Co to #!$%@? jest!?

#randomanimeshit #anime #hinskiebajki #chinskiebajki #bocchitherock #aniplex

Odcinek 52 #animepifpaf
Mateba 2006M
Wypuszczony na rynek w 1990 roku rewolwer jest przodkiem opisanego w 37 odcinku Chiappa Rhino. Jest to ulepszona wersja rewolweru MTR-6, który był pierwszym z charakterystycznym dla Emilio Ghisoniego umieszczeniem lufy na dole bębenka. Pierwotnie miał być wypuszczony pod nazwą MTR-6+6M, ale popularniejsza stała się błędna nazwa oparta o numer katalogowy – Mateba 2006, więc koniec końców wersję która weszła do produkcji ochrzczono mianem „Mateba 2006M”.
Poza lufą umieszczoną w nietypowym dla rewolwerów miejscu, to z innych kuriozów bębenek otwiera się na górę rewolweru, a nie na bok w dół jak to zazwyczaj bywa w tego typu konstrukcjach. Posiada również raczej niespotykaną w rewolwerach dźwignię zwalniającą bębenek, która się obraca, a nie przesuwa jak to zwykle bywa. W trakcie strzelania bębenek obraca się przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Mimo nietypowego wyglądu posiada typowy dla rewolwerów mechanizm działania single-action double-action. Zasilany jest z 6-nabojowego bębenka nabojami kalibru .357 Magnum, lub .38 Special, choć istnieje model Mateba 2007S z 7-nabojowym bębenkiem wyłącznie na naboje kalibru .38 Special. Mateba 2006M był dostępny na rynku w różnych wariantach różniących się wymiennymi za pomocą specjalnego klucza lufami (w sumie 8 różnych luf o długości 2 do 6 cali) i uchwytami (4 różne do wyboru). Istnieje także rzadkie akcesorium w postaci ciężarka na lufie.

Sos obrazka: Ghost in the Shell (1995, Production I.G)Pokaż całość

Odcinek 51 #animepifpaf
Osadzak Prochowy
Osadzak prochowy jest to typ gwoździarki, która metodą działania przypomina broń palną. Otóż za pomocą kontrolowanego wybuchu prochu wyrzuca z dużą siłą gwóźdź. Przypomina to pistolety powtarzalne, lub nawet derringery. Zasilane są amunicją ślepą (popularnie zwaną „ślepakami”) zatem nabojami pozbawionymi pocisku, najczęściej kalibru .22 Short. Same gwoździe zaś są ładowane osobno. Pierwotnie ten typ narzędzia został opracowany przez amerykańską firmę Mine Safety Applances na użytek marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Wspomagały walkę z okrętami podwodnymi w trakcie pierwszej wojny światowej, ale zostały opatentowane w 1921 roku. Dopiero w trakcie drugiej wojny światowej trafiły na rynek komercyjny. Wykorzystywane są do szybkiego montażu bezpośredniego w betonie i stali. Najsłynniejszymi firmami produkującymi osadzaki prochowe są Ramset i Hilti, zresztą w języku angielskim „Ramset gun” i „Hilt gun” są używane jako synonimy „powder-actuated tool”. W USA jest wymagane specjalne pozwolenie, żeby móc posiadać takowy osadzak. W Australii z kolei wymagana jest rejestracja takowego narzędzia, a operator musi przejść szkolenie i posiadać licencję. Nie znalazłem informacji o regulacjach prawnych w Polsce, więc może przewrotnie to u nas jest „wolna amerykanka”. ¯\_(ツ)_/¯ (Albo ja beznadziejnie szukam w sieci prawnych rzeczy. xd)

Sos obrazka: Highschool of the Dead (2010, Madhouse)
Na obrazku jest jakaś przerobiona chałupniczymi metodami gwoździarka do walki z zombie, niestety nie udało mi się znaleźć przykładu osadzaka prochowego w anime. Może są gdzieś jakieś sceny na budowie, gdzie takowe były używane, ale chyba nikt tego nie dokumentuje. ;dPokaż całość

Odcinek 50 #animepifpaf
Pistolet maszynowy STEN
Jako że dzisiaj są moje urodziny, to postanowiłem wrzucić moją raifu. <3
Po pierwszej wojnie światowej niektóre kraje zdały sobie sprawę ze znaczenia pistoletów maszynowych. Francuzi starali się wdrożyć taką broń, ale nie szło im to zbyt szybko i MAS-38 nie namieszał za dużo w historii. Amerykanie powolutku i nieśmiało wdrażali pistolety maszynowe Thompson (Więcej w odcinku 38.). Zdecydowanie najbardziej się na tym poluPokaż całość

