Aktywne Wpisy
smutny_kojot +779
Julia Von Stein, kolejna królowa życia #tvn, zmieszała z gównem pracownika McDonald's, bo poprosił ją o zgaszenie papierosa i wrzuciła to na igs. Teraz przeprasza, bo coś nie pykło i to ona zebrała cały hejt. Jak ta stacją to robi, że wynajduje takie okazy #p0lka i promuje je.
#afera #bekazpodludzi #patologiazewsi #patologiazmiasta
#afera #bekazpodludzi #patologiazewsi #patologiazmiasta
Ostatnio zwierzał mi się kolega (równolatek, czyli 36 w tym roku). Jego narzeczona okropnie się roztyła, 15 kg w kilka lat - i tyje dalej. Nie mają dzieci, ale mają wspólny kredyt na mieszkanie wzięte 3 lata temu. Kolega próbował wszystkiego, ale jego narzeczona przeszła już do trybu "miś usidlony, to po co się starać" i nawet na rower nie chce wyjść. Kolega stracił do niej pociąg i nie widzi szans na
Kiedy ziomek powinien wrócić na rynek matrymonialny?
- Od razu (36 lat), wiek najważniejszy 44.4% (271)
- Po ogarnięciu się (38 lat) 55.6% (339)
Aktywne Znaleziska
Urodzona 16 lipca 1919 roku w Wiedniu. Jej rodzice byli ortodoksyjnymi katolikami, a w domu panowały surowe zasady. Hermine chciała zostać pielęgniarką jednak nie posiadała odpowiedniego wykształcenia, próbowała rownież bezskutecznie zostać opiekunką. Była wysoką i dobrze zbudowaną kobietą. Po aneksji Austrii do III Rzeszy podjęła prace w zakładach lotniczych Heinkla nieopodal Berlina. W 1940 roku otrzymała posadę nadzorczyni obozu w Ravensbrücku.
W Ravensbrücku pracowała do 1942 roku po czym przeniesiono ją do obozu na Majdanku. Hermine została jedną z asystentek Elsy Ehrich - głównej nadzorczyni obozu kobiecego na Majdanku. Otrzymała tu przydomek "Kobyła" ze względu na swoją siłę, potrafiła roztrzaskiwać jednym uderzeniem kija czaszkę lub łapać dzieci za włosy i wrzucać do komór gazowych. Nazywano ją rownież "Tratująca klacz", ponieważ nosiła specjalne buty z podbiciem ze stali, którymi niejednokrotnie kopała kobiety lub wręcz skakała po nich doprowadzając tym samym do ich śmierci. Zawsze chodziła ze swoim pejczem, którym biła więźniarki. W 1944 roku po ewakuacji Majdanka została znowu przeniesiona do Ravensbrücku. Tam awansowała na kierowniczkę nadzoru pracy i dozorczynię podobozu. Rok pózniej uciekła z obozu przed Armia Czerwoną, jednak kilka miesięcy pózniej została aresztowana i więziona do 1947 roku. Hermine została dwukrotnie postawiona przed sąd austriacki. Z braku jakikolwiek dowodów Hermine została wypuszczona na wolność i objęta amnestią.
Pracowała jako sprzątaczka w hotelu do 1959, wtedy to Hermine wyszła za mąż za amerykańskiego żołnierza Russella Ryana z którym wyjechała do Stanów Zjednoczonych ukrywając swą przeszłość. W 1963 roku otrzymała amerykańskie obywatelstwo. Wiodła spokojne życie w Nowym Jorku, pracowała jako niania. W 1968 roku najbardziej znany łowca nazistów Szymon Wiesenthal odkrył karty przeszłości Hermine Braunsteiner i znalazł jej miejsce zamieszkania, tym samym składając zawiadomienie do Amerykańskiego Ministerstwa Emigracyjnego. Dopiero po trzech latach Ministerstwo pozbawiło Hermine obywatelstwa uznając ją za obywatela podejrzanej kategorii. Rok pózniej uczestniczyła w procesie w USA, wynikiem sądu w 1973 roku Hermina została przetransportowana do Niemiec Zachodnich, gdzie odbywały się procesy przeciwko byłej załodze obozu na Majdanku.
Sąd uznał ją za winną zamordowania 80 ludzi i współudział 1000. Hermine nie okazywała skruchy, twierdziła, że była małym trybikiem w maszynie. 30 maja 1981 roku została skazana na dożywocie, był to najwyższy wymiar kary w tym procesie.
W 1996 roku Hermine została zwolniona z więzienia ze względu na zły stan zdrowia. Mąż był z nią do końca i nie wierzył w wine swojej małżonki. Zmarła 3 lata pózniej 19 kwietnia 1999 roku w Bochum.
W 1995 roku w Niemczech została wydana książka "Lektor" Bernarda Schlika opowiadająca o romansie 15 letniego Michaela z Hanna, która po latach zostaje oskarżona o zbrodnie nazistowskie. Większość twierdzi, że inspiracją do napisania tej książki była Hermine Braunsteiner, jednak sam autor zdecydowanie zaprzecza. W 2008 na ekrany kin wchodzi adaptacja książki.
#historiajednejfotografii #fotohistoria #iiwojnaswiatowa
#zbrodniarzewojny - zapraszam do śledzenia tagu
@Patrizio: @prisoner:
#!$%@? bierze gdy słyszy się o zbrodniarzach, którzy dostali jakieś symboliczne wyroki lub zupełnie uniknęli kary. Zawsze mnie też zastanawia jak oni mogli po wojnie żyć w normalnym społeczeństwie, zakładali rodziny i pomieszkiwali sobie jakby nigdy nic się nie stało
Żydzi potrafią do tej pory na całym świecie ścigać swoich katów i ich niszczyć, a my jeszcze do niedawna płaciliśmy swoim oprawcom gigantyczne emerytury. Nawet obniżenie ich nic nie zmieni, bo przez kilkadziesiąt lat uzbierali tyle środków, nabyli tyle nieruchomości, że cały czas są Rasą Panów.
Czasami myślę że Testo miał trochę racji - dajemy się traktować jak śmiecie, a potem dziwimy się, że nami pogardzają.
Bo nie jest de facto człowiekiem. Dlatego powinna dożywać swoich dni w więzieniu, nie ma tu nic niehumanitarnego - jednostka ta nie jest zdolna do życia w społeczeństwie, poza tym powinna odbyć karę do końca ze swe zbrodnie. Zniżaniem się do jej