[KubaGrom]

W repozytorium MedrXiv, prezentującym prace przed właściwą publikacją, pojawiło się trochę artykułów na temat nowego koronawirusa. Biorąc poprawkę na to, że są to artykuły, które jeszcze nie przeszły procesu recenzji, można jednak wyciągnąć z tego zbioru parę ciekawych smaczków.

* Jeden z artykułów opisuje dane kliniczne o przebiegu leczenia u 82 dzieci do 16 roku życia leczonych w lutym w szpitalu dziecięcym w Wuhan, jest to więc już jakaś grupa, z jakiej można wyciągać pewne ogólne wnioski.
Zasadniczo dzieci stanowiły w mieście około 1% pacjentów. Z grupy wszystkich zgłoszonych 812 chorych dzieci wybrano mniejszą grupę, u której znane było konkretne źródło narażenia, czyli chora osoba w rodzinie. Najmłodsze miało 3 dni a najstarsze ukończyło 16. W grupie tej więcej było chłopców niż dziewczyn, co odzwierciedla podobną dysproporcję w populacji ogólnej.
Większość zbadanych dzieci miała łagodne objawy, 8 w dniu wykrycia zarażenia nie miało objawów, do końca okresu zbierania danych wyzdrowiało 73%. Najczęstsze zgłaszane objawy w dniu przyjęcia to gorączka i kaszel (45%), sama gorączka (17%), sam kaszel (17%), gorączka z objawami żołądkowymi (8%) i u dwóch spłycenie oddechu. Dla porównania wśród dorosłych 80-90% ma w dniu przyjęcia do szpitala gorączkę. U połowy stwierdzono spadek ilości limfocytów we krwi, u mniejszej części też płytek, limfocytów i czerwonych ciałek. Zmiany krzepliwości były rzadkie.
Zmiany w płucach wyraźne i dość typowe - jednostronne zapalenie płuc (46%), dwustronne (36%), cienie i miejsca o wyglądzie mielonego szkła (18%).

Z grupy tylko 8 dzieci trafiło na OIOM, 3 miały poważne komplikacje. U jednego dziecka wystąpiła niewydolność oddechowa, u 1 niewydolność krążeniowa, u 2 szok septyczny i u dwóch niewydolność wielonarządowa. Żadne jednak nie zmarło. U kilku stosowano natlenianie przez rurkę przynosową, u dwóch przez nieinwazyjny respirator i u dwóch przez inwazyjny.
Ogólnym wnioskiem autorów było stwierdzenie, że u dzieci przebieg choroby i komplikacje są rzadsze niż u dorosłych - choć jak widać nie jest tak, że nie zdarza się w tej grupie poważniejszy stan.
https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.03.15.20036319v1

* Kolejny artykuł już trochę narobił namieszania w mediach. Jego autorzy próbują powiązać ilość zgonów w danym dniu w Wuhan ze średnią temperaturą i wilgotnością w tymże dniu. Na podstawie różnych metod statystycznych wykazali korelację między temperaturą a zgonami - im cieplej, tym mniej zgonów z powodu wirusa, oraz odwrotną między wilgotnością a zgonami - im wilgotniej, tym więcej zgonów.
Z wyciąganiem z tych zależności wniosków jest jednak kilka podstawowych problemów. Przede wszystkim - jaki mechanizm działania jednego czynnika na drugi próbujemy uchwycić korelacją? Czy miały one szansę ilościowo na siebie oddziaływać?

Gdybyśmy zbadali liczbę zgonów osób bezdomnych i korelowali ją z temperaturą, to mechanizm jest oczywisty - nie posiadający dobrego schronienia ludzie są wystawieni na takie warunki czy to bezpośrednio na zewnątrz, czy to w tymczasowych, często słabo dostosowanych termicznie schronieniach, toteż wzrastanie śmiertelności przy bardzo niskich i bardzo wysokich temperaturach może być podbudowane bezpośrednim związkiem przyczynowo-skutkowym.
Czemu to może nie działać w przypadku chorych z Wuhan? Bo w większości umierali oni w szpitalach po spędzeniu pewnego czasu na OIOM. Trzeba dużej dozy zawieszenia realizmu aby zakładać, że temperatura wewnątrz szpitali jest taka sama jak, bądź ilościowo zależna od tej zewnętrznej, i to z bardzo małą bezwładnością.
Aby korelacja dowodziła związku, czynnik zewnętrzny musiałby działać szybko - rozpatrywano dane z rozdzielczością jednodniową - oraz z dużą możliwością wpływania na populację - a tutaj osoby od co najmniej tygodnia hospitalizowane wewnątrz budynku nie za bardzo miały kontakt z pogodą.