Odcinek 49 #animepifpaf
Mossberg 500
Mossberg 500 jest strzelbą pump action zaprojektowaną w 1961 roku przez Carla Bensona i produkowaną przez O.F. Mossberg & Sons. Zaprojektowana była przede wszystkim z myślą o myśliwych, jednakże ze względu na swoją niezawodność i niski koszt stała się popularna wśród organów ścigania. W latach 70. XX wieku wysłano ją na testy dla armii amerykańskiej, jednakże nie była w stanie sprostać protokołowi MIL-SPEC 3443E,Pokaż całość

Odcinek 48 #animepifpaf
MAS-36
Po pierwszej wojnie światowej jasnym stało się, że przyszłością wyposażenia wojsk będą karabiny samopowtarzalne. Zdawali sobie z tego sprawę również Francuzi po doświadczeniach z karabinem RSC Mle 1917. Zatem po wojnie postanowili opracować nowy nabój oraz karabin samopowtarzalny na tenże. O ile koniec końców udało się opracować nabój 7,5x54mm Mle1929C (Nazywany również „7,5x54mm MAS”.), to opracowanie nowego karabinu samopowtarzalnego okazało się znacznie bardziej problematyczne. Dlatego teżPokaż całość

Odcinek 47 #animepifpaf
Walther P99
4 stycznia 1994 w niemieckiej firmie Walther rozpoczęto prace nad nowym pełnowymiarowym pistoletem samopowtarzalnym po komercyjnej porażce P88. Miał być to pierwszy od lat bezkurkowy pistolet Walthera. Pierwszy raz go zaprezentowano podczas targów IWA w 1995 roku jako bardzo kreatywnie nazwany Walther HLP (Hammerless Pistol – „Pistolet Bezkurkowy”)… Ekhm… Jego produkcję rozpoczęto w październiku 1996 roku już jako „Walther P99” na kaliber 9x19mm Parabellum, a w styczniu 1997 roku ruszyła produkcja wersji na kaliber .40 S&W. Wersja 9mm szybko została przyjęta na uzbrojenie policji w kilku niemieckich krajach związkowych.
Największym wyróżnikiem tego pistoletu jest oryginalny system spustowy nazwany przez producenta „Anti-Stress” mający zapobiegać przypadkowemu oddaniu strzału. Wedle badań w sytuacjach stresowych często dochodzi do mimowolnego ściągnięcia spustu o kilka milimetrów, co może powodować oddanie przypadkowego strzału. Postanowiono ten problem naprawić poprzez użycie spustu, który przy pierwszym strzale ma długą drogę ściągania (14mm), zaś przy każdym kolejnym już tylko 5mm. Z mojego niewielkiego doświadczenia z tym pistoletem wiem, że nie jest to zbyt intuicyjny system i bez odpowiedniego obycia z tą bronią bardzo łatwo o nim zapomnieć i z przyzwyczajenia pozwolić spustowi na powrót do pierwotnej pozycji. Zdecydowanie nie jest to pistolet sportowy. xd Jeżeli już jesteśmy przy spuście, to warto wspomnieć, że mechanizm spustowy jest SA/DA (Single-Action/Double-Action, czyli bez i z samonapinaniem.). Na pistolecie znajduje się specjalny przycisk do zwolnienia iglicy, aby móc bezpieczniej przenosić ten pistolet z nabojem w komorze zamkowej. Posiada także wymienny panel tylnej części uchwytu, co umożliwia dostosowanie go do rozmiaru dłoni strzelca. Pod lufą znajduje się szyna do montażu akcesoriów firmy Walther. W 2003 roku pistolet przeszedł modernizację, gdzie między innymi szynę tą zastąpiono szyną ze standardem Picatinny, zwiększono powierzchnię rowkowanej części zamka, poprawiono konstrukcję mechanizmu spustowego, oraz zmieniono przyrządy celownicze z plastikowych na metalowe. Pistolet ten jest zasilany z dwurzędowych magazynków o rozmiarze 12-stu naboi (.40 S&W), 16-stu naboi (9mm), lub 15 naboi (wersja zmodernizowana 9mm). Co ciekawe nie posiada on przycisku zwalniania magazynka, a dwustronną dźwignię pod spustem przeznaczoną do tego celu, co na pewno ucieszy mańkutów. Aczkolwiek dźwignia zwalniania zatrzasku magazynka jest tylko z lewej strony, więc mimo wszystko jest to tylko połowiczne zwycięstwo dla leworęcznych.
W 2001 roku Walther P99 został wcielony do uzbrojenia polskiej policji, mimo że wielu funkcjonariuszy preferowało austriackie Glocki. Za przyjęciem P99 głównie przemawiał fakt możliwości uruchomienia montażu, potem produkcji w Zakładach Mechanicznych „Łucznik” (Obecnie Fabryka Broni Radom), co miało wspierać polski przemysł. Produkowane w Polsce P99 różnią się technologią wykonywania niektórych części. Powstał również zaprojektowany w Polsce wariant P99 RAD przeznaczony dla wojska, a wiele rozwiązań z niego wykorzystano w Waltherze PPQ.

