Obraz jest portrecikiem nieznanego dziś niemowlęcia leżącego w miękkich poduszkach, ubranego w jasnoróżową sukienkę. Dziecko jest obudzone, pełne spokoju, ale zarazem zaznaczony został charakterystyczny ruch maleństwa - kopanie nóżkami, ruch rączek, z których jedna trzyma kawałek sukienki, rozwarte usteczka i szeroko otwarte oczy, z zaciekawieniem obserwujące to, co się dzieje dookoła niego. Wyrazisty kontur, miękkość linii i dekoracyjność kompozycji, należą do najbardziej charakterystycznych cech malarstwa Stanisława Wyspiańskiego.

Ta niezwykle intymna scena została przedstawiona ze szczególną czułością. Teosia karmiąca maleńkiego Stasia, jest niewątpliwie jednym z najpiękniejszych obrazów Wyspiańskiego. Matka troskliwie wpatruje się w maleńkiego synka, kiedy ten ufnie opiera rączkę na jej bladej piersi. Te drobne gesty podkreślają głęboką więź między nimi. Chłodne barwy uspakajają, a mleczny kolor skóry niemowlaka i piersi matki podkreślają delikatność tej sceny.