Wpis z mikrobloga

Tę fotkę zrobiłem w sobotę jeżdżąc na rowerze w okolicach Warszawy. Ta fioletowa narośl na kłosie żyta to sporysz - taki grzybek, pasożyt atakujący zboża. Sporysz zawiera ergotaminę - akaloid wykorzystywany w medycynie oraz niezbędny do otrzymywania #lsd :)

W sumie to nie wiem ile trzeba by tego zebrać, żeby zsyntetyzować jakieś rozsądne ilości, ale na polach w PL rośnie tego dużo i łatwo to znaleźć. Zatem smacznego ;)

#psychodeliki #lsd #narkotykizawszespoko #ciekawostki
kubako - Tę fotkę zrobiłem w sobotę jeżdżąc na rowerze w okolicach Warszawy. Ta fiole...

źródło: comment_rEpX33pPkfTYPaoPHY1Dp1YgiP370c6r.jpg

Pobierz
  • 21
  • Odpowiedz
@Werbel: Wg wiki sporysz zawiera do 2% ergotaminy, więc nie jest źle ;)
Ale co do oczyszczenia to niestety prawda. Poza ergotaminą zawiera dziesiątki innych, również trujących alkaloidów i naprawdę trudno bez specjalistycznej wiedzy i wyposażenia uzyskać czystą ergotaminę. To nie #dmt ;)
O ile wiem domowi chemicy próbujący sił w syntezie lsd korzystają raczej z gotowej ergotaminy uzyskanej np. z leków.
  • Odpowiedz
@Donk_von_Fisher: Naprawdę kokaina jest trudniejsza do syntezy od lsd? Kokaine indianie w dżungli robią w jakiś starych beczkach, a do lsd naprawdę trzeba labu i wiedzy. Zawsze mi się wydawało, że kokaina, to jak dmt, prosta ekstrakcja z liści i masz.
  • Odpowiedz
@Alkonauta: Ja wielokrotnie już znajdywałem. To co na zdjęciu to znalazłem tak, że zatrzymałem się przy polu, żeby się rozejrzeć i pomyśleć gdzie dalej jechać. Spojrzałem na pole i pomyślałem, o, może będzie sporysz. Podszedłem i rósł prosto przede mną. W głębi widziałem więcej.

Ale mimo, że napisałem "smacznego" nie radzę tego jeść. Równie dobrze mógłbyś jeść kłosy zboża, bo przecież się z nich chleb robi ;)
  • Odpowiedz
@kubako: Wiele jest w internecie opisów syntezy LSD wychodząc ze sporyszu. Najwięcej właśnie jest babrania się z ekstrakcją ergotaminy. Na hyperreal w dziale syntezy też jest o tym temat.
  • Odpowiedz
https://hyperreal.info/talk/topic27213.html
[Wyodrębnianie alkaloidów sporyszowych]

Surową mieszaninę pochodnych-DNF można otrzymać bezpośrednio z surowca roślinnego, jak ilustruje to przykład wyodrębniania ze sporyszu.