SosPokaż całość

46/365 #animepifpaf
Heckler & Koch G3
W dzisiejszym odcinku przyjrzymy się następcy StG 44 z odcinka 22 – karabinowi automatycznemu Heckler & Koch Gewehr 3.
Po wprowadzeniu na wyposażenie Wehrmachtu StG 44 nie zaprzestano rozwoju tej konstrukcji. W lecie 1943 roku w firmie Mauser-Werke z Oberndorf am Neckar Ernst Altenburger wraz z Ludwigiem Vorgrimlerem opracowali prototyp karabinu szturmowego oznaczony jako Gerät 06. Dalszy jego rozwój doprowadził do powstania prototypuPokaż całość

45/365 #animepifpaf
Ciężki Karabin Maszynowy Vickers
Co prawda nieco spóźniony walentynkowy odcinek, ale wciąż chciałem opisać coś adekwatnego. A cóż jest bardziej romantycznego od broni zespołowej? <3
Po wykupieniu przez firmę Vickers firmy Maxim w 1896, inżynierowie z Vickersa zabrali się za ulepszanie CKMów Maxima. (Więcej o CKMach Maxima w odcinku 16.) Przede wszystkim uprościli konstrukcję, zredukowali masę, oraz dodali odrzutnik. 26 listopada 1912 roku brytyjskie wojsko przyjęło karabin maszynowy Vickersa jako Gun, Machine, Mark I, Vickers, .303-inch.
Całość karabinu ważyła w okolicach 40 kg. Był zasilany amunicją .303 British z parcianej 250-nabojowej taśmy. Lufa była chłodzona wodą, pojemność chłodnicy wynosi 4 litry. Do działania wykorzystuje zasadę krótkiego odrzutu lufy.
Ten karabin maszynowy okazał się być niesamowicie niezawodny przez co był uwielbiany przez brytyjskich żołnierzy i spisał się na medal w trakcie pierwszej wojny światowej. Kiedy brytyjskie wojsko zaadaptowało lekki karabin maszynowy Lewisa, to postanowiono wycofać z jednostek piechoty karabiny maszynowe Vickers\* i przenieść je do osobnych kompanii karabinów maszynowych. Najsłynniejsza akcja z Vickersem w roli głównej miała miejsce pod High Wood 24 sierpnia 1916 roku w czasie bitwy nad Sommą. 100. Kompania Karabinów Maszynowych w której skład wchodziło 10 CKM Vickers otrzymała rozkaz ostrzału miejsca znajdującego się w odległości 2000 jardów, gdzie podejrzewano, że będą się zbierać niemieccy żołnierze w trakcie przygotowywania się do kontrataku. Przez 12 godzin miejsce to było pod nieustannym ostrzałem, a żołnierze dwóch kompanii nieustannie donosili amunicję, wodę i jedzenie dla obsługi tych CKMów. Zużyto całą wodę w okolicy, w tym tą z wiaderek z latryn, wymieniono 100 luf i wystrzelono ponad 1 000 000 pocisków. Rekordzista wystrzelił 120 000 naboi, a w trakcie tego wszystkiego żaden z CKMów nie uległ awarii. Vickersy zostały wycofane z użytku dopiero 30 marca 1968 roku, gdy brytyjska armia postanowiła je zastąpić FN MAG. Co ciekawe Vickersy montowano również na samolotach, tym razem z chłodzeniem powietrznym. W Polsce były stosowane do wybuchu drugiej wojny światowej w wersji zsynchronizowanej (wzór E) i obserwatora (wzór F), 777 tych LKMów (Lotniczych Karabinów Maszynowych) zostało zmodyfikowanych pod nabój 7,92 x 57mm. Jednakże lotnicze Vickersy nie cieszyły się dobrą sławą w przeciwieństwie do wersjiPokaż całość

