Znaczy - za silny!

Wywiad z Piotrem Kaźmirskim

Ciekawy wywiad z Ewą Stankiewicz

Tym razem (wnioskując z trailera) pokazane zostaną obie strony "bitwy o krzyż". Patrząc na niektóre sceny (jak ta z biczowaniem fałszywego Chrystusa) aż ciężko uwierzyć, że to wszystko miało miejsce naprawdę, że doszliśmy aż do takiego szaleństwa.

Film dokumentalny opowiadający o żałobie narodowej po katastrofie lotniczej, w której zginęli m.in. prezydent RP Lech Kaczyński, jego żona Maria, liczni politycy, wojskowi, duchowni i działacze społeczni. Autorzy rozmawiają z ludźmi ...

Czuję się wolnym człowiekiem i nie mam zamiaru ulegać cenzurze. Nikt mnie nie może zwolnić z pracy, bo jej nie mam. Może tylko kupić mój film albo nie – mówi Ewa Stankiewicz, reżyserka „Solidarnych 2010”, w rozmowie z...

Kolejna paranoiczna teoria spiskowa lansowana przez "prawych" Polaków, którzy nie "stali tam, gdzie kiedyś stało ZOMO".

Przedstawiamy filmową relację ze spotkania z Ewą Stankiewicz, reżyserką filmów "Solidarni 2010" i "Trzech kumpli". Spotkanie zorganizował Warszawski Klub "Gazety Polskiej" i Związek Harcerstwa RP, a dyskusję prowadziła Katarzyna Hejke - redaktor naczelna miesięcznika "Nowe Państwo".

Pierwsze trzeźwe oceny filmu

Jeśli nikogo nie wzburza półgodzinna relacja z protestu 200 ludzi przeciwko pochowaniu prezydenta pod Wawelem, to skąd protesty przeciwko filmowi pokazującemu procesy, które zachodzą w wielotysięcznym tłumie? – pyta autorka filmu „Solidarni 2010”

Film „Solidarni 2010” jest mojego autorstwa, ja ponoszę za niego wyłączną odpowiedzialność, jest zrobiony według mojego scenariusza i zmontowany w mojej obecności. Ataki na Janka Pospieszalskiego mają zły adres.

Wywiad z współautorką Ewą Stankiewicz nt. "kontrowersyjnego dokumentu"

Kilka krótkich spotów w reżyserii Ewy Stankiewicz opowiadających o nieznanych bohaterach opozycji nakręconych z okazji 20. rocznicy wyborów czerwca 1989 r.

Płaskorzeźba Geta Stankiewicza. Znajduje się na tyle kamieniczki Jaś na Wrocławskim rynku.

2006 - Nowy album Kasi Stankiewicz. Dziesięć utworów odwołujących się do muzyki europejskiej lat osiemdziesiątych. Bez stylistycznych cytatów i zapożyczeń, nowocześnie i blisko klubowej estetyki. Wyraz tęsknoty do czasów, w których muzyka komercyjna posiadała najwyższą artystyczną jakość, a jej harakterze decydowały nagrania takich wykonawców jak New Order, Roxy Music, Kate Bush, czy David Bowie.