[Odmien_Byc]

Gdy miałem jakieś 11 lat, złapałem wielkiego smaka na borówki. Co jakiś czas mama kupowała pudełko tych owoców i na spółę z bratem szybko je opróżnialiśmy. Mówiłem, że mógłbym jeść je na tony, żywić się wyłącznie borówkami, nigdy mi to pudełko nie wystarczało. No i któregoś dnia dostałem cały koszyczek borówek, ten duży jak na truskawki, cały dla mnie. „Jedz, ile chcesz” – usłyszałem. No to co miałem robić? Przystąpiłem szczęśliwy do dzikiej konsumpcji pysznych leśnych kulek! Nie zjadłem chyba nawet dwukrotności tego, co zazwyczaj, a już miałem dość. Brzuszek boli, smak zatracony… Odstawiłem koszyczek i dostałem wstrętu do borówek na dłuższy czas, nawet teraz ich już tak nie lubię. Teraz morał.

Właściwie morały. Po pierwsze – ze wszystkim można przesadzić. Nieważne, jak wielką coś sprawia przyjemność, kiedy zakatujemy się tą rzeczą lub czynnością, prawdopodobnie nam zbrzydnie. Umiar jest bardzo ważny, bo dzięki niemu wszystko toczy się w naturalnym tempie, bez wielkich amplitud, których górki są niezwykle przyjemne, ale dołki nas wypalają.

Po drugie zaś – czasami warto przesadzać (nie tylko kwiatki), a także pozwolić komuś przesadzić. Moja mama w kontrolowanych warunkach pozwoliła mi sprawdzić moje możliwości, zweryfikować pragnienia i oczekiwania, dać sobie samemu lekcję ostrożności w deklaracjach. Borówki to przykład śmieszny, lecz chodzi o analogię – przenieście ją na związki, nałogi, sporty ekstremalne, pracę. Generalnie przesadzanie jest z definicji złe, ale jeżeli mamy bezpieczne warunki, chcemy się sprawdzić i nie mówimy o heroinie… dobrze czasami przesadzić, by przekonać się, jak reagujemy na sytuacje skrajne i ile jesteśmy czegoś tak naprawdę znieść, jak bardzo to coś lubimy czy kochamy. Tylko pamiętajcie – nie przesadzajcie z przesadzaniem!

[Konrad Szalony Ogrodnik]

_________________________
Nasz tag: #odmienbyc
[Nasz fp na fb](https://www.facebook.com/Odmień-Być-738481763205508/)