Autorzy zadają się tego problemu nie zauważać. Powołują się na prace znajdujące korelacje między temperaturą a częstością nagłej śmierci sercowej czy śmiertelności chorób płuc, które jednakowoż raczej analizowały śmiertelny skutek nagłych ataków zachodzących w domach chorych lub na zewnątrz. Powołują się też na artykuły mówiące o krótszym czasie przetrwania wirusa na powierzchniach w wyższych temperaturach, co miałoby wspierać ich obserwację, ale ciężko wówczas powiedzieć czemu krótszy czas przetrwania wirusa na klamkach i uchwytach w jakiś sposób wpływa na osoby już od dawna chore. Możliwość wpływu przesunięcia czasowego parametrów badano tylko do 5 dnia stwierdzając najwyraźniejszy efekt dla 3 dni odstępu.
W analizowanym okresie 20 stycznia - 29 lutego nastąpił wzrost ilości zgonów do maksimum i spadek pod koniec tego okresu. Ponieważ pod koniec tego okresu wzrosła też temperatura, to w uśrednieniu wyszła im wyraźna korelacja. W dyskusji na temat wyników brak rozważenia możliwości, że obie te zależności są powiązane tylko czasowo i wynikają z innych zmiennych. Na przykład spadek ilości zgonów w Wuhan to efekt daleko posuniętej kwarantanny i ostro traktowanej izolacji, zaś wzrost temperatur nastąpił w podobnym czasie z powodu klimatu tego miejsca - minimum rocznych temperatur to połowa stycznia, średnie temperatury zaczynają najwyraźniej wzrastać od połowy lutego.
https://climate-data.org/ezoimgfmt/images.climate-data.org/location/2629/climate-graph.png?ezimgfmt=rs:735x551/rscb7
W związku z czym spadek liczby zgonów w okresie zbierania obserwacji mógł przypadkowo nastąpić wraz z ociepleniem.

I to tyle. Jedyne co stwierdzili, to że występuje korelacja między dwoma seriami danych, nic więcej nie zaproponowali. Nie wiem czy gdzieś im ten artykuł opublikują. Może i temperatura wpływa na zgony wśród chorych, ale raczej nie natychmiastowo, raczej nie na leczonych przez dłuższy czas, i raczej nie jest to dobre źródło do potwierdzenia tego związku.
https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.03.15.20036426v1

* Drobny artykuł opisuje przypadek poprzecznego zapalenia rdzenia u pacjenta na etapie zdrowienia z COVID-19. Choroba jest powodowana przez zapalenie wiązek nerwowych w rdzeniu kręgowym, które niszczy osłonkę mielinową i uniemożliwia przekaz sygnałów z mózgu. Efekt jest podobny jak przy złamaniu kręgosłupa - paraliż części ciała zależny od wysokości miejsca zapalenia. Przy intensywnym leczeniu możliwa jest zupełna rehabilitacja u 2/3 pacjentów. Pozostali albo nie wracają do zdrowia albo zostają z częściową niesprawnością.
Autorzy opisują przypadek 66-letniego mężczyzny przyjętego do kliniki w Wuhan z gorączką i zmęczeniem. Nie miał natomiast kaszlu ani spłycenia oddechu. Nie znał nikogo chorego z miasta, dlatego początkowo leczono go na nieokreśloną infekcję. Po pięciu dniach prześwietlenie płuc wykazało drobne cienie. Wykonano badanie wydzieliny z nosa i gardła, które wykazało RNA nowego koronawirusa. Przeniesiono go więc do innej kliniki na izolatkę, sklasyfikowano jako przypadek łagodny. W nocy nastąpił atak mocniejszej gorączki do 40 stopni.
Nad ranem pacjent stwierdził osłabienie obu nóg i rąk, nietrzymanie moczu i kału. Jego stan raptownie się pogorszył, skierowano do na OIOM. Przez kolejne dni był natleniany przez rurkę przynosową, podawano mu leki przeciwwirusowe (ganciclovir, lopanavir/ritonavir, ) antybiotyki (moksafloksacyna, meropenem) środki przeciwzapalne i immunoaktywne (deksametazon, glutation, immunoglobulina ludzka).
Stopniowo temperatura opadła, nasycenie krwi tlenem poprawiło się, zmiany w płucach wchłonęły się. Siła rąk powróciła do dobrego poziomu (4/5), a w nogach pojawiło się jakieś czucie (siła mięśni 1/5), w końcu wyniki badań PCR na obecność wirusa zaczęły być ujemne.

Autorzy stwierdzają, że jest to pierwszy znany przypadek zapalenia rdzenia u chorego na COVID-19. Uważają, że przyczyną jest bezpośrednie działanie wirusa, w związku z tym, że receptory ACE2 przez które wirus atakuje komórki, wykazują też pewną ekspresję w błonie neuronów rdzenia.
https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.03.16.20035105v1
Poprzeczne zapalenie rdzenia to rzadka choroba zapalna, następująca w trakcie lub tuż po przechorowaniu bardzo wielu różnych infekcji. Po raz pierwszy opisano je u dzieci po przejściu świnki. Dziś wiemy, że część przypadków następuje wskutek nieswoistego ataku autoimmunologicznego bez konkretnej przyczyny, pozostałe zaś w wyniku infekcji mykoplazmą, boreliozą, bartonellą, często też HPV, odrą, półpaścem, cytomegalowirusem, wirusem Epsteina-Barr i kilku innych. Notowano przypadki po przechorowaniu grypy i parainfluenzy.

