Działania moje i dużej części naszego środowiska politycznego determinuje jeden element instytucjonalny: brak polskiej partii republikańskiej. Od 1989 r. nie udało się zbudować takiej partii. Organizacji walczącej o więcej wolności dla Polaków, budującej sprawne i podmiotowe państwo szanujące prawa swoich obywateli i ich pieniądze, dbającej o dobro wspólne.
Wielu z nas wiązało nadzieje z Unią Polityki Realnej i kolejnymi projektami politycznymi Janusza Korwina-Mikke. Wielu wybierało „realizm polityczny”, „mniejsze zło” i angażowało się w projekty mające pewne cechy naszej wymarzonej partii republikańskiej”. Część z nas wierzyła, że Platforma Obywatelska będzie partią niskich i prostych podatków, walki z biurokracją, jednomandatowych okręgów wyborczych. Część z nas uznała, że Prawo i Sprawiedliwość mimo populizmu programowego w praktyce rządów było partią obniżającą koszty pracy, likwidującą trzeci próg podatkowy w podatku dochodowym, próbującą reformować „twarde” funkcje państwa. Dokonując tych wyborów godziliśmy się na porażki wyborcze, trudne kompromisy lub po prostu – poczucie zawodu.
Jak długo nie powstanie partia, która będzie republikańska zarówno w wymiarze programowym jak i stylu działania, ta historia będzie się powtarzała. Czy to oznacza, że powinniśmy być bierni politycznie do czasu jej powstania? Bynajmniej. Kierując się zdrowym rozsądkiem, zachowując ważne dla nas wartości, powinniśmy starać się działać na rzecz dobra wspólnego w sposób, który każdy z nas uzna za najlepszy. Powinniśmy starać się zmieniać Polskę na lepsze tak gdzie jesteśmy i w każdy możliwy sposób.
Z ankiety, którą wypełniło ponad dwustu Republikanów wynika, że popieramy różne partie polityczne – Polskę Razem Jarosława Gowina, Nową Prawicę Janusza Korwina Mikke, Prawo i Sprawiedliwość. Jednak najwięcej z nas – ponad połowa – zaznaczyła, że czeka na „Partię Republikańską”. W tej sytuacji powinniśmy przestrzegać kilku zasad. Po pierwsze, powinniśmy szanować prawo naszych Kolegów i Koleżanek do dokonywania innych wyborów niż nasze własne. Po drugie, powinniśmy z szacunkiem, sympatią i koleżeństwem odnosić się do siebie wzajemnie, niezależnie od tego, jaką drogę do naprawy Polski uznaliśmy za najlepszą. Po trzecie, powinniśmy budować stowarzyszenie „Republikanie” jako nasze dobro wspólne i płaszczyznę współpracy. Ja sam deklaruję, że będę tych reguł przestrzegał.
Na naszym zjeździe przyjęliśmy deklarację o współpracy między Stowarzyszeniem „Republikanie” a Jarosławem Gowinem. Podnosiliśmy w niej, że Polska potrzebuje głębokich zmian zarówno w zakresie programowym, jak i w zakresie sposobu prowadzenia działalności publicznej, liczyliśmy, że te zmiany będą możliwe w ramach współpracy „Republikanów” z Jarosławem Gowinem. Byłem głównym zwolennikiem podpisania tej deklaracji, popartej dużą przewagą przez uczestników zjazdu i wiązałem z tym projektem wielkie nadzieje. Po kilku miesiącach pracy w ramach Polski Razem muszę powiedzieć, że zostały one spełnione w wymiarze programowym, nie zostały jednak zrealizowane w zakresie sposobu prowadzenia działalności publicznej, zwłaszcza w Warszawie. Prawie nikt z Republikanów, chcących budować Polskę Razem w Warszawie, nie został włączony w ten projekt na satysfakcjonujących go zasadach, takich jak prawybory czy oddolne budowanie partii. W takiej sytuacji mój dalszy udział w budowie tej partii oznaczałby ignorowanie problemów, zgłaszanych przez środowisko republikańskie w Warszawie. Środowisko, które budowałem przez lata, prowadząc działalność publiczną w stolicy. Lider taki błąd może popełnić tylko raz.
W tej sytuacji postanowiłem osobiście zrezygnować z współtworzenia Polski Razem w dniu, w którym ta partia powstała, czyli w dniu zarejestrowania przez sąd i w przeddzień formalnego startu kampanii do Parlamentu Europejskiego. Jednocześnie życzę sukcesów wszystkim Republikanom, którzy uważają, że to Polska Razem jest ich partią – zwłaszcza tym, którzy będą kandydowali w najbliższych wyborach. Zachęcam do wspieranie ich zgodnie z uchwałą naszego Zjazdu.
Wszyscy maszerujemy w tym samym kierunku, choć czasem w różnych kolumnach.
Pamietajcie, jesli wybierzecie bande czworga, tzn ze zgadzacie sie na lockdowny i zamordyzm. Dacie znac ze w przyszlosci zmuszanie ludzi do siedzenia w domu przez 1-2 lata jest normą i nikt za to nie odpowie.
