Wpis z mikrobloga

30/30 Zaklęcie przeciwko wæterælfādl - staroangielskie zaklęcie przeciwko tajemniczej chorobie, której nazwę można przetłumaczyć na dwa sposoby: "choroba [spowodowana przez] wodnego elfa" (wæterælf-ādl) lub "wodnista choroba [spowodowana przez] elfa" (wæter-ælfādl). Zostało odnotowane m. in. we wspomnianym już zbiorze tekstów znanym jako Lacnunga, datowanym na X - XI wiek.

Wæterælfādl było zapewne jakimś rodzajem choroby skóry, ponieważ w zaklęciu jest mowa o bolesnej ranie, która może się rozrastać. Jak wskazuje nazwa, przyczyny schorzenia upatrywano w działaniu nieprzyjaznego elfa:

Jeśli ktoś zapada na "wæterælfādl," to jego paznokcie staną się czarne, a jego oczy będą łzawić, i będzie mu się chciało ciągle patrzeć w dół. Uczyń to dla niego jako lekarstwo: weź z poniższych ziół dziewięćsił, turzycę, jagodę cisową, łubin, oman, kiełek prawoślazu, miętę wodną, koper ogrodowy, lilię, chwastnicę, miętę polej, marrabulum [szanta zwyczajna?], szczaw, czarny bez, centurię, piołun, liść truskawki i żywokost. Namocz je w piwie, potem zmieszaj je z wodą święconą i wyśpiewaj nad tym trzy razy to zaklęcie:

Sporządziłem najlepszego towarzysza bitwy dla tej rany, tak że rana ani nie będzie palić, ani nie pęknie, ani nie pośpieszy naprzód, ani się nie pomnoży, ani nie będzie pulsować bólem, ani rana nie urośnie, ani ból się nie pogłębi (...) ani nie narośnie większy, jak ziemia rozrasta się z biegiem lat. Wyśpiewaj to wiele razy: Ziemia, co kres kładzie temu wszystkiemu, z mocą i potęgą. To zaklęcie można śpiewać nad ranami.

Tekst oryginalny:

Gif mon biþ on wæterælfadle, þonne beoþ him þa handnæglas wonne and þa eagan tearige and wile locian niþer. Do him þis to læcedome: eoforþrote, cassuc, fone nioþoweard, eowberge, elehtre, eolone, merscmealwan crop, fenminte, dile, lilie, attorlaþe, polleie, marubie, docce, ellen, felterre, wermod, streawbergean leaf, consolde; ofgeot mid ealaþ, do haligwæter to, sing þis gealdor ofer þriwa:

Ic benne awrat betest beadowræda, swa benne ne burnon, ne burston, ne fundian, ne feologan, ne hoppettan, ne wund waxsian, ne dolh diopian; ac him self healde halewæge, ne ace þe þon ma, þe eorþan on eare ace. Sing þis manegum siþum: Eorþe þe onbere eallum hire mihtum and mægenum. Þas galdor mon mæg singan on wunde.

Ilustracja poniżej: Tekst zaklęcia z oryginalnego manuskryptu.

#apaturium - spis średniowiecznych zaklęć z ostatnich tygodni:

29/30 - na zdobycie przychylności króla
28/30 - wið færstice
27/30 - ofiara dla elfów
25/30 i 26/30 - na ułatwienie porodu
24/30 - oko Abrahama
23/30 - inskrypcja z puszki z Sigtuny

#sredniowiecze #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #historia #gruparatowaniapoziomu #magia #medycyna #elfy
Pobierz Apaturia - 30/30 Zaklęcie przeciwko wæterælfādl - staroangielskie zaklęcie przeciwko ...
źródło: comment_1636993404ULSiqmmICIoLeWCED91gL2.jpg
  • 18
Conjuro! Przywołuję @KleKotka @Deathstroke @patrolss @nuj-ip @itrumirt @slownik @Aerthevizzt @HermesMarana @bananke @Blaskun @soniczka_spokojnegosnu @Majku_ @prezes_internetu @typzoszczednosciami96 @asmodeus666 @Frasad @Askaukalis @Takijiro @Pozdrozbiedronki @Lutniczek @Rzuku @T__S @axelek14 @konopiapolska @ismenka @surival @durielv8 @Kowik

Jeśli ktoś chce / nie chce być wołany, proszę dać znać w komentarzu ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Swoją drogą, skończyłam cykl trzydziestu wpisów o zaklęciach średniowiecznych - w następnej serii będzie trochę więcej o elfach i ich krewniakach
@KleKotka: Instrukcje są niejasne ;) ale sądząc po innych recepturach tego typu, raczej do picia. Do smarowania częściej stosowano lekarstwa o mazistej konsystencji, np. maści na bazie tłuszczów zwierzęcych.
@Rain_: W większości z anglojęzycznych artykułów i opracowań dotyczących średniowiecznych praktyk magicznych i leczniczych. Na studiach zebrałam sobie małą kolekcję bibliografii z tego zakresu i teraz korzystam. Np. odnośnie elfów i związanych z nimi staroangielskich zaklęć, bazuję głównie na pracy Alarica Halla Elves in Anglo-saxon England (2007).

Czasem można też znaleźć ciekawostki o magii średniowiecznej i transkrypcje zaklęć na blogach mediewistów lub np. w artykułach na medievalists.net, ale tam, gdzie się