11 sierpnia 1934 roku oficjalnie zostało otwarte więzienie Alcatraz. J... (@Twinkle)

11 sierpnia 1934 roku oficjalnie zostało otwarte więzienie Alcatraz. Jak to wszystko się zaczęło? Czy faktycznie dopiero wtedy zaczęto więzić tam ludzi?

W 1775 roku do zatoki San Francisco wpłynął statek San Carlos Juan de Ayala. Jego kapitan dostrzegł niewielką, skalistą wyspę, na której było bardzo dużo ptaków. Postanowił więc ją ochrzcić mianem "Isla de los Alcatres", czyli "Wyspą Pelikanów". Była omijana od zawsze. Nie było tam słodkiej wody, także roślinność nie należała do bujnych. Indianie wierzyli, że zamieszkują ją duchy.
Od samego początku pełniła funkcję izolacyjną, ponieważ zsyłano tam osoby łamiące podstawowe reguły obowiązujące w plemieniu.

W 1854 roku ustawiono tam pierwszą na zachodnim wybrzeżu latarnię morską i zaczęto budować fort, który rozpoczął pełnienie swej funkcji w grudniu 1859 roku. W forcie zamontowano ponad setkę dział. Takim sposobem USA uzyskało największą wojskową fortyfikację na zachodzie i pierwszą stałą placówkę na Pacyfiku. Mimo tego Alcatraz dla fanów militariów była od zawsze ciekawostką, ponieważ jedynym wykorzystaniem dział była salwa po śmierci Lincolna (co ciekawe, od razu postanowiono tam umieścić kilkadziesiąt osób, które były zadowolone z jego morderstwa).
W końcu (z początkiem wojny secesyjnej) stwierdzono, że Alcatraz nie sprawdzi się jako fortyfikacja i stwierdzono, że będzie dobrym miejscem do osadzania więźniów, ponieważ dookoła niej szaleją silne i zimne prądy wodne.

Pod koniec wojny, w 1865 roku trzymano tam już 50 więźniów. Zsyłano tam dezerterów, żołnierzy konfederackich i cywilów ze zbuntowanych stanów. Warunki, w których żyli były tragiczne. Trzymano ich w piwnicach wartowni, spali obok siebie na kamiennej posadzce. Nie mieli dostępu do bieżącej wody, ogrzewania czy też toalety. Ich jedynym pożywieniem był chleb i woda.
Część posiadała przykute do nogi kule. Cięższą formą kary było umieszczenie więźnia w małym, zamkniętym i nagrzanym pomieszczeniu. W pewnym momencie miejsce zaczęło się kończyć. Początkowo więźniowie byli zmuszeni do zbudowania drewnianych cel, później zastąpiono je budynkami. Część tą nazywano Dolnym Więzieniem.

Od około 1870 roku zaczęto zsyłać na Alcatraz pojmanych Indian. Największą grupą przywiezioną w styczniu 1895 roku było 19 przedstawicieli "starszyzny" plemienia Hopi (plemię nadal istnieje, są osiedleni w Arizonie, na terenie rezerwatu). Zostali pojmani za to, że nie zgodzili się na przymusową edukację i toczyli spory o ziemię.

4 lipca 1876 roku, dokładnie w setną rocznicę uzyskania niepodległości przez USA postanowiono zademonstrować (po raz ostatni) możliwości obronne budowli. W tym celu został zbudowany statek, którego celem było uderzenie w fort i efektowne zatonięcie. Akcja nie powiodła się.

W roku 1899, tuż po zakończeniu wojny amerykańsko-hiszpańskiej w więzieniu przebywała ponad dwudziestokrotnie większa liczba ludzi, niż powinna. Był to ogromny napływ porwanych hiszpanów i amerykańskich żołnierzy, którzy dopuścili się przestępstw. Przekroczono wtedy liczbę 450 osadzonych. Więźniowie dostali nakaz wybudowania ponad 150 metrowego bloku. Mieściło się w nim 600 cel, każda miała toaletę. Dodatkowo wybudowano elektrownię zasilającą wyspę, kantynę, kuchnię, bibliotekę, umywalnię i warsztaty pracy. Po 13 latach, chwilę przed wybuchem I WŚ zakończono prace.
Wkrótce na wyspie zaczął się napływ wziętych do niewoli, niemieckich marynarzy.
Był to moment w którym Alcatraz zasłynęło swoją złą sławą. Co się do tego przyczyniło?
Ostre i ścisłe przepisy, a także surowe kary za ich łamanie. Do kar zaliczało się ograniczenie jedzenia, bardzo ciężka praca i przykuwanie ponad 5 kg kul do jednej z nóg. Więźniów bardzo często wykorzystywano jako służących rodzinom żołnierzy. Robili wszystko, nawet zajmowali się dziećmi.
Do1933 roku zliczono 29 prób ucieczki,łącznie próbowało zbiec 80 osadzonych. 17 z nich albo udało się uciec, albo utonęli w bezlitosnych wodach. Resztę schwytano lub totalnie wyczerpani postanowili wrócić.