* Ostatnia praca jaką omówię analizuje zachodzenie serokonwersji (ujawnienia się przeciwciał przeciwko wirusowi) u chorych na COVID-19 i wykrywanie ich przy pomocy czułego testu Elisa. Z zawiesiny zarażonych komórek odzyskano większą ilość proteiny.
Autorzy w oparciu o opublikowane sekwencje genomów wirusa stworzyli kopie białka S, którego używa wirus do połączenia się z komórką, w jednej wersji całość białka a w drugiej tylko końcówkę wiążącą. Następnie zbadano czy zachodzi reakcja serologiczna próbek osocza pobranych od ochotników i pacjentów. Część próbek pochodziła z roku 2019 i miała odzwierciedlać tło przeciwciał. Zaobserwowano reakcję u chorych na SARS-2, nie zaobserwowano, lub była to słaba reakcja, u zdrowych ochotników. Co ciekawe, nie pojawiła się też reakcja w przypadku plazmy pobranej od osoby, która przeszła infekcję koronawirusem przeziębieniowym NL63, który wykorzystuje ten sam receptor do zakażania.

Autorzy wnioskują stąd, że reakcja jest bardzo specyficzna i nie powinna dawać fałszywie dodatnich wyników u kogoś, kto właśnie się przeziębił. Z drugiej strony brak reakcji przeciwciał oznacza, że ci, którzy przechorowali dość podobnego ale niegroźnego koronawirusa, nie są wcale bardziej odporni na nowego. Stwierdzono przy tym, że przeciwciała typu IgG3 reagują na białko wirusa silniej niż przeciwciała IgG1, jest to więc reakcja odwrotna do obserwowanej podczas grypy.
Uważają, że ich test może pomóc w szybszych badaniach przesiewowych pacjentów objawowych, przy czym wystarczałoby w jego przypadku laboratorium o poziomie zabezpieczeń B2, ze względu na operowanie na plazmie krwi, w której nie ma cząstek wirusowych.
Siła reakcji immunologicznych u pacjentów z już potwierdzonym zarażeniem pozwalałaby na określenie jak organizm sobie radzi i jaka grupa wcześnie wykrytych jest narażona na pogorszenie stanu zdrowia. Można też tą drogą określić jacy pacjenci po wyzdrowieniu uzyskali najsilniejszą odpowiedź odpornościową, co pozwoli wybrać dawców do terapii osoczem ozdrowieńców, która wydaje się przynosić niezłe rezultaty.
https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.03.17.20037713v1

Na obrazku: model proteiny S koronawirusa

#koronawirus #koronawirusfakty #medycyna #nauka #gruparatowaniapoziomu #liganauki

[DEWASTATOR_TM]

@KubaGrom: Dla mnie oni i tak łżą.A prawda nigdy nie ujrzy światła dziennego.Zanim oni cos zbiorą do kupy,tamci bajzel zdążą posprzątać.A sam wirus i tak zostanie.

[KubaGrom]

Wołam pytających o to z poprzednich wpisów.
@BeautifulLiar @Inominews @DestroDevil @metylomorfina @szad7 @komw @Hohaj @pasztetztrupa @Bratek @akumu @lubie_jablka @kiedysBedeNormalny @Wolvi666 @royal_princess @maniac777 @Jutuberiano @papaj9000 @piotras-kbw @szczwany_wij @pharmaki @Fokus @perceptives @UrbinatoR @jacomelli @linijkana20cm @dobrzecisiewydaje @ranunculus

[komw]

@KubaGrom: Dzięki!!!!

[TP53]

@KubaGrom: ciekawy wpis. Jedyne co mnie drażni to tłumaczenie "potein" jako "proteina" a nie "białko".

[Matias_Moa_Viecki]

@KubaGrom: tl;dr

[Czarny_Klakier]

@KubaGrom jest szansa że jakoś się z tego wyjdziemy?

[McMac]

@Matias_Moa_Viecki: Poczynili postępy ale na dobrą sprawę to milimetr przy metrze długości. Próbują badać ale nie wiedzą co mają, bo jest to strasznie złożone. Cały tekst OPa to lanie wody.

[KubaGrom]

@McMac: A konkretnie? Co jest złożone a co próbują badać?

[ocelote]

cienie i miejsca o wyglądzie mielonego szkła (18%).

@KubaGrom: bardzo lubię twoje wpisy, ale tutaj nie powinno być "mlecznego"?

[KubaGrom]

@ocelote: Nie byłem pewien jak po polsku to nazywają, widziałem wersje "wygląd matowej szyby", "wygląd mlecznego szkła" i nawet "obraz mielonego szkła".