zamiast powitania słów #porannaporcja białych duszków
Duszek biały (Diclidurus albus) – gatunek ssaka z rodzaju Diclidurus w plemieniu Diclidurini z rodziny upiorowatych (Emballonuridae). Występuje w Ameryce Środkowej i w północnej oraz środkowej części Ameryki Południowej. Zasiedlają lasy tropikalne i przybrzeżne, a często gnieżdżą się w jaskiniach, na otwartej przestrzeni lub na palmach. Podczas przesiadywania na palmach pojedyncze nietoperze mają tendencję do zajmowania miejsca najbliżej osadki (łodygi) liścia palmy. Wiszące nietoperze są niepozorne i przypominają gniazdo os. Diclidurus albus to owadożerca, który żywi się głównie ćmami. Podczas polowania leci wysoko nad ziemią na otwartej przestrzeni, zwykle w linii prostej. W trakcie łowów osobniki tego gatunku wydają charakterystyczne wysokie dźwięki.
#zwierzeta #zwierzaczki #nietoperze
z
Duszek biały (Diclidurus albus) – gatunek ssaka z rodzaju Diclidurus w plemieniu Diclidurini z rodziny upiorowatych (Emballonuridae). Występuje w Ameryce Środkowej i w północnej oraz środkowej części Ameryki Południowej. Zasiedlają lasy tropikalne i przybrzeżne, a często gnieżdżą się w jaskiniach, na otwartej przestrzeni lub na palmach. Podczas przesiadywania na palmach pojedyncze nietoperze mają tendencję do zajmowania miejsca najbliżej osadki (łodygi) liścia palmy. Wiszące nietoperze są niepozorne i przypominają gniazdo os. Diclidurus albus to owadożerca, który żywi się głównie ćmami. Podczas polowania leci wysoko nad ziemią na otwartej przestrzeni, zwykle w linii prostej. W trakcie łowów osobniki tego gatunku wydają charakterystyczne wysokie dźwięki.
#zwierzeta #zwierzaczki #nietoperze
z
Wieprzoryjek meksykański (Choeronycteris mexicana) - gatunek ssaka, jedynego przedstawiciela rodzaju Choeronycteris w plemieniu Wieprzoryjki (Choeronycterini) z podrodziny jęzorników (Glossophaginae) w rodzinie liścionosowatych (Phyllostomidae). Gatunek występuje w Salwadorze, Gwatemali, Hondurasie, Meksyku i Stanach Zjednoczonych. Ma wyraźnie wydłużony pysk zakończony liściem nosowym o długości około 5 mm. Posiadają długi język, który jest wąski i rozciągliwy, przystosowany do pozyskiwania nektaru. Język ten pokryty jest drobnymi, włoskowatymi brodawkami, które w kierunku podstawy stają się bardziej zrogowaciałe. Wykorzystują echolokację, są szczególnie wrażliwe na wysokie częstotliwości (65–80 kHz), ale stwierdzono, że reagują na niższe częstotliwości w zakresie 5 kHz. Żywi się nektarem, pyłkiem agaw i owocami innych roślin. Jego język może rozciągać się do jednej trzeciej długości ciała, umożliwiając mu dotarcie do nektaru głęboko wewnątrz kwiatu. W południowej Arizonie często pobiera nektar również z karmników dla kolibrów. W ciągu dnia gnieździ się w jaskiniach lub opuszczonych budynkach. Osobniki nie skupiają się razem, wiszą zawieszone na jednej nodze, co pozwala im obracać się na grzędach.
#zwierzeta #zwierzaczki #nietoperze
fot.
Od 2015 r. gdy ukazało się wiekopomne dzieło Polskie nazewnictwo ssaków świata (pod redakcją: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz) codziennie mam rozkminę jak bardzo z d--y wzięte są te nazwy XD
Z drugiej strony doceniam pracę i efekt uporządkowania, który opanował ten chaos, który mieliśmy w tej kwestii wcześniej.