej, w tej dziedzinie nie ma czegoś takiego jak jedna jedyna słuszna droga, niemniej chciałem się podzielić swoim spojrzeniem. W każdym przypadku spełniony byłby następujący warunek: brak przymusu edukacji. Wiem jak to jest nie doceniać wiedzy pozyskiwanej w szkole, przeszkadzać innym czy nawet znęcać się nad rówieśnikami. Napatrzyłem się na część koleżanek i kolegów przez te wszystkie lata.
Pierwsza - i nie będę jej długo omawiał - to reforma tego, co jest, na tzw. Biedronia. Czyli tę formę wykładania materiału, co teraz mamy, zastępujemy nowym, fajnym, przyjemnym przekazem materiału, dostosowujemy go do dziecięcego umysłu poprzez wprowadzanie angażujących i twórczych wyzwań w szkole. Rozgraniczamy na pewnym poziomie edukacji (np. szkoła średnia) materiał na taki, jaki sobie szkoła ustanowi. System nauczania oprócz nauk i dyscyplin podstawowych umożliwia również nabycie umiejętności przystosowujących do obecnego świata oprócz programowania w Javie (szanujmy się). Główny minus: edukacja dalej będzie państwowa, więc prędzej czy później zostanie to wypaczone.
Druga - będąca w mojej opinii rozsądnym konsensusem pomiędzy obecną rzeczywistością, a państwem minimum - państwowa edukacja przez 4-6 lat (jeszcze się zastanowię), a późniejsza będzie zupełnie sprywatyzowana. Nauka obejmowałaby m.in. pisanie, czytanie, podstawy obcego języka, przyrodę oraz podstawy matematyki, bez funkcji czy logarytmów, za to z dodawaniem, odejmowaniem, mnożeniem, dzieleniem oraz procentami. Dużymi plusami takiego rozwiązania jest brak szansy na ewentualny analfabetyzm czy możliwość zupełnie różnych form kształcenia na wyższych etapach w szkołach prywatnych.
Trzecia
Pierwsza - i nie będę jej długo omawiał - to reforma tego, co jest, na tzw. Biedronia. Czyli tę formę wykładania materiału, co teraz mamy, zastępujemy nowym, fajnym, przyjemnym przekazem materiału, dostosowujemy go do dziecięcego umysłu poprzez wprowadzanie angażujących i twórczych wyzwań w szkole. Rozgraniczamy na pewnym poziomie edukacji (np. szkoła średnia) materiał na taki, jaki sobie szkoła ustanowi. System nauczania oprócz nauk i dyscyplin podstawowych umożliwia również nabycie umiejętności przystosowujących do obecnego świata oprócz programowania w Javie (szanujmy się). Główny minus: edukacja dalej będzie państwowa, więc prędzej czy później zostanie to wypaczone.
Druga - będąca w mojej opinii rozsądnym konsensusem pomiędzy obecną rzeczywistością, a państwem minimum - państwowa edukacja przez 4-6 lat (jeszcze się zastanowię), a późniejsza będzie zupełnie sprywatyzowana. Nauka obejmowałaby m.in. pisanie, czytanie, podstawy obcego języka, przyrodę oraz podstawy matematyki, bez funkcji czy logarytmów, za to z dodawaniem, odejmowaniem, mnożeniem, dzieleniem oraz procentami. Dużymi plusami takiego rozwiązania jest brak szansy na ewentualny analfabetyzm czy możliwość zupełnie różnych form kształcenia na wyższych etapach w szkołach prywatnych.
