35/365 #animepifpaf Lee-Metford James Parris Lee opatentował w 1879 roku swój pierwszy karabin powtarzalny z czterotaktowym zamkiem ślizgowo-obrotowym z wymiennym magazynkiem. Pierwszym producentem tego karabinu był Remington, gdzie wyprodukowano serię tych karabinów w kalibrze 11,43mm oznaczonych jako Lee M1885 (znane również jako Remington-Lee). Karabiny te zostały przyjęte przez amerykańską marynarkę, jednakże armia nie wyraziła zainteresowania uznając jednostrzałowe karabiny Springfield za wystarczające. W 1884 roku w Wielkiej Brytanii powołano komisję mającą wybrać następce dla karabiny Martini-Henry. Wśród kandydatów znalazł się karabin Lee z lufą zaprojektowana przez Williama Ellisa Metforda. Który to okazał się być najlepszym z kandydatów, a jego głównymi przewagami były – zamek umieszczony bliżej strzelca niż w konkurencyjnych karabinach, który wysuwał się na długość pocisku, a zatem nie było potrzeby odsuwania głowy podczas operowania zamkiem, do tego zamek ten obracał się jedynie o 60° w przeciwieństwie do 90° w karabinach francuskich, czy mauserowskich. Wszystko to sprawiało, że ten karabin posiadał większą szybkostrzelność od podobnych konstrukcji tego typu. Dodatkowo wisienką na torcie był wymienny 5-nabojowy magazynek w czasie, gdy konkurencja posiadała niewymienne zasilane łódkami amunicyjnymi. Początkowo został przyjęty jako Magazine Rifle Mark I (Karabin z magazynkiem wzór I) w 1888 roku na nabój kalibru .303 British z elaborowanym prochem czarnym. W 1891 roku zmieniono nazwę na Lee-Metford Magazine Rifle Mark I (Karabin z magazynkiem Lee-Metford wzór I) i wprowadzono do użytku amunicję .303 British elaborowaną kordytem (rodzaj prochu bezdymnego). Nowa amunicja znacznie skracała żywotność luf tych karabinów do ok. 6 000 strzałów. Z badań wynikło, że winnym był zastosowany przez Metforda kształt gwintu, więc zmieniono lufę na opracowaną w Royal Small Arms Factory Enfield (Królewska Fabryka Broni Palnej Enfield). Karabin Lee z nową lufą został ochrzczony imieniem Lee-Enfield i wprowadzony na uzbrojenie w 1895 roku. Służył w krajach Wspólnoty Brytyjskiej do 1926 roku, aczkolwiek wciąż bywa używany jako broń ceremonialna. W 1941 roku Nowozelandczyk Philip Charlton opracował konwersję tego karabinu na zamek samopowtarzalny ze względu na brak LKMów Brena i Lewisa w Nowej Zelandii. Powstało ok. 1 500 Charlton Automatic Rifle wykorzystanych przez nowozelandzką Gwardię Krajową.
Lee-Metford
James Parris Lee opatentował w 1879 roku swój pierwszy karabin powtarzalny z czterotaktowym zamkiem ślizgowo-obrotowym z wymiennym magazynkiem. Pierwszym producentem tego karabinu był Remington, gdzie wyprodukowano serię tych karabinów w kalibrze 11,43mm oznaczonych jako Lee M1885 (znane również jako Remington-Lee). Karabiny te zostały przyjęte przez amerykańską marynarkę, jednakże armia nie wyraziła zainteresowania uznając jednostrzałowe karabiny Springfield za wystarczające. W 1884 roku w Wielkiej Brytanii powołano komisję mającą wybrać następce dla karabiny Martini-Henry. Wśród kandydatów znalazł się karabin Lee z lufą zaprojektowana przez Williama Ellisa Metforda. Który to okazał się być najlepszym z kandydatów, a jego głównymi przewagami były – zamek umieszczony bliżej strzelca niż w konkurencyjnych karabinach, który wysuwał się na długość pocisku, a zatem nie było potrzeby odsuwania głowy podczas operowania zamkiem, do tego zamek ten obracał się jedynie o 60° w przeciwieństwie do 90° w karabinach francuskich, czy mauserowskich. Wszystko to sprawiało, że ten karabin posiadał większą szybkostrzelność od podobnych konstrukcji tego typu. Dodatkowo wisienką na torcie był wymienny 5-nabojowy magazynek w czasie, gdy konkurencja posiadała niewymienne zasilane łódkami amunicyjnymi. Początkowo został przyjęty jako Magazine Rifle Mark I (Karabin z magazynkiem wzór I) w 1888 roku na nabój kalibru .303 British z elaborowanym prochem czarnym. W 1891 roku zmieniono nazwę na Lee-Metford Magazine Rifle Mark I (Karabin z magazynkiem Lee-Metford wzór I) i wprowadzono do użytku amunicję .303 British elaborowaną kordytem (rodzaj prochu bezdymnego). Nowa amunicja znacznie skracała żywotność luf tych karabinów do ok. 6 000 strzałów. Z badań wynikło, że winnym był zastosowany przez Metforda kształt gwintu, więc zmieniono lufę na opracowaną w Royal Small Arms Factory Enfield (Królewska Fabryka Broni Palnej Enfield). Karabin Lee z nową lufą został ochrzczony imieniem Lee-Enfield i wprowadzony na uzbrojenie w 1895 roku. Służył w krajach Wspólnoty Brytyjskiej do 1926 roku, aczkolwiek wciąż bywa używany jako broń ceremonialna. W 1941 roku Nowozelandczyk Philip Charlton opracował konwersję tego karabinu na zamek samopowtarzalny ze względu na brak LKMów Brena i Lewisa w Nowej Zelandii. Powstało ok. 1 500 Charlton Automatic Rifle wykorzystanych przez nowozelandzką Gwardię Krajową.
Sos obrazka: Kuroshitsuji (2008, A-1 Pictures)
#bron #bronpalna #anime #manga #hinskiebajki #ciekawostki #ciekawostkihistoryczne #randomanimeshit #czarnyproch #czarnoprochowycontent #czarnoprochowce
źródło: comment_1644559366EvXOJlXZwF2A98ktNwlrmg.jpg
PobierzZdjęcie przedstawiające Charlton Automatic Rifle. (Sos: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Charlton_Automatic_Rifle.jpg )
źródło: comment_1644559392cD2yVNxCXJl4p5ivdjYpgi.jpg
PobierzLee-Metford w akcji.
https://www.youtube.com/watch?v=SlBdVXrhFSk
Odcinek Forgotten Weapons o Charlton Automatic Rife.
https://www.youtube.com/watch?v=glcuSPMAAHs