Wpis z mikrobloga

To ciekawe
i smutne zarazem
Że jak się człowiek całkiem
nie posypie tak, że
nie ruszy nawet palcem

To nikt się nie przejmie
że ma depresję
Bo przecież
Dużo się uśmiecha
i mówi sąsiadom "dzień dobry" na klatce

Czasem chciałabym tylko
rzucić wszystko
nagle
ale nie mogę puścić
z dłoni
tysięcy sznurków
zobowiązań

skostniały mi palce