Trzecia
@Odmien_Byc: mi się podoba system jaki jest bodaj w finlandii, czyli brak sprawdzianów, ocen i zadań domowych, a przynajmniej znaczne zmniejszenie ilości tych rzeczy+ciekawa ppdstawa programowa, ta opcja druga też wygląda spoko
@Odmien_Byc ja bym zrobił tak. Edukacja państwowa, dobrze opłacana. Przy wyższych pensjach byłaby większa konkurencja o posady nauczycielskie przez co coraz lepsi ludzie pracowaliby w tej branży. Dalej, wywalenie przedmiotów jak religia, plastyka, technika. Religia- nie trzeba tłumaczyć. Plastyka - wystarczająco dużo obrazów i innych dzieł omawia się na j. polskim. Technika - moim zdaniem rolą ojca jest nauczyć syna posługiwanie się narzędziami jak młotek, siekiera, śrubokręt, wkrętarka etc. A nawet jak nie to młody bez problemu znajdzie poradnik w necie. Szkoda godzin lekcyjnych na to. WF za to zrobiłbym jak na uczelniach wyższych. Obowiązkowy jednak z możliwością wyboru. Chcesz kopać piłkę? Zapisz się na piłkę nożną. Chcesz odbijać? Idź na siatkówkę. Jesteś kobietą i nie lubisz ani tego ani tego, idź na pilates. Biorąc pod uwagę obecna ilość hal, orlików, siłowni pod chmurką jest to całkiem łatwe do wykonania.
Co do reszty. Jak wspominałem we wcześniejszym poście jestem za specjalizacją połączoną z zadowalającym poziomem wiedzy ogólnej. Co rozumiem przez zadowalający? To, żeby elektryk po zawodówce wiedział, że było coś takiego jak bitwa pod Grunwaldem. Żeby wiedział że były powstania. Żeby ORIENTACYJNIE wiedział kiedy to było. Niech nikt nie wymaga od niego wiedzy o dokładnej dacie wybuchu powstania warszawskiego. Niech wie które dziesięciolecie którego wieku i jak się skończyło. w czasie 45 minut lekcyjnych należy również wspomnieć jak przebiegało, czemu wybuchło i jak się skończyło. Zainteresuje się? Super. Nie? Może coś we łbie zostanie.
Dalej, jak już mamy 8 letnie podstawówki. To jest czas gdy kreują się zainteresowania, pasje i pomysły na przyszłość. Uciąć połowę zajęć w #!$%@?, na reszcie mówić o wszystkim po trochu. Żeby po podstawówce dzieciak mógł świadomie zdecydować czy chce iść do szkoły średniej o profilu technicznym, humanistycznym, zawodówki. I żeby w tych szkołach również była specjalizacja. W technicznej cyk kilka klas. Budowlana, elektryczna/elektroniczna, informatyczna etc. Jak ktoś nie chce, proszę bardzo mamy dla takiego pana zawodówkę gdzie nauczy się stolarstwa, hydrauliki, mechaniki etc. Znieść do tego "rejonowosc" szkół.
Co dalej,
Co do reszty. Jak wspominałem we wcześniejszym poście jestem za specjalizacją połączoną z zadowalającym poziomem wiedzy ogólnej. Co rozumiem przez zadowalający? To, żeby elektryk po zawodówce wiedział, że było coś takiego jak bitwa pod Grunwaldem. Żeby wiedział że były powstania. Żeby ORIENTACYJNIE wiedział kiedy to było. Niech nikt nie wymaga od niego wiedzy o dokładnej dacie wybuchu powstania warszawskiego. Niech wie które dziesięciolecie którego wieku i jak się skończyło. w czasie 45 minut lekcyjnych należy również wspomnieć jak przebiegało, czemu wybuchło i jak się skończyło. Zainteresuje się? Super. Nie? Może coś we łbie zostanie.
Dalej, jak już mamy 8 letnie podstawówki. To jest czas gdy kreują się zainteresowania, pasje i pomysły na przyszłość. Uciąć połowę zajęć w #!$%@?, na reszcie mówić o wszystkim po trochu. Żeby po podstawówce dzieciak mógł świadomie zdecydować czy chce iść do szkoły średniej o profilu technicznym, humanistycznym, zawodówki. I żeby w tych szkołach również była specjalizacja. W technicznej cyk kilka klas. Budowlana, elektryczna/elektroniczna, informatyczna etc. Jak ktoś nie chce, proszę bardzo mamy dla takiego pana zawodówkę gdzie nauczy się stolarstwa, hydrauliki, mechaniki etc. Znieść do tego "rejonowosc" szkół.
Co dalej,
#reformaedukacji #polityka
#szkola