To właśnie w 1934 roku zaostrzono przepisy i wzmocniono ochronę na tyle, że ucieczka z wyspy stała się niemal niemożliwa. W tym samym roku armia stwierdziła, że utrzymanie obiektu kosztuje zbyt wiele (zwłaszcza transporty wody i żywności). Obiekt oddano władzom cywilnym.

W lipcu tego samego roku, po dwóch latach odbywania kary w Atlancie do Alcatraz został przeniesiony najsłynniejszy więzień tych murów. Wówczas 35-letni Alphonse Gabriel Capone został przeniesiony tam ze względu na to, że w Atlancie był traktowany ze zbyt wielką ulgą, bardziej jako celebryta, niż przestępca. Na wyspie nie mógł na to liczyć. Stamtąd nie mógł już operować swoim gangiem i nie liczyły się jego pieniądze. Również nie był lubiany przez współwięźniów, nękali go, a nawet kilkukrotnie próbowali zabić. Wszystkiemu winny był brak respektu dla tamtejszych zwyczajów i fakt, że odmawiał uczestnictwa w buntach. W 1938 roku przeniesiono go do więziennego szpitala, chorował przez kiłę (nabawił się jej w młodzieńczych czasach) i mocny upadek psychiczny (chorował na demencję i miał wiele innych związanych z syfilisem zaburzeń). 6 stycznia 1939 przeniesiono go do więzienia o złagodzonym rygorze w Kalifornii, został z niego zwolniony 16 listopada tego samego roku (odbył w sumie 7 z 11 lat kary pozbawienia wolności).

Pierwszy masowy transport odbył się właśnie 11 sierpnia 1934 roku. Dokładnie 84 lata temu 60 agentów FBI przetransportowało 137 więźniów sprawiających trudności, głównie morderców i złodziei. Na miejscu przyjęło ich 155 strażników, których zadaniem nie było resocjalizować, a utrzymywać porządek, wszystkiego pilnował James A. Johnston, który był dyrektorem placówki najdłużej (napisał o tym książkę "Alcatraz Island Prison and the Men Who Live There" którą można kupić już za niecałe 6$). W 1963 roku Alcatraz zostało zamknięte z powodów budżetowych i dziś jest tylko muzeum.

