Wpis z mikrobloga

Maszyny, które osobiście uważam za ciekawe, a które mogą niektórym nie być znane; odc. 33/???

Douglas X-3 Stilleto

Najsmuklejszy ze wszystkich wczesnych samolotów eksperymentalnych, X-3 został zaprojektowany z zamiarem osiągnięcia prędkości przekraczającej 3000km/h jak również wykorzystania tytanu jako przeważającego materiału konstrukcyjnego. Budowa dwóch egzemplarzy została zatwierdzona 30 czerwca 1949r. W trakcie prac projektowych okazało się, że planowane silniki Westinghouse J46 nie spełniają wymogów dotyczących ciągu, rozmiarów i masy. Użyto słabszych jednostek J34, które generowały jedynie 22kN ciągu w przeciwieństwie do planowanych 32kN. Sam kształt płatowca miał na celu osiągnięcie jak najmniejszych oporów aerodynamicznych. Specjalnie wydłużony nos mieścił aparaturę pomiarową a osadzona nisko kabina pilota miała przedziwdziałać nadmiernemu tarciu i nagrzewaniu się powierzchni kadłuba. Cienkie trapezoidalne skrzydła miały sprzyjać osiąganiu wysokich prędkości. Pierwszy oficjalny lot odbył 20 października 1952r, lecz pięć dni wcześniej podczas szybkiego kołowania pilotowi udało się poderwać maszynę i przebyć dystans około jednej mili (1.6km). Przez zastosowanie słabszych silników maszyna nie osiągnęła nigdy zakładanych prędkości oraz ledwo przekroczyła Mach 1,2 w trzydziestostopniowym locie nurkowym. Planowano zastąpić J34 silnikami rakietowymi, lecz nie zostało to zrealizowane. Pod koniec programu, 27 października 1954r. Joseph A. Walker, pilot doświadczalny NACA (National Advisory Committee for Aeronautics – narodowy komitet doradczy do spraw aeronautyki) w trakcie lotu ponaddźwiękowego (ok. Mach 1) wykonał planowany gwałtowny przechył – oprócz zmiany położenia w osi podłużnej, nos maszyny podniósł się do góry o dwadzieścia stopni a cały kadłub osiągnął szesnaście stopni znosu. Maszyna przedryfowała w ten sposób przez pięć sekund i następnie pilot odzyskał kontrolę. Chwilę później przystąpił do wykonania podobnego przechyłu w locie nurkowym – sytuacja powtórzyła się a następnie wylądował. Analiza danych wykazała, że w obu tych momentach maszyna osiągnęła maksymalne obciążenia konstrukcujne i gdyby leciała szybciej mogłaby ulec zniszczeniu. Było to tzw. sprzężenie inercyjne – manewr w jednej osi powoduje nieplanowane przesunięcia w dwóch pozostałych. Główną przyczyną takiego zjawiska są nieodpowiednie powierzchnie sterowe jak np. zbyt mały stabilizator pionowy. Łącznie X-3 wykonał 51 lotów. Z planowanych dwóch egzemplarzy zbudowano tylko jeden a drugi w trakcie budowy przeznaczono na części zamienne. Program zakończono 23 maja 1956 wraz z ostatnim lotem X-3. Pomimo nie spełnienia wymogów projektowych płatowiec dostarczył cennych danych, które zostały wykorzystane przy projektowaniu przyszłych samolotów – sam rodzaj skrzydeł został użyty w F-104 Starfighter.

Podstawowe dane techniczne (X-3)

Załoga: 1
Długość: 20.35m
Rozpiętość skrzydeł: 6.91m
Wysokość: 3.82m
Powierzchnia nośna: 15.47m^2
Masa własna (pusty): 6507kg
MTOW: 10160kg
Napęd: 2x Westinghouse XJ34-WE-17 15kN (1530kg) ciągu / 22kN (2243kg) z dopalaczem – silniki turboodrzutowe
Vmax: Mach 1.208
Pułap: 12000m | 38000ft
Zasięg: 800km | 432nmi
Prędkość wznoszenia: 97m/s

#lotnictwo #samoloty #inzynieria #ciekawostki #historia #gruparatowaniapoziomu #hobby #aircraftboners #zainteresowania #usa
Do obserwowania: #whangarzeumajstra - jak komuś podobają się moje wypociny
MajsterZeStoczni - Maszyny, które osobiście uważam za ciekawe, a które mogą niektórym...

źródło: comment_1669356606X8SfDJetvzl9ipUHIgJQ7i.jpg

Pobierz
  • 21