Wpis z mikrobloga

Zagadka Kamiennych Dzbanów ze Starożytnego Laosu. Na terenie Laosu znajduje się kilka tysięcy tajemniczych kamiennych dzbanów, stworzonych przez nieznany lud. Zagadkowe obiekty o wadze kilku ton i wysokości 3 metrów zostały wzniesione przed tysiącami lat i do dziś nie wiadomo jakie było ich przeznaczenie. Wg miejscowych legend historia kamiennych dzbanów wiąże się z opowieścią o rasie 'gigantów', która miała niegdyś zamieszkiwać te tereny. Zagadka kamiennych dzbanów jest bardzo mało znana, zatem warto ją opisać. Wersja wideo tych mało znanych historii z wieloma zdjęciami obiektów znajduje się tutaj --> link zatem zapraszam do oglądania i wykopywania, natomiast poniżej znajduje się wersja pisana.

Na terenie Laosu mieści się enigmatyczna Równina Dzbanów, położona niedaleko miasta Phonsavan. Na powierzchni kilkuset kilometrów kwadratowych rozrzucone są tutaj zagadkowe kamienne obiekty. Do opisania tych struktur najczęściej używa się słowa ‘dzbany’, jednak występują także pod takimi nazwami jak ‘amfory’, ‘słoiki’ czy ‘urny’. Do dziś naliczono ponad 2000 kamiennych dzbanów, skupionych w ponad 90 stanowiskach. Niektóre stanowiska zawierają po kilka obiektów, zaś w innych znajduje się ich nawet po kilkaset. Wysokość dzbanów dochodzi do 3 metrów, zaś waga do 6-7 ton, w tym rekordowo ciężki obiekt waży aż 13 ton. Większość dzbanów została wykuta ze skał osadowych, przeważnie z piaskowca, ale także z granitu oraz wapienia koralowego. Budowniczy posiadali wysoki poziom wiedzy o materiałach i technikach ich obróbki. Obiekty mają kształt okrągły lub obły, a niektóre z nich posiadają coś na kształt pokryw. Nasuwa się tutaj pierwsze pytanie – jaką funkcję spełniały te tajemnicze obiekty.

Przez długie lata kamienne dzbany pozostawały niezbadane. W 1923 r. na teren Równiny dotarł francuski archeolog Henri Parmentier. Zgodnie z jego relacją, wiekszość kamiennych dzbanów była już okradziona ze swojej zawartości. Kilka lat później tajemnicze obiekty zostały zbadane przez archeolog Madeleine Colani, która wydała pracę naukową zatytułowaną ‘Megality Górnego Laosu’. Colani skatalogowała kamienne dzbany a także opisała, że niektóre z nich zawierały w sobie czarne garnki, korale ze szkła, kamienne kolczyki, dziwne ozdoby a także ludzkie kości. Podczas badań Colani i jej zespół natrafili również na jaskinię pełną szczątków ludzkich. Na podstawie tych znalezisk Colani uznała, że jaskinia była krematorium, zaś dzbany były w rzeczywistości urnami grzebalnymi. Zmarłych umieszczano w takich urnach aby “wysuszyć” ciało zanim poddano je procesowi kremacji. Pozostałe po kremacji szczątki z powrotem umieszczano w kamiennych naczyniach. Najnowsze odkrycia rzuciły jednak nieco inne światło na przeznaczenie tajemniczych obiektów.

W zeszłym roku w kierunku Laosu ruszyła ekspedycja badawcza kierowana przez dr. Dougalda O’Reilly’ego z Australijskiego Uniwersytetu Narodowego. Wśród badaczy znaleźli się naukowcy z Polski oraz studenci archeologii z Poznania, Wrocławia i Szczecina. Na podstawie wykopalisk ustalili, że niektóre dzbany były związane z kultem pogrzebowym. W trakcie prac w górzystej części Laosu badacze odkryli również zupełnie nowe dzbany, którym nie towarzyszyły żadne pochówki. Na tej podstawie wysnuto wniosek, że dzbany mogły być wykorzystywane w różny sposób przez kolejne ludy zamieszkujące te tereny.

Inna próba wyjaśnienia zastosowania dzbanów zakłada, że służyły one do gromadzenia wody deszczowej w okresie monsunowym dla karawan wędrujących przez te obszary w okresach suszy. Woda taka po przegotowaniu znowu nadawała się do picia, co było od dawna stosowane na obszarze całej Azji. Paciorki znajdowane w niektórych dzbanach miałyby być wotami towarzyszącymi modlitwom o deszcz podczas postoju karawan. Większość badaczy uważa jednak że dzbany mają zbyt małe otwory, aby mogły służyć do tego celu. Wg innej hipotezy dzbany były wykorzystywane jako miejsca do przechowywania żywności.