Niemal wszyscy więźniowie byli gangsterami lub mordercami. Najsłynniejsi przetrzymywani tam ludzie oprócz Capone to:
- George Kelly Barnes ("Machine Gun Kelly"). Uprzednio był drobnym przemytnikiem, odbył karę i wyszedł za dobre sprawowanie. W świat przestępczy wprowadziła go jego żona, Kathryn Thorne, kupiła mu pierwszą broń (stąd też pseudonim "Machine Gun"). 22 lipca wraz z Albertem L. Batesem uprowadził Charlesa F. Urschela i Waltera R. Jaretta (przy wspominkach będę pisała tylko o Urschelu). Zażądali 200 000 dolarów okupu (dziś 3.8 miliona dolarów). Byli więzieni na ranczu teściów Kelly'ego. Urschel jednak znacznie przechytrzył oprawców. Miał zawiązane oczy, ale zapamiętywał odgłosy otoczenia, zostawiał odciski palców na przedmiotach w zasięgu rąk, odliczał kroki. Teściowie i wspólnik zostali zatrzymani 12 sierpnia. Małżeństwo zostało zatrzymane dopiero 26 września 1933 roku.
12 października 1933 roku zostali skazani na dożywocie. Kelly po skazaniu spędził siedemnaście lat w Alcatraz, był więźniem o numerze 117. W 1951 roku potajemnie przeniesiono go do innego więzienia. 18 lipca 1954 roku podczas 59 urodzin zmarł na atak serca.
- Albert Lawrence Bates. Złodziej i jeden z najlepszych włamywaczy w latach '20 i '30, wieloletni partner "Machine Gun Kelly'ego". Przebywał w Alcatraz dwa razy. Początkowo w momencie, gdy była to jeszcze placówka wojskowa, skazany za dezercję. Następnie wielokrotnie skazywany za włamania. W późniejszym czasie zaczął rabować banki w towarzystwie Kelly'ego. Następnie porwali Urschella. Zmarł 4 lipca 1948 roku w Alcatraz z powodu ataku serca.
- Alvin Francis Karpis "Creppy Ray" (urodzony jako Albin Francis Karpavičius). Pochodzący z Litwy zbrodniarz, jeden z dowódców gangu Barker-Karpis. Był jedynym z czterech "Publicznych wrogów nr. 1" i jako jedyny nie został zabity przed schwytaniem. Spędził najwięcej czasu jako więzień Alcatraz (26 lat). Przygodę z łamaniem prawa zaczął dość wcześnie, bo w wieku 10 lat. Sprzedawał wówczas pornografię i zaczął obracać się w towarzystwie hazardzistów, przemytników i alfonsów. Mając ledwie 19 lat został skazany na 10 lat za włamanie, ale uciekł. Następnie przyłapano go na kradzieży samochodu i odesłano do poprawczaka. Gdy przewieziono go do innego więzienia w którym spotkał Freda Barkera (brata Arthura) i po wyjściu Karpisa założyli gang Barker-Karpis (Barker sterował nim z więzienia). W pewnym momencie liczył on aż 25 osób. Kierował działaniami podczas porywania Hammera i Bremera (przyjaciela Roosvelta). Po strzelaninie, w której zabito Ma i Freda Bakerów niemal zakończył swoją karierę, lecz FBI namierzyło go razem z Campbellem, po tej sytuacji ukrywał się kilka miesięcy, ale nie zaprzestał swoich działań. Udało mu się jeszcze zrabować pociąg i zarobić na tym 27 000 dolarów. 1 maja 1936 roku został schwytany, przebywał w Alcatraz aż do jego zamknięcia, podczas dalszej kary spotkał nawet młodego Mansona. Został zwolniony warunkowo, lecz jego książka została wydana pośmiertnie. Prawdopodobnie zmarł przez przedawkowannie leków i alkoholu, nie wykonano sekcji zwłok, został pochowany w Hiszpanii.
Ciekawostka: W 1934 roku Karpis usunął z dłoni linie papilarne.
- Arthur R. Baker ("Doc"). Członek gangu rodzinnego stworzonego przez matkę, a kontynuowanego przez jego brata i Alvina Karpisa. Był znany z gwałtownych i nieprzemyślanych decyzji. Skazywany uprzednio za rabunki i morderstwo. Został skazany na karę śmierci, lecz zwolniony z niej warunkowo po odwołaniu. Niedługo po wyjściu uczestniczył w napadach, podczas których zabito 3 policjantów. Podczas porwania dwóch zamożnych ludzi (William Hammer i Edward Bremer) zatrzymał się by zatankować samochód, zdjął w tym celu rękawiczkę. Odcisk zidentyfikowano. Został skazany na dożywocie. Wraz z Karpisem wysłano go do Alcatraz. Zginął 13 stycznia 1939 roku. Podczas jednej z wielu zakończonych niepowodzeniem ucieczek został postrzelony w głowę, gdy po wydostaniu próbował zbudować tratwę z Dale'm Stamphill'em.
- Harvey Bailey ("The Dean of American Bank Robbers"). Był jednym z najlepszych złodziei. Dokonał największego rabunku banku w historii. Wyszedł z niego z ponad milionem dolarów. Od 1920 nie ukradziono większej kwoty. Do Alcatraz przeniesiony za ucieczkę z więzienia w Dallas. W tym celu porwał strażnika i użył go jako żywej tarczy. Schwytano go ponownie i uznano, że brał współudział w porwaniu Charlesa F. Urschela (był na ranczu na którym go przetrzymywano), skazano go na dożywocie.
- Robert Franklin Stroud (Birdman of Alcatraz"). Morderca uznany za jednego z najbardziej znanych przestępców USA. W Leavenworth zajmował się hodowlą i sprzedażą ptaków, stał się również szanowanym ornitologiem, niestety, nie pozwolono mu tego robić w Alcatraz.
W wieku 13 lat uciekł od ojca, a w wieku zaledwie 18 był alfonsem na Alasce. W styczniu 1909 roku (19 lat) zastrzelił barmana, który zaatakował jego prostytutkę. Skazano go na 12 lat. Bardzo szybko zyskał reputację niebezpiecznego osadzonego, często konfrontował się z innymi więźniami i strażnikami. W 1916 roku zasztyletował strażnika. Po kilku procesach skazano go na dożywocie. W 1920 roku gdy przebywał w izolatce odkrył gniazdo z trzema wróblami i zaczął się nimi opiekować. Wkrótce jego kolekcja sięgała 300 kanarków.Wydał książkę na temat ptaków. Znacznie rozwinął temat patologii i wynalazł sposób leczenia krwotocznej posocznicy. Zyskał tym duży szacunek ornitologów i rolników. Ostatecznie w 1942 przeniesiono go do Alcatraz, gdy odkryto, że potajemnie wytwarza alkohol.
19 grudnia 1942 roku został więźniem nr. 594 w Alcatraz, rok później zdiagnozowano go jako psychopatę. Gdy pozbawiono go ornitologii postanowił napisać książkę na temat zmian systemu karnego na przestrzeni lat. W 1959 roku przeniesiono go do Centrum Medycznego dla więźniów w Springfield. Zmarł 21 listopada 1963 roku. W więzieniu spędził 54 lata, z czego 42 w izolatce.

