[Al-3_x]

MANIF(I)ESTA POSTKONSERWATYWNA

Postkonserwatysta nie nawraca się z konserwatyzmu na – apage satanas! – liberalizm, socjalizm, prawoczłowieczyzm, demokratyzm, „freedomizm”, nie staje się chadekiem, socjaldemokratą, trockistą, faszystą czy antyfaszystą, komunistą albo antykomunistą, nie zamierza być rewolucjonistą, kontrrewolucjonistą, reakcjonistą czy postępowcem, co najwyżej bywa jednym lub drugim od czasu do czasu: od śniadania do obiadu – anarchista, podczas poobiedniej sjesty – faszysta, przed kolacją – reakcjonista, po kolacji – umiarkowany centrysta, na obchodach rocznicowych – chadek, na przyjęciu – liberał, na wakacjach – sam już nie wie, kto.

Postkonserwatysta nieśmiało konstatuje, że konserwatyzm zanikł jako siła polityczna, bo nie posiada socjalno-ekonomicznej podstawy – nie istnieje ani monarchia, ani arystokracja, ani wielkie mieszczaństwo, ani lud. Utraciły swoją dawną pozycję konserwatywne instytucje – armia, zorganizowane religie, rodzina. W związku z tym także konserwatyzm jako ideologia polityczna nie ma sensu, gdyż jaki sens może mieć ideologia polityczna, która nie ma choćby cienia szansy, aby stać się dla kogoś narzędziem politycznym.

Postkonserwatysta wprawdzie rozstał się z konserwatyzmem, ale było to rozstanie łagodne, serdeczne, pełne godności z obu stron, pozwalające zachować wiele miłych wspomnień z okresu wspólnie przeżytych lat.

Postkonserwatysta uwielbia intelektualny bricolage – czyta sobie Evolę czytanego przez Derridę i Derridę czytanego przez Evolę, Foucalta przez Szasza i Szasza przez Foucaulta, Gehlena przez Baumana i Baumana przez Gehlena, Rorty’ego przez Schmitta i Schmitta przez Rorty’ego, Dugina przez Dunin i Dunin przez Dugina, Baudrillarda przez Konecznego i Konecznego przez Baudrillarda, Chestertona przez Vattimo i Vattimo przez Chestertona, ojca Bocheńskiego przez Ciorana i Ciorana przez ojca Bocheńskiego, Gombrowicza przez Sienkiewicza i Sienkiewicza przez Gombrowicza, Stasiuka przez Myśliwskiego i Myśliwskiego przez Stasiuka.

#rozmyslaniaokoncuhistorii #revoltagainsthemodernworld #filozofia

[kartofel]

@Al-3_x postkonserwatysta opisany w tekście to taki drobnomieszczański, letni, nijaki, mały człowieczek.
Wyznawca kultu ciepłej wody w kranie.
Męczy mnie czytanie o nim.

[Al-3_x]

@kartofel: To zabawne, bo do podobnych wniosków z czasów doszedł sam twórca pojęcia, Tomasz Gabiś, uznając, że postkonserwatysta jest pojęciem za mało radykalnym. Zaczął więc określać się mianem manarchisty. Dalej jednak dostrzegam w idei postkonserwatyzmu kilka ciekawych punktów które do mnie przemawiają jak pewna próba dekonstrukcji i nowego spojrzenia na konserwatyzm we współczesności. Z drugiej strony nie powiedziałbym, że postkonserwatysta jest nijaki co mocno elastyczny.

od śniadania do obiadu – anarchista,

[kartofel]

@Al-3_x zależy jak sobie definiujesz postkonserwatyzm. Przecież taki manifest to nie jest prawdą objawioną a jedynie opinią autora.
Zgadzam się, że niewiele zostało dzisiaj z tych rzeczy do których konserwatysta może się odnosić. Monarchia chwile świetności ma za sobą. Kościół przechodzi kryzys. Państwo nie spełnia pokładanych w nim nadzieji. Ale argument o zmierzchu rodziny do mnie nie przemawia. Osobiście czuję się trochę jak w pogańskiej rodzinie żyjącej w Bizancjum w 5/6w. Trzeba

[Al-3_x]

@kartofel: Co do rodziny, to się zgadzam. To ostatni bastion, na którym konserwatyści mogą się jeszcze oprzeć, choć też coraz słabszy. Im częściej młodzi ludzie nie chcą mieć dzieci, tworzą luźne związki albo całkowicie stawiają albo na karierę, albo na przypadkowy seks i nawet jak dziecko już mają, to zostawiają go z tabletem tym koncepcja rodziny będzie coraz słabsza.

[kartofel]

@Al-3_x stąd też ciągłe ataki na rodzinę. Pocieszam się, że gdyby sytuacja była beznadziejna to propaganda atakująca rodzinę byłaby nie potrzebna.

[Al-3_x]

@kartofel: Ja jakąś nadzieje dostrzegam w koncepcji, że jednak pewne wartości mają charakter ponadczasowy i uniwersalny, i w końcu ludzie zaczną dostrzegać nienaturalność obecnego stanu rzeczy. Myśle, że paradoksalnie najmocniej mogą to dostrzegać ci którzy tradycje odrzucają najmocniej tylko, że z przyczyn ideologicznych źródła tego stanu będą dostrzegać gdzie indziej.