1g nieodtłuszczonego sporyszu mieszano z równą ilością piasku, po czym ekstrahowano przez trzykrotne jednogodzinne wytrząsanie z wodą (po 12ml). Po dodaniu 2ml czterochlorku węgla i krótkim wirowaniu oddzielano warstwę wodną. Połączone wodne ekstrakty zakwaszono 1n kwasem solnym, odparowano pod zmniejszonym ciśnieniem (w temp. do 60*C) do objętości 15-20ml, po czym zobojętniono wodorowęglanem sodowym. W celu usunięcia wpływu jonów metali dodano 0,6g wodorowęglanu sodowego i 0,1g EDTA (kwas etylenodwuaminoczterooctowy), po czym mieszając dodano 15kropli 1-fluoro-2,4-dwunitrobenzenu w 30ml acetonu i wytrząsano przez 3h. Dla usunięcia nadmiaru odczynnika dodano roztworu 0,2g kwasu 4-hydroksybenzoesowego i wodorowęglanu sodowego w 5ml wody i ponownie wstrząsano przez 3h. Po przemyciu w rozdzielaczu wodą ekstrahowano trzykrotnie eterem. Wyciąg eterowy przemyto 1%-owym amoniakiem i wodą. Po wysuszeniu (Na2SO4) i oddestylowaniu rozpuszczalnika pozostałość rozpuszczono w 1ml acetonu i wprowadzono do krótkiej kolumny zawierającej 4-5g bezwodnego siarczanu sodu. Po usunięciu acetonu strumieniem powietrza kolumnę tę połączono z krótką rurką do chromatografii wypełnioną 6ml zasadowego tlenku glinu (Woelm), umieszczając na wierzchu 4ml bezwodnego siarczanu sodu. Do rozwijania chromatogramu stosowano mieszaninę chlorek metylenu/czterochlorek węgla (1:1), którą wprowadzono do górnej kolumny z siarczanem sodu. Pierwsze 15ml eluatu stanowi frakcję 1 (DNF-pochodne monoalkiloamin i DNF-pochodna amoniaku). Z kolei rozwijano chlorkiem metylenu (20ml). Po zebraniu 6ml eluatu frakcja 2-DNF-amoniaku zbierano frakcję 3bis-DNF-histaminy i DNF-etanoloaminy.
  • Odpowiedz
Izolacja ergotaminy ze sporyszu i jej przemiana w winian

2 kg grubo sproszkowanego sporyszu (rasy ergotaminowej) miesza się z roztworem 200 g krystalicznego siarczanu glinu w 300 ml wody, drobno mieli, zwilża 1,5 l benzenu i wyczerpująco #!$%@? benzenem w perkolatorze. Masę ekstrakcyjną następnie miesza się z 4 l benzenu i do zawiesiny przy poruszaniu wprowadza się gazowy amoniak dopóty dopóki celulozowa substancja wykaże słabo alkaliczną reakcję; ciecz oddziela się przez odsączenie i odciąga na pompie od stałej pozostałości którą przemywa się dalej małymi ilościami benzenu aż odparowana próbka popłuczyn już nie będzie wykazywała z chlorkiem żelaza dalszej barwnej reakcji Kellera. Po zatężeniu otrzymanego w ten sposób ekstraktu w niskiej temperaturze do 50-100 ml, wydziela się alkaloid w przeważającej części jasnożółtawej barwie i zawierający więcej niż 11% azotu. Ługu macierzystego, który zawiera jedynie bardzo małą część zasady, przeważnie nie poddaje się dalszej przeróbce, a używa bezpośrednio do zwilżenia rozdrobnionego i zakwaszonego sporyszu w operacji przeróbki następnej porcji surowca. Surową zasadę wyodrębnia się przez odessanie na pompie, przemywa benzenem i suszy w próżni. Rozpuszcza się ją w wielokrotnej ilości acetonu, otrzymany roztwór odsącza od małej ilości nierozpuszczalnego osadu, po czym do roztworu dodaje 5-10% objętościowych wody, wskutek czego następuje obfita krystalizacja czystego alkaloidu.

Piśmiennictwo:
US Patent, 1,394,233, przykład 2.
  • Odpowiedz
Przykład 3


Około 20,000 kg sporyszu (rasy ergotoksynowej GAL 310) ekstrahowano w przeciwprądzie za pomocą mieszaniny toluenu i etanolu 87:13 (v/v) w ekstraktorze ciągłym typu karuzelowego. Otrzymano w przybliżeniu 69 m3 ekstraktu pierwotnego. Ekstrakt pierwotny ekstrahowano w ekstraktorze ciągłym Westfalia za pomocą mieszaniny etanolu i wody 1:1 (v/v), zawierającej 0.2% (w/w) chlorowodoru otrzymujac 27 m3 wodnego ekstraktu. Wodny ekstrakt zalkalizowano przez wzrost pH wodnego ekstraktu do około 7.3 za pomocą 5% (w/w)
  • Odpowiedz