Obraz supermasywnej Sagittarius A w centrum Drogi Mlecznej udostępnili właśnie światu naukowcy z Event Horizon Telescope. Ich praca dostarczy cennych wskazówek o tym, jak funkcjonują ten i podobne mu obiekty.

The new "sonification" has been scaled up around 57 octaves for human ears

Ryje beret...

Wykryliśmy bardzo dużo czarnych dziur, do tej pory jednak nie były to całkiem samotne czarne dziury. Tę supermasywną w centrum naszej gala...

Wymagana przeglądarka wspierająca WebGL.

Gdy naukowcy za pomocą teleskopu Hubble'a przyjrzeli się centrum gromady kulistej NGC 6397, spodziewali się znaleźć średnio masywną czarną dziurę. Zamiast niej zauważyli całą grupę niewielkich czarnych dziur. Odkrycie to stało się pierwszą okazją do badania czarnych dziur w centrum gromady kulistej.

"Jej zachowanie przeczy obecnym teoriom". Ogromne czarne dziury potrafią - dosłownie - pochłaniać całe galaktyki. Naukowcy byli jednak przekonani, że w takim wypadku proces ten jest prosty i sprowadza się do wchłaniania materii.

Dzięki obserwacji gromady galaktyk SpARCS104922.6+564032.5 naukowcy dowiedzieli się, co się dzieje, gdy gigantyczna czarna dziura nie ma wpływu na galaktyki. Badania wykazały, że pasywnością czarnej dziury można wyjaśnić olbrzymie tempo formowania się gwiazd w gromadzie galaktyk.

Niniejsza symulacja ukazuje, jak może wyglądać fuzja dwóch odległych czarnych dziur, gdybyśmy podróżowali gdzieś w przestrzeni statkiem kosmicznym.

Co dzieje się z gwiazdą, gdy jej paliwo jądrowe się wyczerpie? Jeśli ma bardzo dużą masę, może zamienić się w czarną dziurę. Te niezwykłe obiekty wytwarzają ekstremalnie silne pole grawitacyjne.

Jak wiadomo, z czarnych dziur nie wydostaje się żadne promieniowanie, dlatego nie da się ich zaobserwować poprzez zwykłe patrzenie przez lornetkę czy teleskop. Najmocniejsze dowody na ich istnienie dostarcza obserwowanie układów podwójnych czarna dziura-gwiazda, w których można...