Karta numer 23, azuvert czy też raczej tricolored parrotfinch, w naszym języku ptaszek jest znany jako papuzik błękitny, jest on mieszkańcem Małych Wysp Sundajskich(część Indonezji). Gatunek nie zagrożony wyginięciem.
Genetyką w stonkę 🧬 Nierówna walka ze stonką ziemniaczaną (Leptinotarsa decemlineata), która dość szybko rozwija odporność na rozmaite środki owadobójcze, skłoniła badaczy do poszukiwania sposobu na szkodnika w jego własnych genach.
Przeprowadzane około dziesięciu lat temu badania wykazały, że można zmodyfikować genetycznie rośliny uprawne w taki sposób, by negatywnie oddziaływały na geny stonki - na przykład na geny kodujące syntezę jej kluczowych białek.
W bardzo dużym skrócie, mechanizm ten opiera się na
@Rasteris: Ledprona (a właściwie Calantha, bo pod taką nazwą trafiła na rynek) była też już testowana na terenie Europy ¯\(ツ)/¯
Ale na razie chyba jeszcze nie wiadomo, kiedy, o ile w ogóle, dostanie tu zielone światło - mimo że świetnie działa na stonkę, wciąż nie jest do końca jasne, jak działa na owady innych gatunków, w tym na owady pożyteczne i zagrożone wyginięciem (poza tymi najpopularniejszymi uwzględnionymi dotąd w testach).
Karta numer 31, nazwa dość tajemnicza, nie mam pojęcia, o jakiego ptaka autorowi tutaj mogło chodzić. W komentarzu wrzucam wronę białoszyją, nazwa angielska podobna, piping crow, tyle że bez shrike. Wrona zamieszkuje tereny Indonezji.
Karta numer 32, tym razem trafił się ptaszek wyjątkowo piękny, palmożer amarantowy zamieszkujący północne obszary Ameryki Południowej. Głównie owocożerny, gatunek ten nie jest zagrożony wyginięciem.
Chrząszcz, który nie opuszcza dnia nóg. Stonkowate z rodzaju Sagra są też znane jako frog-legged leaf beetles, co można przetłumaczyć mniej więcej jako "żabonóżki" - i nie bez powodu. Samce żabonóżek są dużo większe od samic i wyróżniają się długimi, silnie rozwiniętymi tylnymi odnóżami przypominającymi trochę żabie nogi.
Długie nogi żabonóżki nie służą jednak do skakania, jak na przykład nogi pasikoników. Wydaje się raczej, że chrząszcz używa tylnych nóg do
"Pancerz" chrząszcza trylobitowego (Platerodrilus) wydaje się masywny i wygląda dość ciężko. Przednia część ciała owada jest zbudowana z trzech szerokich, często zakrzywionych na końcach tarczek, natomiast tylna przypomina pokryty płytkami pancerny ogon z podobnymi do kolców wypustkami po bokach.
W rzeczywistości jednak ta zbroja jest stosunkowo lekka - chrząszcze trylobitowe są w stanie całkiem sprawnie się w niej poruszać, często podpierając się przy tym końcówką "ogona". Nie mają też problemu
Karta numer 12, saddle-back czy też raczej kryjący się pod tą nazwą rodzaj Philesturnus obejmujący dwa gatunki ptaków z Nowej Zelandii: kurobroda północnego i kurobroda siodłatego.
Autostopowicz sprzed szesnastu milionów lat. W 2012 roku badacze z Uniwersytetu w Manchesterze wykorzystali tomografię komputerową, by zbadać pewną utrwaloną w bursztynie jętkę. Wyniki okazały się dość zaskakujące. Z uzyskanego obrazu wynika, że kiedy jętka została uwięziona w żywicy, nie była sama, lecz przewoziła na swoim ciele pasażera: skoczogonka. Skoczogonki (Collembola) to maleńkie stawonogi żywiące się materią organiczną, które większość z nas może kojarzyć jako małe, blade, skaczące robaczki
@Apaturia: Czyli nie ma żadnego znanego przypadku żeby skoczogonki podróżowały na jętkach ani teraz ani kiedyś, ale mamy bursztyn z jętką i skoczogonkiem więc na pewno ten akurat podróżował i gdyby nie tragiczny wypadek z żywicą przekazałby tę pasję kolejnym pokoleniom, niestety zginął młodo. Na szczęście na samym początku wykluczono najprostsze rozwiązanie, że kropla żywicy spadła na jetkę i skoczogonka siedzących beztrosko na drzewie nic o sobie nie wiedząc.
Autor
#photoexplorer #fotografia #ornitologia #ptaki #przyroda #natura #ekwador
źródło: 448491733_10168952511110010_1791290886152384706_n
Pobierzźródło: 1529px-Cotinga_maynana_map.svg
Pobierz