[mobutu2]

Perełki literatury Europy wschodniej.

Włodzimierz Łorczenkow - Wszyscy tam będziemy

Czytałem książkę o tym, jak mieszkańcy moldawskiej wioski chcieli przenieść się do Włoch i jak wszystkie ich próby zostały udaremnione przez rzeczywistość. Akcja rozgrywa się około roku 2004, kiedy to książka została napisana.

Jest to absurdalna komedia bałkańska, bardzo łatwa i zabawna lektura. Jest to lekka czarna komedia, taki paradoks, że czarna komiedia może być lekka i jsnej, możliwy tylko w tym rejonie świata. Estońska czarna komedia będzie tylko czarna, bezsensowna i ponura, zniencanie nad czytelnikiem. Ale na Bałkanach, nie zważając na wszystkie cierpienia i smutki, które ponoszą nasi bohaterowie, jest słońce i ciepło.

Jedny z najsurowszych, najbardziej mrocznych, odosobniony praktycznie na poziomie Korei Północnej, powojenny komunistyczny reżim istniał w Albanii. Z cementowym rodzinnym schronem na każdej działce. Wyobraźcie sobie, że gdyby to samo wydarzyło się w Estonii, byłoby to tło dla najokrutniejszego skandynawskiego horroru. Ale to było w Albanii, nad brzegiem ciepłego Morza Śródziemnego, z winogronami spływającymi po ścianach tych schronów pod najjaśniejszym łagodnym słońcem na świecie. Surowy komunistyczny reżim na kurorcie - typowa bałkańska komedia, ze szczyptą absurdalnych szczegółów, takich jak to, że Enver Hoxha był otwartym homoseksualistą.

Na tym polega taka duża różnica między skandynawskim horrorem a bałkańską komedią.

W książce ludziom też nie jest łatwo dość zgonów, bieda, rozpacz i desperacja. Ale może to być tak na poważnie w Moldawii. No oczywiście, że nie.

Zwracając do książki, nie proponuje wam jakiegoś przypadkowego tekstu. Pisarz słynny, a ten utwor został przetłumaczony na francuski i angielski. Polskiego napewno nie doczekujemy, chociaż powieść jest w sam raz dla publiczności Europy środkowej.

#rosyjski