[Fevx]

Skąd u #wikingowie wzięła się #poezja (skaldaskarp)? Jest z nią związany jeden z ciekawszych mitów.

W poprzednim wpisie, dotyczącym wojny Asów z Wanami wspomniałem, że znakiem pokoju między obydwoma boskimi rodami był mędrzec Kwasir, wszechstronnie uzdolniony i utalentowany. Udał się on do Midgardu, aby swoją wiedzę przekazywać ludziom. Wszędzie był witany z otwartymi rękami oraz dzielił się chętnie swoimi umiejętnościami. Zauważyło to dwóch karłów Fjalar i Galar ('ukrywający' i 'krzyczący'), którzy owej mądrości pozazdrościli. Zwabili więc podstępnie Kwasira do swojej groty i tam zamordowali go. Wytoczyli mu krew po czym zmieszali z alkoholowym miodem pitnym w wielkim kotle Odrerir ('wprawiający w ruch ducha'), dzięki czemu powstał miód skaldów Skaldamjöd. Każdy, kto wypił chociaż łyk, stawał się doskonałym skaldem, czyli poetą. Fjalar i Galar z takiego miodu nie miały pożytku, więc go schowały i zapomniały o nim.

Minęło kilka dni, a dwójka karłów nudziła się śmiertelnie, poczęli więc szukać nowych ofiar. Udali się do Hrimthursheimu, do olbrzymów, gdzie spotkali Gillinga, którego udało się im namówić na morski połów, chociaż olbrzym nie potrafił pływać. Będąc na środku morza, na łódce, Fjalar i Galar przebili jej dno i sami uciekli, olbrzym zaś utonął. Następnie karły udały się do domu Gillinga, gdzie zastali jego żonę, którą również zamordowali.

O tym wydarzeniu dowiedział się syn Gillinga, Suttung i poprzysiągł zemstę. Szybko dowiedział się, że to Fjalar i Galar winni są śmierci jego rodziców, i począł ich tropić. Znalazł karłów w ich grocie i postanowił przywiązać do skały na morzu, aby tam skonali, jednak sprytne karły przypomniały sobie o Skaldamjödzie i przekupiły nim Suttunga, aby ten nie robił im krzywdy.

Suttung zabrał go do swojej siedziby i ukrył w jaskini pod górą Hnitbjorg ('zderzające się kamienie/skały') i powierzył opiece swojej córce Gunnlöd. Wkrótce o wszystkich tych wydarzeniach dowiedział się Odyn, zaniepokojony brakiem Kwasira w Midgardzie. Bóg przybył więc do Hrimthursheimu incognito pod postacią wędrowca i spotkał Baugiego, brata Suttunga. Pomógł mu w wielu codziennych pracach, a jako wynagrodzenie zażądał odrobiny Skaldamjödu. Baugi udał się do brata z prośbą o użyczenie napoju, lecz został odprawiony z kwitkiem, co spowodowało u niego wściekłość, gdyż podjudzony przez Odyna uświadomił sobie, że miał również prawo do Skaldamjödu - w końcu był to wykup za śmierć również jego rodziców. Pożyczył więc Baugi Odynowi swój górniczy świder, którym bóg przewiercił się do wnętrza Hnitbjorgu. Do jamy, w której przebywała Gunnlöd wślizgnął się pod postacią węża a tam zamienił się w pięknego młodzieńca, w którym od pierwszego wejrzenia zakochała się samotna olbrzymka. W ten sposób udało się Odynowi uwieść Gunnlöd, z którą spędził trzy dni i noce. Na koniec, poprosił ją o możliwość spróbowania przynajmniej trzech łyków miodu skaldów. Gunnlöd zgodziła się, a Odynowi te trzy łyki wystaczyły, aby całkowicie opróżnić Odrerir, po czym uciec pod postacią orła, pozostawiając zrozpaczoną olbrzymkę samą sobie.

Gdy Odyn doleciał do Asgardu, natychmiast wypluł z dzioba część miodu do naczynia, niestety jego druga część została wydalona z... d--y, do innego naczynia. Dzięki temu mamy na świecie doskonałych poetów, jak i takich do d--y ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Co się stało dalej z Gunnlöd? Urodziła syna, Bragiego, boga - skalda, który przybył potem do Asgardu (jego imię związane jest ze słowami 'lepszy' jak również 'warzyć p--o' oraz 'słód', co wiąże się z przyczyną jego narodzin).
Nieznane są dalsze losy Fjalara i Galara.

W innej, dużo mniej urozmaiconej wersji z Hávamál, Odyn uzyskał moc Skaldamjödu od swojego dziadka, olbrzyma Bölth orn ('cierń zła') w postaci dziewięciu pieśni, gdy zawisł na dziewięć dni na gałęzi Yggdrasila.

#mitologia #opowiescizpolnocy -> umieszczam tutaj opowieści i ciekawostki ze świata skandynawskich mitów, zapraszam do obserwowania :)

Grafika pochodzi z islandzkich podań średniowiecznych, widać co przedstawia :)

[Iduun]

@Fevx: tak mi się przypomniało w temacie