Naukowców z Uniwersytetu Warszawskiego zainteresowały licznie występujące i niejednorodne dołki na pancerzach polskich żółwi żyjących 150 mln lat temu. Ich analizy wykazały, że te ślady m.in. pasożytnictwa czy ataku drapieżnika, w szerszej perspektywie są zapisem relacji żółwi z innymi organizmami

Zastanawialiście się kiedyś, jaki jest najrzadszy artefakt prehistorii jaki posiadamy? Trudno odpowiedzieć jednoznacznie na to pytanie, ale myślę, że po obejrzeniu dzisiejsego odcinka znajdziecie swojego faworyta!

Analiza hipotez tłumaczących ewolucję dwunożności, spojrzenie na najstarsze dwunożne małpy człowiekowate i próba odpowiedzi na pytanie, czy pierwszy krok na dwóch nogach wykonała jakaś małpa afrykańska, czy może... europejska.

Co jadły diplodoki? W jakich lasach żyły tyranozaury? Czy pterozaury budowały gniazda na drzewach?

W próbkach skamieniałych odchodów z Parku Narodowego Talampaya w Argentynie naukowcy znaleźli fragmenty łusek motyli. Skamieniałości te liczą 236 milionów lat, co czyni je najstarszym znanym dowodem na istnienie motyli i ciem.

Jak wyglądały gatunki należące do amonitowatych - podgromady wymarłych głowonogów (Cephalopoda), jak bada się ich skamieniałości i dlaczego to niełatwe zadanie oraz jak przebiega rekonstrukcja prehistorycznego klimatu.

Metasekwoje, cypryśniki i ambrowce - to tylko niektóre z drzew, które rosły na terenie dzisiejszej Polski przed epoką lodowcową.

Znalezisko pochodzi sprzed około 148-150 milionów lat i dostarcza istotnych informacji na temat ewolucji ptaków. Skamieniałość Baminornis zhenghensis (odkryta w południowo-wschodnich Chinach) uzupełnia lukę w zapisie kopalnym i sugeruje, że pierwsi przedstawiciele ptaków mogli pojawić się wcześniej.

Ściany graptolitów (skamieniałości przewodnich ordowiku i syluru) zbudowane są z włókien kolagenowych, tworzących unikatowe półpierścienie (fuzellusy) oraz taśmy przypominające bandaże. Ukazała się praca, która jest syntetycznym zestawieniem danych na temat ścian kolonii graptolitów.

Do badań wybrano trzy najbardziej znane rodzaje zauropodów, w tym największego ich przedstawiciela, Argentinosaurus. Wyniki pokazują, że ten ostatni i Brachiosaurus spacerowały z podobną prędkością co konie zimnokrwiste w stępie, a Diplodocus przechadzał się z prędkością podobną do chodu człowieka.

Pierwsze szczątki Othniophyton elongatum znaleziono w 1969 roku w formacji geologicznej Green River w Utah; w rejonie, który już wcześniej był postrzegany jako bogaty w skamieniałości eoceńskie. Roślina posiada cechy, które nie pasują do żadnej z 400 znanych współczesnych rodzin roślin kwitnących.

O zwierzętach, które mogą lub mogły wzbić się w powietrze opowiada dr Mariusz Gogól - biolog, biochemik, popularyzator nauki.

Nowych informacji na temat ewolucji dinozaurów i ich drogi do dominacji na lądzie dostarczyły badania prowadzone przez naukowców z Polski, Szwecji i Norwegii. Wyniki ich prac opublikowało czasopismo Nature.

Tragiczne zdarzenie z najnowszej historii Japonii zainspirowało geologa do postawienia pytania o możliwą przyczynę masowego wymierania fauny żyjącej w późnym dewonie. Zapoczątkowane w ten sposób badania przyniosły obiecujące wyniki, a te stały się impulsem do kontynuowania prac...

Zdaniem naukowców z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Los Angeles (USA) i Uniwersytetu w Vigo (Hiszpania) stałocieplne były dwie duże grupy dinozaurów teropody (np. tyranozaur czy velociraptor) oraz ornithischiany (np. stegozaur czy triceratops).

Tanystrof to sześciometrowy gad, który żył w okresie triasu około 230 milionów lat temu. Miał ekstremalnie długą szyję, która zajmowała około połowy jego ciała. Praca wyjaśniająca tajemnicę długiej szyi wymarłego gada ukazała się na łamach pisma Royal Society Open Science.

Uważa się, że Gigantopithecus blacki, mogły osiągać nawet 3 metry wzrostu i wagę 200-300 kg, a więc były największymi małpami, jakie kiedykolwiek chodziły po świecie. A co dzisiaj wiemy o gigantopitekach? Skąd się wzięły, jak żyły, kiedy i dlaczego wyginęły?

Nieopodal Colorado Springs w USA znaleziono skamieniałości nieznanego dotychczas gatunku ssaka sprzed 65 milionów lat. Jak ustalili badacze, zwierzę to jest dalekim krewnym wszystkich ssaków kopytnych, w tym jeleni, krów czy świń, choć bardziej przypominało szynszylę i ważyło około pół kilograma.

Likaon euroazjatycki (Lycaon falconeri/lycaonoides) był morfologicznie zbliżony do współczesnego likaona pstrego (Lycaon pictus), ale średnio dwukrotnie cięższy i masywniej zbudowany. "Psi Kuba Rozpruwacz" był w stanie powalić bardzo dużą ofiarę, a jej ciało zjadał w całości...