Ucieczek z Alcatraz było wiele, mniej lub bardziej spektakularnych. Tylko co do jednej jest przypuszczenie, że nie skończyła się tragicznie. To właśnie ta najbardziej znana, z 11 czerwca 1962 roku. Wtedy Frank Lee Moris oraz bracia John i Clarence Anglin opracowali w ciągu kilku miesięcy plan. Jednak czy doskonały?
Z ponad 50 płaszczów przeciwdeszczowych uszyli tratwę. Okradali pracownie więzienne w celu zdobycia narzędzi ucieczki. Pracowali nad tunelem na zmianę kilkaset godzin. Bracia (osadzeni razem w celi) przygotowali manekiny z mydła, papieru toaletowego, włosów ukradzionych fryzjerowi, a także dokładnie namalowane podobizny. O godzinie 21:30 zgasły światła w całym budynku. Morris i Anglinowie przez pokrywę wentylacji przeszli na dach, następnie ponad 15 metrów w dół i tu ślad o nich zaginął. Alarm zabrzmiał dopiero kolejnego dnia. Według FBI utonęli, znaleźli wiele rzeczy z ich ekwipunku, ale nigdy nie trafiono na ciała. 17 lipca 1962 rzekomo załoga okrętu SS Norefjell widziała niedaleko mostu Golden Gate dryfujące ciało w uniformie więziennym. Informacja została jednak przekazana dopiero w październiku, a zwłok nigdy nie odnaleziono.

Współtowarzysz z celi Morrisa (miał również uciekać i pomagał w przygotowaniach) zdradził plany o kradzieży ubrań i samochodu, lecz żadne nie zostały w tym czasie odnotowane.
Próbowano iść wieloma tropami:

- Holenderscy naukowcy stwierdzili, że prądy wodne podczas tej nocy miały ich zaprowadzić na znajdującą się obok wyspę Angel.
- Brat Anglinów twierdził, że dostał od nich list (przebywał wtedy w więzieniu). Zmarł dwa lata później, ale rodzina twierdziła, że go zabito, gdyż nie chciał wyjawić kryjówki.
- Powstała nawet plotka, że bracia przyszli w kobiecych charakteryzacjach na pogrzeb swojej matki. Nawet ten trop został zbadany.
- W 2013 roku na posterunek w Richmond rzekomo wysłał list John Anglin. Twierdził w nim, że Morris zmarł w 2008 roku, a Clarence w 2011. Pisał też, że ma 83 lata i choruje na raka. Napisał również, że jeśli w telewizji zostanie ogłoszone, że będzie skazany na rok więzienia ze słuszną opieką medyczną - poda miejsce swego pobytu. FBI mimo grafologii i odcisków palców nie jest w stanie potwierdzić autentyczności, mimo, że w nią wątpią.
Śledztwo może zostać umorzone dopiero 11 maja 2030 roku, gdy nadejdzie dzień 99 urodzin Clarence.

#historia #kryminalne #gruparatowaniapoziomu #mordercy #usa i troszkę #militaria