Przeznaczenie tajemniczych struktur to tylko jedna część zagadki, gdyż nieznana jest również odpowiedź na pytanie o to kto i w jaki sposób stworzył te kamienne dzbany. Spoglądając na ich rozmiary oraz sposób wykonania widać że kultura budowniczych stała na wysokim poziomie. Najprawdopodobniej do wykonania dzbanów użyto żelaznych narzędzi, choć nie jest to do końca pewne. Zdaniem niektórych badaczy tajemnicze obiekty nie pochodzą bezpośrednio z miejsca, w którym znajdują się obecnie, lecz zostały tam przetransportowane. Wg Andreasa Reinecke z Niemieckiego Instytutu Archeologii w Bonn wytwarzanie i transport ważących prawie 10 ton kamiennych naczyń wymagało organizacji i nakładów sił porównywalnych z tymi jakie w epoce neolitu były udziałem budowniczych ogromnych kamiennych grobowców z Europy. Kamienne dzbany musiały pokonać nawet kilkanaście kilometrów i to przy znacznych różnicach wysokości terenu. Niektóre hipotezy wskazują nawet na możliwy udział słoni, które miałyby być używane do transportu kamiennych naczyń.

Datowanie kamieni opiera się wyłącznie na przypuszczeniach i zdaniem archeologów stworzono je między VI w.p.n.e. a V w.n.e. Autorstwo budowli przypisuje się nieznanej kulturze, która zamieszkiwała wówczas te tereny. Najczęściej określa się ich jako prehistoryczny lud z grupy językowej mon-khmer. Nic nie wiadomo na temat tej zaginionej kultury. Kamienne dzbany nie posiadają żadnych inskrypcji ani dekoracji, które mogłyby być pomocne. Na niektórych z nich wyrzeźbiono ludzkie postacie, a obok kamiennych obiektów znajdują się dyski, mogące pełnić rolę pokryw. One również zawierają podobizny ludzi oraz zwierząt – tygrysów i małp. Takie znaleziska to jednak stanowczo za małe podpowiedzi.

W takim przypadku warto posłuchać co na temat autorów kamiennych dzbanów mają do powiedzenia mieszkańcy Laosu. Wg opowieści miejscowej ludności z historią dzbanów związani są tajemniczy 'giganci'. Ludność laotańska od wieków przekazuje sobie historie na temat grupy dziwnych istot, które w bardzo odległych czasach zamieszkiwały te tereny. Wg legend to właśnie giganci mieli być odpowiedzialni za stworzenie kamiennych dzbanów. Grupą tych istot miał dowodzić okrutny król Chao Angka, który po zwycięskiej wojnie nakazał wykuć dzbany do opijania sukcesów. Ile w tym prawdy, a ile mitu? Nie wiadomo kto wzniósł zagadkowe kamienne struktury z Laosu, więc warto mieć na uwadze opowieść o gigantach.

Podobne historie o gigantach opowiadali również mieszkańcy Wysp Salomona, starożytnej Malty, wiele grup Indian, a jest o nich mowa także w Biblii. Czy słowo ‘giganci’ oznaczało konkretnie grupę istot o nadzwyczajnym wzroście, czy też może odnosiło się do ich ogromnych zdolności? Być może byli to członkowie zaawansowanej ludzkiej cywilizacji, która niestety przepadła na kartach historii. Inne osoby sugerują, że budowniczy mogli być sterowani przez przybyszów z kosmosu. Historia o tajemniczych gigantach to jedyna wzmianka na temat możliwych budowniczych tych konstrukcji. Ich tożsamość wciąż stanowi tajemnicę i można tylko zgadywać jakie motywacje kierowały ludźmi do budowy tysięcy kamiennych dzbanów.

Co ciekawe, obecnie Równina Dzbanów jest jednym z najbardziej niebezpiecznych stanowisk archeologicznych na świecie. Tysiące niewybuchów - pozostałości po bombardowaniach amerykańskich w czasie wojny w Laosie - są do dziś przyczyną nieszczęśliwych wypadków. Z tego powodu ciężko o gruntowne przebadanie całości tego tajemniczego terenu. Być może jednak kiedyś uda się odkryć kto, jak i dlaczego stworzył te niezwykłe konstrukcje. ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Zapraszam na kanał na youtube -> link oraz do obserwowania tagu #kosmiczneopowiesci

#ciekawostki #zainteresowania #historia #ciekawostkihistoryczne #kultura #azja #kosmiczneopowiesci #oswiadczenie #zagadka #rozrywka
Gorti - Zagadka Kamiennych Dzbanów ze Starożytnego Laosu. Na terenie Laosu znajduje s...

źródło: comment_4mq1iOwQkxbswLT64713ujSoHvJnOdFA.jpg

Pobierz
  • 3
  • Odpowiedz
  • Otrzymuj powiadomienia
    o nowych komentarzach

@Gorti: Piaskowiec jest bardzo łatwy w obróbce - już Egipcjanie znali techniki obkuwania go, i to na co najmniej dwa tysiąclecia przed powstaniem tych dzbanów. Mogły faktycznie służyć do przechowywania żywności, np. ryżu, albo do produkcji sosu rybnego - skoro sos Garum znany był w Rzymie i w ogóle w Południowej Europie co najmniej od czasów Sofoklesa, czyli mniej-więcej w tym wlaśnie czasie, to dlaczego nie miałby być produkowany w
  • Odpowiedz