Wpis z mikrobloga

Zanim sprawdzicie na stronach producentów takich rzeczy jak sm102 czy tlenek grafenu to polecam choćby to posumowanie a dla teoryków spisków i foliarzy polecam całość byście wiedzieli dlaczego fałszywe certyfikaty nie mają sensu kiedy nie ma się w organizmie np. tatuaży kwantowych (Bill Gates tak dużo w to zainwestował)

8. Zagrożenia związane z nanomedycyną
Wraz z większym zainteresowaniem produktami nanotechnologii wzrosła obawa o ich biozgodność. Materiał biozgodny w skali metrycznej niekoniecznie musi być biozgodny w skali nanometrycznej, ponieważ zmniejszenie jego rozmiarów wpływa na zmianę właściwości. Na toksyczność nanocząstek może mieć wpływ ich kształt, skład chemiczny, mały wymiar, koncentracja, rozpuszczalność, zdolność do agregacji oraz obecność zanieczyszczeń i aglomeratów nanocząstek
[Cegłowski, Schroe- der 2012].

Przykładem negatywnego oddziaływania składu chemicznego nanocząstek są kropki kwantowe, których rdzeń zbudowany jest z CdSe. Jony Cd2+ są toksyczne dla ludzkiego organizmu, a ze względu na wysoki stosunek powierzchni do objętości możliwe jest częściowe uwalnianie jonów z nanocząstek [Cegłowski, Schroeder 2012].

Mały wymiar nanocząstek może powodować „przyklejanie się” do błony komórkowej,a po przejściu do wnętrza komórki mogą one zaburzać jej funkcje,nawet jeśli są obojętne.
Kształt nanocząsteczek ma również istotny wpływ na żywy organizm. Nanorurki węglowe ze względu na duży stosunek długości do średnicy mogą przechodzić przez membrany komórek w sposób niekontrowany – przebijając błonę komórkową. Badania toksyczności nanorurek węglowych dają rozbieżne informacje. Jedne z nich wskazują na cechy podobne do azbestu – ten typ nanorurki ze względu na swoją budowę (bardzo długie i wąskie) nie znalazłby zastosowania w medycynie
[Świd- wińska-Gajewska 2007].
Istnieją również podejrzenia, że wywołują nowotworzenie
[Urbańczyk-Lipkowska 2008].

Jednak konieczne jest potwierdzenie biozgodności nanorurek, które mogłyby być szeroko stosowane w praktyce klinicznej. Badania toksyczności nanorurek węglowych dotychczas wykonano tylko w warunkach in vitro i in vivo – brakuje informacji na temat wpływu na ludzki organizm.
Liposomy pomimo kompatybilności z błoną komórkową ze względu na swoją budowę mogą wnikać do układu krążenia, a następnie kumulować się w tkankach [Górzyńska, Gościańska, Nowak 2012].
Ponadt #!$%@?ą się łatwością wnikania substancji szkodliwych ze środowiska oraz koniecznością stosowania substancji stabilizujących,które niekoniecznie są całkowicie obojętne dla żywego organizmu
[Górzyńska, Gościańska, Nowak 2012].
Ostatnie doniesienia wskazują, że dłuższe miejscowe używanie preparatów kosmetycznych z nanosrebrem wywołuje srebrzycę u ludzi
[McShan, Ray, Yu 2014].
80 B. Kostrzewa, A. Staszuk, R. Tadeusiewicz, E. Karuga-Kuźniewska, Z. Rybak

Podjęto próby oceny toksyczności nanocząstek na żywe organizmy. Odpowiedź na toksyczność u ssaków bada się na szczurach i myszach. Ważne jest ustalenie dawek toksycznych wszystkich nanoproduktów wykorzystywanych w medycynie. Na podstawie jednych z przeprowadzonych badań wynika, że cząstki TiO2 oraz Ag u szczurów wywołują zmiany patologiczne m.in. w węzłach chłonnych
[Gao i in. 2011; De Jong i in. 2013].
Stres oksydacyjny i stan zapalny mogą wywoływać efekt genotoksyczny. Reaktywne formy tlenu stwarzają niebezpieczeństwo przy kontakcie z organizmem żywym, gdyż mogą niszczyć błony komórkowe, mitochondrialne i jądrowe,uszkadzając struktury białek enzymatycznych,oraz wpływać destrukcyjnie na materiał genetyczny. Generowanie wolnych rodników zależy od rodzaju nanocząstek oraz struktury ich powierzchni – ich uwalnianie może zostać wywołane np. przez tlenek tytanu (IV) aktywowany promieniowaniem UV, fulereny oraz jony metali pochodzące z kropek kwantowych
[Xu i in. 2009; Raj i in. 2012].
Brak równowagi między działaniem reaktywnych form tlenu oraz wolnych rodników a zdolnością biologiczną do ich detoksykacji może wywołać stres oksydacyjny, który prowadzi do uszkodzenia komórek,ich śmierci,a nawet martwicy tkanek.

9. Podsumowanie
Wprowadzanie na rynek komercyjny wyrobów medycznych w skali nanometrycznej odbywać się będzie prawdopodobnie na coraz większą skalę. Nanomedycyna daje nadzieję na opracowanie metod diagnostyki i leczenia w zakresie wielu chorób, na które do tej pory nie jest znana skuteczna terapia. Ponadto nanotechnologia pozwala na wcześniejsze wykrywanie chorób, przez co zwiększa szanse skutecznego wyleczenia pacjenta. Zastosowanie w nanomedycynie znajdują liposomy, dendrymery, kropki kwantowe,materiały węglowe, nanokompozyty oraz nanomateriały pochodzenia biologicznego. Wykorzystywane są one m.in. w terapiach genowych,jako nośniki leków, pokrycia na implanty oraz szczepionki i materiały opatrunkowe nowych generacji. Istnieją jednak zagrożenia wynikające ze stosowania nanomateriałów, spowodowane m.in. możliwością przekraczania bariery krew-mózg oraz potencjalnym wpływem nanoproduktów na metabolizm komórek
[Cegłowski, Schroeder 2012].
Dlatego niezwykle ważne jest dokładne przebadanie ich wpływu krótko- i długotrwałego na organizm ludzki oraz ustalenie nieszkodliwych dawek poszczególnych nanoproduktów.

https://www.dbc.wroc.pl/Content/32166/Kostrzewa_Staszuk_Nanotechnologia_w_biomedycynie.pdf

#koronawirus #szczepienia #medycyna #nauka #bioterroryzm
  • 8
@Polanin: a tz tylko tyle ze może jesteś wypchany baitami informacji ale brak ci całkowity inteligencji przestrzennej do przerobienia tego ciężaru by stworzyć sobie światopogląd
@Verdino: na razie wkleiłeś fragment nierecenzowanego artykułu konferencyjnego napisanego zapewne przez doktoranta (może i studenta) ekonomii o ewentualnych zagrożeniach przy stosowaniu nanomateriałów w medycynie. Otagowałeś to bioterroryzm, koronawirus i szczepenia. Co ma artykuł z tym wspólnego?
@Polanin: widzę,że masz lekkie opóźnienie więc lepiej zacząć od początku:
Czy fizyk kwantowy,muzyk,biolog i np poeta opisują różne rzeczywistości czy może tą samą z różnych punktów widzenia?
Idź spać
Nie trolluj albo odpisz na inne moje wysrywy z dzisiaj
Tam cię nie widziałem