Gdybyśmy mieli wymienić trzy skojarzenia dotyczące przełomu sierpnia i września, to z pewnością byłyby to zimne wieczory, złote kolory i… głośne dożynki. Czy istnieje osoba, która w całym swoim życiu choć raz nie uczestniczyła w wiejskiej zabawie pełnej wieńców, muzyki, słomianych figur i tańców do białego rana?
O dożynkach najczęściej się słyszy w kontekście uroczystości katolickiej – z kościelną mszą i procesją. Ich historia jednak sięga czasów przedchrześcijańskich. Słowiańskie święta były ściśle związane z rocznym cyklem przyrody. Święto Plonów (czy też Wieńce) było jednym z głównych – obchodzono je w dniu równonocy jesiennej.
Święto Plonów było swoistym końcem i początkiem – końcem ciężkiej pracy na roli i początkiem trudnego okresu jesienno-zimowego. Opierało się na obrzędach dziękczynnych składanych bóstwom urodzaju za dary otrzymane w tym roku. Oczywiście dziękczynienie łączyło się z prośbą, aby przyszłoroczne plony też były udane.
Najistotniejszym symbolem Święta Plonów (inaczej nazywanego też Wieńcowem) było zaplatanie wieńca ze zbóż, kwiatów, orzechów. W tym dniu odbywały się również tańce, śpiewy i wróżenie. Żegnano tym samym odchodzącego aż do przyszłego roku boga solarnego.
Jednym z dawnych zwyczajów była też wiara, że pozostawienie jednego pasa nieściętych plonów zapewni urodzaj na przyszły rok.
Święto Plonów rozwinęło się w rozpowszechnioną tradycję dożynkową około wieku XVI. Należy jednak pamiętać, że korzenie tego, co dziś widzimy pod postacią katolickiego dziękczynienia, leżą właśnie w tradycjach słowiańskich.
Obecnie Święto Plonów kultywowane jest przez różne grupy rodzimowiercze w Polsce w dniach 22/23 września. Jeśli interesujesz się tym zagadnieniem, szczerze polecamy odezwać się do jednej z grup rodzimowierczych z prośbą o uczestniczenie w takim obrzędzie (w Krakowie może być to na przykład grupa Wolni Rodzimowiercy Krakowa).
Gdybyśmy mieli wymienić trzy skojarzenia dotyczące przełomu sierpnia i września, to z pewnością byłyby to zimne wieczory, złote kolory i… głośne dożynki. Czy istnieje osoba, która w całym swoim życiu choć raz nie uczestniczyła w wiejskiej zabawie pełnej wieńców, muzyki, słomianych figur i tańców do białego rana?
O dożynkach najczęściej się słyszy w kontekście uroczystości katolickiej – z kościelną mszą i procesją. Ich historia jednak sięga czasów przedchrześcijańskich. Słowiańskie święta były ściśle związane z rocznym cyklem przyrody. Święto Plonów (czy też Wieńce) było jednym z głównych – obchodzono je w dniu równonocy jesiennej.
Święto Plonów było swoistym końcem i początkiem – końcem ciężkiej pracy na roli i początkiem trudnego okresu jesienno-zimowego. Opierało się na obrzędach dziękczynnych składanych bóstwom urodzaju za dary otrzymane w tym roku. Oczywiście dziękczynienie łączyło się z prośbą, aby przyszłoroczne plony też były udane.
Najistotniejszym symbolem Święta Plonów (inaczej nazywanego też Wieńcowem) było zaplatanie wieńca ze zbóż, kwiatów, orzechów. W tym dniu odbywały się również tańce, śpiewy i wróżenie. Żegnano tym samym odchodzącego aż do przyszłego roku boga solarnego.
Jednym z dawnych zwyczajów była też wiara, że pozostawienie jednego pasa nieściętych plonów zapewni urodzaj na przyszły rok.
Święto Plonów rozwinęło się w rozpowszechnioną tradycję dożynkową około wieku XVI. Należy jednak pamiętać, że korzenie tego, co dziś widzimy pod postacią katolickiego dziękczynienia, leżą właśnie w tradycjach słowiańskich.
Obecnie Święto Plonów kultywowane jest przez różne grupy rodzimowiercze w Polsce w dniach 22/23 września. Jeśli interesujesz się tym zagadnieniem, szczerze polecamy odezwać się do jednej z grup rodzimowierczych z prośbą o uczestniczenie w takim obrzędzie (w Krakowie może być to na przykład grupa Wolni Rodzimowiercy Krakowa).
#religia #wiara #rodzimowierstwo #slowianie #polska #slowianskapolska #dozynki #swietoplonow #ciekawostki
źródło: comment_1629716655njH3mTiO7QkRYXQI1Lcv9Y.jpg
Pobierz