43/365 #animepifpaf
Ithaca 37
Po pierwszej wojnie światowej amerykańska firma Ithaca Gun Company szukała jakieś strzelby, którą mogłaby produkować głównie by konkurować z Winchesterem Model 1912 (odcinek 18). Koniec końców postanowiono oprzeć się o Remingtona Model 17 zaprojektowanego przez legendarnego Johna Browninga we współpracy z Johnem Pedersenem. Czekając na wygaśnięcie patentów, Harry Howland wprowadzał ulepszenia do oryginalnego projektu. Głównie upraszczając konstrukcję, by była łatwiejsza i tańsza w produkcji, oraz nieco zmieniając iglicę i mechanizm wyrzutu łusek. Ithaca Model 33 była już gotowa do produkcji w 1933, jednakże firma odkryła, że patent Pedersena nie wygaśnie aż do 1937 roku, zatem opóźniono rozpoczęcie produkcji do tego czasu i przemianowano strzelbę na „Ithaca 37”. Mimo faktu, że rok 1937 nie był najlepszym okresem do wprowadzania na rynek nowej strzelby sportowej ze względu na zbliżająca się drugą wojnę światową, oraz trwający wielki kryzys, to strzelba ta radzi sobie bardzo dobrze. Tak, „radzi” ponieważ od czasu rozpoczęcia jej produkcji w 1937 roku to mimo paru przerw w produkcji, oraz zmian właściciela Ithaci, to strzelba ta jest w wielu wariantach produkowana do dziś.
Jest to strzelba pump-action (potocznie „pompka”) z magazynkiem rurowym o pojemności 4,5, lub 7 nabojów kalibru 12, 15, 20, lub 28 zależnie od modelu. Jej głównymi użytkownikami są amerykańskie służby porządkowe, wojsko, oraz prywatni posiadacze. Bardzo cenią ją sobie szczególnie strzelcy leworęczni ze względu na wyrzut łusek umieszczony na spodzie broni, co pozwala im z niej korzystać bez żadnych przeróbek. Wedle artykułu z Times o Ithace, 1 000 000 sztuk Modelu 37 zostało wyprodukowanych do 1968 roku, a do 2003 liczba wyprodukowanych sztuk przekroczyła 2 000 000. Oznacza to też, że Ithaca 37 jest najdłużej ciągle produkowaną strzelbą i jedyną sprzed drugiej wojny światowej pozostającą w produkcji.

Sos obrazka: Highschool of the Dead (2010,Pokaż całość

42/365 #animepifpaf
Karabin Murata (村田銃 [Murata jū])
Jako że dzisiaj, 11 lutego, w Japonii jest obchodzony dzień założenia cesarstwa, to wezmę na tapet coś japońskiego. Niezależnie od tego jak bardzo zacofana może się wydawać Japonia z okresu izolacji, to wciąż broń palna była tam bardzo popularna. Jednakże w czasie, gdy kraje zachodnie posiadały karabiny na nabój scalony produkowane na skalę przemysłową, to w Japonii wciąż królowało rzemieślnicze rusznikarstwo wraz zPokaż całość

41/365 #animepifpaf
Sa vz. 61 Škorpion
W latach 50. XX wieku w Czechosłowacji pojawiła się potrzeba posiadania małego pistoletu maszynowego dla organów porządkowych. Programowi konstrukcji nowej broni nadano kryptonim „ Škorpion”, którego podstawą była analiza założeń konstrukcyjnych kompaktowego pistoletu maszynowego będąca pracą dyplomową inż. Miroslava Rybařa. To właśnie on skonstruował w 1959 pierwszy egzemplarz pistoletu maszynowego Š-59 (Škorpion vz. 59), którego seryjną produkcję rozpoczęto rok później. Dwa lata później, po wyprodukowaniu ok. 3 000 sztuk Š-59, rozpoczęto produkcję ulepszonej wersji przyjętej do uzbrojenia jako vz. 61.
Samopal vzor 61 Škorpion jest pistoletem maszynowym strzelającym z zamka zamkniętego opartego o odrzut zamka swobodnego z opóźnionym ruchem powrotnym. Zasilany z 10, lub 20 nabojowego magazynka amunicją 7,65x17mm SR, ponieważ to był powszechnie używany kaliber pistoletowy w Czechsłowacji w tym okresie. O ile powstały wersje na kaliber 9x17mm Short, czy 9x19mm Parabellum, to żadna z nich nie weszła do produkcji seryjnej. Dopiero w latach 90. XX wieku powstał produkowany seryjne vz. 82 na nabój 9x18mm Makarowa, aczkolwiek tej powstało tylko ok. 2 000 sztuk, ponieważ armia czeska zrezygnowała z tego programu. W tym samym okresie powstała wersja vz. 91S przeznaczona na rynek cywilny, jednakże jej produkcja została zatrzymana po wprowadzeniu w Czechach prawa zakazującego posiadania broni palnej wyglądającej identycznie jak automatyczna broń wojskowa. Škorpiony były również licencyjnie produkowane w Jugosławii, a następnie w Serbii w latach 1984-1992 jako M84 „Škorpion”. Najsłynniejszym wydarzeniem z Škorpionami w roli głównej było porwanie i zamordowanie byłego premiera Włoch Alda Moro w 1978 przez komunistyczną organizację terrorystyczną Czerwone Brygady. Škorpiony do dziś są wykorzystywane jako broń boczna w wielu krajach na świecie, chociażby w Czechach, na Słowacji, Korei Północnej, Wietnamie, Czy Liberii. Szacuje się, ze w latach produkcji 1963-1979 wyprodukowano ok. 210 000 sztuk vz.61.