Działania moje i dużej części naszego środowiska politycznego determinuje jeden element instytucjonalny: brak polskiej partii republikańskiej. Od 1989 r. nie udało się zbudować takiej partii. Organizacji walczącej o więcej wolności dla Polaków, budującej sprawne i podmiotowe państwo szanujące prawa swoich obywateli i ich pieniądze, dbającej o dobro wspólne.
Wielu z nas wiązało nadzieje z Unią Polityki Realnej i kolejnymi projektami politycznymi Janusza Korwina-Mikke. Wielu wybierało „realizm polityczny”, „mniejsze zło” i angażowało się w projekty mające pewne cechy naszej wymarzonej partii republikańskiej”. Część z nas wierzyła, że Platforma Obywatelska będzie partią niskich i prostych podatków, walki z biurokracją, jednomandatowych okręgów wyborczych. Część z nas uznała, że Prawo i Sprawiedliwość mimo populizmu programowego w praktyce rządów było partią obniżającą koszty pracy, likwidującą trzeci próg podatkowy w podatku dochodowym, próbującą reformować „twarde” funkcje państwa. Dokonując tych wyborów godziliśmy się na porażki wyborcze, trudne kompromisy lub po prostu – poczucie zawodu.
Jak długo nie powstanie partia, która będzie republikańska zarówno w wymiarze programowym jak i stylu działania, ta historia będzie się powtarzała. Czy to oznacza, że powinniśmy być bierni politycznie do czasu jej powstania? Bynajmniej. Kierując się zdrowym rozsądkiem, zachowując ważne dla nas wartości, powinniśmy starać się działać na rzecz dobra wspólnego w sposób, który każdy z nas uzna za najlepszy. Powinniśmy starać się zmieniać Polskę na lepsze tak gdzie jesteśmy i w każdy możliwy sposób.
Z ankiety, którą wypełniło ponad dwustu Republikanów wynika, że popieramy różne partie polityczne – Polskę Razem Jarosława Gowina, Nową Prawicę Janusza Korwina Mikke, Prawo i Sprawiedliwość. Jednak najwięcej z nas – ponad połowa – zaznaczyła, że czeka na „Partię Republikańską”. W tej sytuacji powinniśmy przestrzegać kilku zasad. Po pierwsze, powinniśmy szanować prawo naszych Kolegów i Koleżanek do dokonywania innych wyborów niż nasze własne. Po drugie, powinniśmy z szacunkiem, sympatią i koleżeństwem odnosić się do siebie wzajemnie, niezależnie od tego, jaką drogę do naprawy Polski uznaliśmy za najlepszą. Po trzecie, powinniśmy budować stowarzyszenie „Republikanie” jako nasze dobro wspólne i płaszczyznę współpracy. Ja sam deklaruję, że będę tych reguł przestrzegał.
Na naszym zjeździe przyjęliśmy deklarację o współpracy między Stowarzyszeniem „Republikanie” a Jarosławem Gowinem. Podnosiliśmy w niej, że Polska potrzebuje głębokich zmian zarówno w zakresie programowym, jak i w zakresie sposobu prowadzenia działalności publicznej, liczyliśmy, że te zmiany będą możliwe w ramach współpracy „Republikanów” z Jarosławem Gowinem. Byłem głównym zwolennikiem podpisania tej deklaracji, popartej dużą przewagą przez uczestników zjazdu i wiązałem z tym projektem wielkie nadzieje. Po kilku miesiącach pracy w ramach Polski Razem muszę powiedzieć, że zostały one spełnione w wymiarze programowym, nie zostały jednak zrealizowane w zakresie sposobu prowadzenia działalności publicznej, zwłaszcza w Warszawie. Prawie nikt z Republikanów, chcących budować Polskę Razem w Warszawie, nie został włączony w ten projekt na satysfakcjonujących go zasadach, takich jak prawybory czy oddolne budowanie partii. W takiej sytuacji mój dalszy udział w budowie tej partii oznaczałby ignorowanie problemów, zgłaszanych przez środowisko republikańskie w Warszawie. Środowisko, które budowałem przez lata, prowadząc działalność publiczną w stolicy. Lider taki błąd może popełnić tylko raz.
W tej sytuacji postanowiłem osobiście zrezygnować z współtworzenia Polski Razem w dniu, w którym ta partia powstała, czyli w dniu zarejestrowania przez sąd i w przeddzień formalnego startu kampanii do Parlamentu Europejskiego. Jednocześnie życzę sukcesów wszystkim Republikanom, którzy uważają, że to Polska Razem jest ich partią – zwłaszcza tym, którzy będą kandydowali w najbliższych wyborach. Zachęcam do wspieranie ich zgodnie z uchwałą naszego Zjazdu.
Wszyscy maszerujemy w tym samym kierunku, choć czasem w różnych kolumnach.
Pozdrawiam serdecznie
Przemysław Wipler
#polityka #republikanie #prjg #polskarazem #wipler #knp #korwin #krul