[basicname0]

Jak byłem nastolatkiem to nie miałem tożsamości. Próbowałem dostosować się do neudotypowych rówieśników. Zachowywać się tak jak oni, słuchać takiej muzyki jak oni, interesować się takimi rzeczami jak oni. Ale i tak odniósłem klęskę i cierpienie. Ośmieszyłem się tylko i tak zostałem samotny. Jedyną opcją była izolacje i zamknięcie się w sobie. Pogodzenie się z samotnością. Nie było innej drogi
#przegryw #autyzm

[Spiochus]

ja może nie miałem jakieś spektakularnej (powiedzmy, że sport + słuchanie rapu 'namiętnie'), nie dostosowywałem się prawie wcale do innych (tylko lekko zachowaniem, ze względu na strach, że coś się o--------i, gdy będę sobą, choć wielokrotnie i tak się 'obnażałem'), a skończyłem jako samotnik do śmierci, i z myślami w głowie, że i tak byłem w towarzystwie frajerem nieszanowanym w znacznej części, więc podważam, że kiedyś w nim byłem, a zresztą nawet