Aktywne Wpisy
xena_x +29
Kobieta 30-40 lat zalicza ścianę. To zdjęcie pokazuję jak jest w rzeczywistości. Na zdjęciu mężczyźni w wieku ok. 30-40 lat. Mega niezadbani, zakola, łysina, piwny brzuch, szara cera, twarz zmęczona od picia alkoholu. Alkohol i papierosy bardzo przyśpiesza starzenie. Ulubionym napojem polaczka jest piwsko które pije przynajmniej 2 razy w tygodniu.
Sciana dotyczy mężczyzn 30-40 latków którzy najgłośniej kwiczą że kobiety w ich wieku są nieaktralcyjne. W komentarzu wklejam zdjęcie jak wyglądają
Sciana dotyczy mężczyzn 30-40 latków którzy najgłośniej kwiczą że kobiety w ich wieku są nieaktralcyjne. W komentarzu wklejam zdjęcie jak wyglądają
#logikarozowychpaskow #rozowepaski #niebieskiepaski #logikaniebieskichpaskow #zwiazki #tinder #blackpill #redpill #przegryw
Jakim cudem taka całkiem spoko laska (do tego młoda 20l) jest z takim grubym typem i chyba starym?
Nie mówię, że to jakaś niesamowita piękność ale dysproporcja jest spora.
Jakieś nieporozumienie dla mnie, tym bardziej, że wychodzi na to, że będzie ślub xDDD
Jakim cudem taka całkiem spoko laska (do tego młoda 20l) jest z takim grubym typem i chyba starym?
Nie mówię, że to jakaś niesamowita piękność ale dysproporcja jest spora.
Jakieś nieporozumienie dla mnie, tym bardziej, że wychodzi na to, że będzie ślub xDDD
Aktywne Znaleziska
Zawiera treści 18+
Ta treść została oznaczona jako materiał kontrowersyjny lub dla dorosłych.
Budulec Warszawy
Kilkanaście kilometrów na północny wschód od centrum Wrocławia znajdziemy smutne pozostałości czegoś, co jeszcze kilkadziesiąt lat temu nazywano „Śląskim Windsorem"
Miejsce to znajduje się w niewielkiej wiosce Szczodre położonej raptem kilka kilometrów od północno-wschodnich obrzeży Wrocławia. Właśnie tam w XVII wieku książę oleśnicki Chrystian Ulryk wybudował pałac, który w zamyśle miał być letnią rezydencją jego żony, Sybilli Marii. Na jej cześć także w tym samym czasie położone w pobliżu dwie osady – Rastelwitz i Neudorf – połączono w jedną miejscowość i nadano jej nazwę Sybillenort.
Gośćmi pałacu często byli królowie polscy: August II Mocny i August III. Sam obiekt często jednak zmieniał w tym czasie właścicieli. Prawdziwy okres jego świetności rozpoczął się pod koniec XVIII wieku, gdy przeszedł w ręce książąt brunszwickich. Książę Fryderyk August dodał cztery nowe skrzydła, dwie wieże, powstały także teatr, kawiarnia i wozownia. Szczegółowo zaplanowano i urządzono również park krajobrazowy o powierzchni 250 ha. W jego skład wchodziły okazałe drzewa, starannie strzyżone krzewy i trawniki, palmiarnia, ogród różany a także połączone kanałami stawy, z których największy miał 2,5 km2 powierzchni.
Nie mniejsze wrażenie robiła sama bryła obiektu – fasada długa na 100 metrów i rozciągająca się wraz z bocznymi skrzydłami na 300 metrów należała do najdłuższych w Europie. Wewnątrz można było podziwiać między innymi liczne obrazy i rysunki, wazy o ponad metrowej wysokości, figurki w stylu rokoko, pamiątki z czasów Napoleona I i porcelanę miśnieńską. Szczególnie słynne były sala z siedmioma żyrandolami oraz pomieszczenie w całości wyłożone lustrami. Ogromne wrażenie robił również pokój jadalny, w którym znajdował się stół wykonany z 205 gatunków marmuru włoskiego.
Z zachowanych do dziś opisów wycieczek z tamtych lat możemy się dowiedzieć, że gości po zamku oprowadzał kasztelan, a do głównych atrakcji należało oprócz zwiedzania komnat wejście na wieżę o wysokości 36 metrów, oraz wieczorne przedstawienia teatralne i baletowe, podczas których pałac i jego otoczenie efektownie podświetlano świecami i lampionami.
Po przebudowie w drugiej połowie XIX wieku obiekt zaczęto nazywać „Śląskim Windsorem” z uwagi na wyraźne nawiązania do stylu Tudorów, widoczne m. in. w łukach, które pokrywały całą budowlę. Pałac zaczął tracić świetność jeszcze przed II wojną światową – w 1932 roku zmarł ostatni król Saksonii Fryderyk August III Saski, a jego syn Christian część wyposażenia zabrał do swojego majątku koło Drezna, a część sprzedał. Krótko potem obiekt przejęło wojsko, a podczas wojny zajęło go SS.
Bryła pałacu, mimo pożaru w roku 1945 przetrwała, ale po roku 1955 została niemal całkowicie rozgrabiona i rozebrana. Niejeden piękny i zabytkowy obiekt spotkał w latach powojennych podobny los – stanowiły budulec ”
Komentarz usunięty przez moderatora
@sens: jesteś głupi czy z Warszawy?
Komentarz usunięty przez moderatora
@white_duck: pozostałości
@white_duck: Nie można, od 1990 (glosny smiech) jest na liście zabytków.
odsyłam do strony, jest nawet ukazane obecne wnętrze.