Taki wpis znalazłem z 2018 ciekawe czy chłop żyje ale konto usunięte więc nie wiadomo
"Mam 23 lata, a czuję się, jak stary dziad, którego w życiu czeka już tylko śmierć. Nie mam żadnego życia towarzyskiego, ani szans na zmianę tego stanu. Mam wrażenie, że dryfuję na maleńkiej tratwie w oceanie pomiędzy życiem i śmiercią. Ciało niby jest żywe, ale moja dusza jest dawno obumarła i pozbawiona czegokolwiek.
Nigdy nie miałem żadnej dziewczyny w swoim życiu, wiem też, że nigdy jej nie znajdę. Bo niby w jaki sposób? Moje życie polega na lawirowaniu między pracą, a domem. Nie mam czasu, ani chęci na łażenie po klubach, czy w jakiekolwiek miejsca, gdzie można poznać partnerkę. Nawet, gdybym się tam wybrał, to po prostu nie potrafiłbym zagadać kogokolwiek. Znajomych też nie mam (niby mógłbym mieć, ale nie chcę mieć znajomych, których jedynym celem spotkań jest picie, bo ja nie lubię pić). Depresja z tej beznadziei się pogłębia, czasami nie potrafię normalnie funkcjonować. Każdego dnia zdarza mi się płakać.
Próbowałem poszukać sobie partnerki w sieci, jednak nie mam szans ani z Chadami, ani ze spermiarsko - desperacką konkurencją, która będzie dawać dziewczynom atencję nawet wtedy, gdy one będą pluły im do mordy kwasem solnym. Nie jestem ani przystojny, ani wysoki, ani jakoś szczególnie bystry, ot zwykły typowy facet. Mam wrażenie, że tacy nie zasługują już na nic.Jestem tak cholernie zmęczony i wypalony życiem, że jedynym moim wytchnieniem jest ucieczka w pracę. Niestety tak się nie da, przy każdej chwili, gdzie czasu jest odrobinę więcej, przychodzą refleksje na temat swojego beznadziejnego życia, bez żadnych perspektyw."
"Mam 23 lata, a czuję się, jak stary dziad, którego w życiu czeka już tylko śmierć. Nie mam żadnego życia towarzyskiego, ani szans na zmianę tego stanu. Mam wrażenie, że dryfuję na maleńkiej tratwie w oceanie pomiędzy życiem i śmiercią. Ciało niby jest żywe, ale moja dusza jest dawno obumarła i pozbawiona czegokolwiek.
Nigdy nie miałem żadnej dziewczyny w swoim życiu, wiem też, że nigdy jej nie znajdę. Bo niby w jaki sposób? Moje życie polega na lawirowaniu między pracą, a domem. Nie mam czasu, ani chęci na łażenie po klubach, czy w jakiekolwiek miejsca, gdzie można poznać partnerkę. Nawet, gdybym się tam wybrał, to po prostu nie potrafiłbym zagadać kogokolwiek. Znajomych też nie mam (niby mógłbym mieć, ale nie chcę mieć znajomych, których jedynym celem spotkań jest picie, bo ja nie lubię pić). Depresja z tej beznadziei się pogłębia, czasami nie potrafię normalnie funkcjonować. Każdego dnia zdarza mi się płakać.
Próbowałem poszukać sobie partnerki w sieci, jednak nie mam szans ani z Chadami, ani ze spermiarsko - desperacką konkurencją, która będzie dawać dziewczynom atencję nawet wtedy, gdy one będą pluły im do mordy kwasem solnym. Nie jestem ani przystojny, ani wysoki, ani jakoś szczególnie bystry, ot zwykły typowy facet. Mam wrażenie, że tacy nie zasługują już na nic.Jestem tak cholernie zmęczony i wypalony życiem, że jedynym moim wytchnieniem jest ucieczka w pracę. Niestety tak się nie da, przy każdej chwili, gdzie czasu jest odrobinę więcej, przychodzą refleksje na temat swojego beznadziejnego życia, bez żadnych perspektyw."
#blackpill #przegryw #przegrywpo30tce #depresja #samotnosc #alkoholizm
źródło: rtyuio
Pobierzźródło: 14-148125_pepe-png-pepe-pride-suicide-pepe-transparent-png
Pobierz@TTedbundYY: uderzyło blisko domu, bo obecnie mam dokładnie tyle samo i czuję się podobnie