Dzień dwudziesty dziewiąty.

Jadłem po czym spałem. Budziłem się by zjeść i iść znów spać.

#rowerovsky

Szanowne Miruńki i Mirunie,

Jadę sobie rowerem od dwudziestu sześciu dni i jeszcze długo nie skończę. Ostatniego dnia przed wyjazdem wpadłem na pomysł, żeby podłączyć się do jakiejś akcji charytatywnej/zbiorki itp. Rozmawiałem z koleżanką która kiedyś coś takiego organizowała i mówi, że to ogrom biurokracji i załatwiania. Mam wrażenie, że nie do końca mnie rozumie bo ja jedynie chce się podłączyć do jakiejś akcji a nie samodzielnie ją organizować. Coś na zasadziePokaż całość

Dzień dwudziesty szósty

Spędziłem na odpoczynku i jedzeniu. Zjadłem prawie trzy kilogramy serków wiejskich, czekolad, kanapek, batonów i nadal czułem pusty żołądek. Niesamowity stan organizmu.

Przenajogromniejsze podziękowania dla Artura za bardzo ciepłe przyjęcie pomoc i dobre towarzystwo. Wielkie dzięki również dla całej ekipy którą tu poznałem oraz dla Maćka za przekonanie do skorzystania z noclegu! Polonia szwedzka w Alstermo to super ludzie!

GdyPokaż całość

Dzień dwudziesty piąty.

O czwartej obudził mnie deszcz. Nie mogąc zasnąć, czekałem aż przestanie padać co nastąpiło dopiero o dziewiątej. Wiedząc, że nie skorzystam ze stolika przy którym się rozbiłem, śniadanie zjadłem wcześniej w namiocie.

Ruszyłem o dziesiątej i od razu zaczęło padać. Nie był to mocny deszcz, nawet nie założyłem kurtki. Przestał padać po kilkunastu minutach. Na niebie nadal jednak unosiły się niskie, ciężkie i ciemne chmury deszczowe. Zachciało mi sięPokaż całość

Dzien dwudziesty trzeci.

Spało mi się doskonale. Przez noc trochę padało. Rano bez pośpiechu wyszedłem z namiotu i chwilę pochodziłem boso po mokrej trawie. Przetarłem namiot ręcznikiem zeby szybciej wysechł i poszedłem zjeść śniadanie na stoliku w ogrodzie. Ławka i stolik były mokre i dość zimne ale nie takie historie już przeżywałem. Namiot rozstawiony był pod brzozami bo to było miejsce niezwykłe. Rano okazało się, że ma pewien mankament. Gdy przestało padaćPokaż całość

Dzień dwudziesty drugi.
Spałem całą noc pomimo silnego wiatru. W końcu. Nie padało, wszystko było suchutkie. Mógłbym wszystko szybko złożyć i jechać. Niestety gdy wczoraj dotarłem recepcja była zamknięta i musiałem czekać do dziesiątej żeby zapłacić.

Z wywiady przeprowadzonego u kolegów i mojej wiedzy ogólnej wiedziałem, że jest tu drożej i do polskuch cen trzeba doliczać około pięćdziesiąt procent. Za jedną noc rozłożonego namiotu zapłaciłem ponad pięć razy wwięcej niż po drugiejPokaż całość

Dzień dwudziesty pierwszy.
Podróż po Polsce miała trwać siedem, góra dziesięć dni. W wyniku szczęśliwych zbiegów okoliczności i tego jak bardzo mi się podobało jechałem dwadzieścia.

Tym razem nastawiłem budzik. Na piątą. Rano musiałem dosuszyć mokre ubrania i przeorganizować sakwy tak aby w jednej którą zabiorę ze sobą mieć to czego potrzebuję na promie. Potem płynąłem dziesięć godzin.

Wczorajsza konieczność przedostania się na Oksyw w Gdyni spowodowana była tym, że rano chciałemPokaż całość

Dzień siedemnasty.
Nie jeździłem rowerem. Niczego nie serwisowałem. Nie zrobiłem nawet jednego zdjęcia. Mając do dyspozycji dobre łącze chciałem zrobić kopię zdjęć na dysk online ale kolega u którego przebywam wyczerpał 100GB limitu (jak?!) i od południa załadowało się jedynie 241 zdjęć. Poza tym nic, nic, nic.
Zjadłem za to tak dużo pizzy, że chyba jeszcze jutro nie będę musiał przekraczać progu sklepu.
Jutro wracam na szlak. Chciałem dziś ale coś wewnątrzPokaż całość

Dzień piętnasty.
Zaczął się pobudką, nie wiem o której godzinie. Wstawiłem pranie i poszedłem do sklepu po jedzenie. Upał od samego rana wypełniał nawet zacienione miejsca. Gdy wróciłem ze sklepu, pranie było gotowe do rozwieszenia co zrobiłem jeszcze przed śniadaniem, po którym chciałem zająć się rowerem. Potrzeba odpoczynku po wczorajszej gonitwie od Giżycka oraz szara masa wewnątrz czaszki domagająca się większej ilości snu wygrały z planami. Dopiero około godziny szesnastej gdy mniejszy kątPokaż całość

Dzień trzynasty. Chwilę po opublikowaniu wczorajszego postu na MOR w Budrach pod którego wiatą rozłożyłem namiot przyjechał rowerzysta który znalazł się w tej samej sytuacji co ja. To dało mi możliwość zostawienia wszystkiego, znalezienia sklepu, sprawdzenia godzin otwarcia i pojechania by kupić coś do jedzenia. Niestety po dojechaniu okazało się, że wszystkie trzy sąsiadujące ze sobą w tej miejscowości spożywczaki są zamknięte. Smutkowi niespełnionej nadziei pożywienia się towarzyszył nieustanie padający od kilkuPokaż całość

Dzień dziesiąty. Leżałem na pomoście a gdy przyszła burza, schowałem się. Gdy przeszła, wyszedłem na zewnątrz. Roweru nie tknąłem ale za to wypiłem dużo herbat. 0 km.