[rebel101]

"Marszałek Polny John Okello podczas zamachu stanu w Sułtanacie Zanzibaru, 1964", czyli krótki rys Republiki Ludowej Zanzibaru.

1961 był "rokiem Afryki", gdy spora część kontynentu zdobyła niepodległość. Jednak dla jednego kraju to oznaczało potężne problemy, był nim Sułtanat Zanzibaru. Ta była kolonia Omanu oraz protektorat brytyjski miałaszereg problemów z którymi skostniałe struktury władzy nie potrafiły sobie poradzić. Na mocy "Zanzibar Act" z 1963 ten kraj odzyskał niepodległość od Wielkiej Brytanii oraz ustanowił monarchię konstytucyjną, jednak przyszłość tego kraju rysowała się dosyć ciemnych barwach. Licząca ok. 300 000 mieszkańców Zanzibar był krajem kastowym którym rządził Sułtan Jamszid Bin Abdullach, rodzina sułtańska wraz z liczącą mniej niż 20% całej populacji kraju nie dopuszczała do głosu pozostałych 80% populacji, głównie rdzennej ludnościoraz potomków niewolników z sąsiedniej Tanganiki (rajdy niewolnicze na wybrzeża i późniejsza sprzedaż niewolników stały się filarem gospodarki Sułtanatu Zanzibaru aż do lat 40 XIX wieku, sam Zanzibar zniósł niewolnictwo dopiero w 1897). Napięcia wybuchły po wyborach do parlamentu w lipcu 1963, na ich mocy Partia Afro-Szirazi reprezentująca czarną większość populacji kraju oraz nację Szirazi (ludzi o perskich korzeniach zamieszkujących Zanzibar) wygrała wybory parlamentarne z wynikiem 54% zdobytych głosów...i nie została dopuszczona przez Sułtana do sformowania rządu, zadanie sformowania rządu polecił absolutnie, całkiem przypadkiem Zanzibarskiej Partii Narodowej która po pierwsze reprezentowała osobiste interesy Sułtana i jego świty, mniejszość arabską kontrolującą armię, policję, administrację oraz gospodarkę oraz chcąca ograniczenia praw rdzennej ludności wyspy.

Koalicje i Represje

Wydarzenia poszły szybko, Partia Afro-Szirazi zawarła sojusz z skrajnie lewicową Partią Unna w celu walki polityczniej z kliką Sułtana. Szefem Partii Unna był Abdulrahman Mohamed Babu, lewicowiec który chciał wdrożyć szerokie reformy w neofeudalnym kraju jak powszechna edukacja w języku Suahili, rozbudowa dostępu do opieki medycznej, elektryfikacja, reforma rolna mająca na celu zniesienie pańszczyzny oraz zdobył też spore wsparcie polityczne ze strony ChRL.

Sułtanowi ten sojusz czarnych nacjonalistów oraz maoistów skrajnie się nie spodobał, więc co można zrobić w takiej sytuacji? Sułtan Jamszid Bin Abdullach rozkazał wywalić z policji i sił zbrojnych Zanzibaru wszystkich czarnych, w ich miejsce przyjął rzesze arabskich najemników z Bliskiego Wschodu. Dodatkowo rozpoczął potężne represje polityczne wobec mieszkańców archipelagu, choćby zaczęto likwidować szkoły w regionach gdzie żyli czarni. Nie pomagała też postawa arabskiej mniejszości, powszechną opinią wśród Arabów było że czarni nie dorównują Arabom mentalnie i ich jedynym zadaniem w Zanzibarze jest niewolnicza praca i całkowite posłuszeństwo Arabom.

Tu pojawia się John Okello, imigrant z Kenii oraz weteran powstania Mau-Mau w Kenii przeciwko Brytyjczykom który wraz z przedstawicielami obu partii rozpoczął szykowanie rewolucji by obalić reżim Sułtana. Okello zaczął organizować zwolnionych policjantów oraz żołnierzy w celu organizacji rewolucji socjalistycznej. Okello wtedy był znany jako związkowiec walczący o prawa czarnych w Zanzibarze oraz dosyć charyzmatyczny mówca. Udało mu się zorganizować około 700 ludzi (przeważnie byłych żołnierzy i policjantów wykopanych ze stanowisk przez Sułtana) do przeprowadzenia rewolucji.

#gruparatowaniapoziomu #historia #historiajednejfotografii #afryka #ciekawostkihistoryczne

[rebel101]

@rebel101: Wybuch Rewolucji i upadek Sułtanatu

12 stycznia 1964 ludzie Okello uzbrojeni w maczety rozpoczęli rajdy na komisariaty policji obsadzonych przez arabskich najemników w celu zdobycia broni palnej. Zdobyli sporą liczbę karabinów Lee-Enfield oraz rewolwerów Webley. Dodatkowo "znikąd" pojawiło się co najmniej 80 karabinów SKS, w tym czasie nie używanych przez Zanzibar. Uzbrojeni w broń palną bojówkarze Okello zaczęli zajmować budynki rządowe w stolicy kraju, Stone Town tocząc walki uliczne z

[wolodia]

W celu realizacji swoich zamierzeń udał sie do wroga nr 1 Tanzanii...czyli Ugandy rządzonej przez Marszałka Polnego Idi Amina w 1971. Tam miał powiedzieć że "Afryka ma dwóch wielkich marszałków" czym popełnił jeden z największych błędów swojego życia. Idi Amin był dosyć "wrażliwy" i uznał te słowa Okello za osobistą zniewagę. I Okello dosłownie...znikł gdy wychodził z pałacu Amina kończąc epizod rewolucji w Zanzibarze.

@rebel101: To akurat raczej anegdotka, nawet jeśli