Sos obrazka: Mahou Shoujo Madoka★Magica Movie 3: Hangyaku no Monogatari (2013, Shaft)Pokaż całość

40/365 #animepifpaf
SPP-1
W Związku Radzieckim w latach 60. XX wieku zaczęto rozbudowywać i modernizować morskie oddziały płetwonurków. Zarówno oddziały dywersyjno-rozpoznawcze jak i te przeznaczone do ochrony baz morskich. Co za tym idzie również ich wyposażenie i broń. Początkowo ich uzbrojenie składało się z karabinków AK i noży. Jako że karabinki AK posiadali w specjalnych wodoodpornych pojemnikach, to pod wodą płetwonurkom do walki zostawały tylko noże. Dlatego właśnie na początkuPokaż całość

39/365 #animepifpaf
Accuracy International Arctic Warfare
We wczesnych latach 80. XX wieku na brytyjski konkurs na karabin wyborowy mający zastąpić pochodne Lee-Enfielda (np. L42A1) zgłosiła się firma Accuracy International ze swoim karabinem Precision Marksman. Zaprojektowany przez założyciela Malcolma Coopera karabin #!$%@? się niezwykłą celnością pozwalając na 100% trafienie przez snajpera celu wielkości głowy z dystansu 600 metrów, a korpusu z odległości 900 metrów. Karabin ten został przyjęty na wyposażenie armiiPokaż całość

38/365 #animepifpaf
Pistolet Maszynowy Thompsona (aka „Tommy Gun”)
(Ze specjalną dedykacją dla @Vigo_Von_Homburg_Deutschendorf ;) )
Amerykański pułkownik John Taliaferro Thompson miał wizję karabinu z ogniem ciągłym mającego zastąpić karabiny powtarzalne. W 1915 roku natknął się na patent zamka półswobodnego Johna Bella Blisha, który wydawał mu się idealny do realizacji tego celu. Pozyskawszy wsparcie finansowe od amerykańskiego biznesmena Tomasa Fortune Ryana założył w 1916 roku firmę Auto-Ordnance Company celem stworzenia swojego nowego „karabinu automatycznego”. Jednakże okazało się, że wybrany zamek działał dobrze tylko z jednym typem amunicji na użytku armii amerykańskiej - .45 ACP. W związku z tym faktem Thompson dostał wizji „trzymanego w ręku przez jednego człowieka karabinu maszynowego” kalibru .45 ACP używanego jako swoista „miotła okopowa”\* w ciągle trwającej I wojnie światowej. Wraz z pomocą Oscara V. Payne, który zaprojektował magazynki pudełkowe i bębnowe udało się ukończyć projekt, który przyjął miano „Annihilator I” (sic!). Większość problemów projektowych udało się rozwiązać w 1918 roku, ale wojna się skończyła dwa dni zanim pierwsze prototypy mogły zostać wysłane do Europy. W tym samym roku Thompson otrzymał awans na generała brygady. Na spotkaniu zarządu Auto-Ordnance w 1919 roku w ramach dyskusji na temat marketingu „Annihilatora” postanowiono zmienić jego nazwę na „Thompson Submachine Gun” (Pistolet Maszynowy Thompsona). Była to pierwsza broń palna, która się zaklasyfikowała i reklamowała jako „pistolet maszynowy”. (Aczkolwiek pierwszym pistoletem maszynowym był niemiecki MP-18 (odcinek 20).)
Thompsony trafiły na rynek (również cywilny) w 1921 roku jako model M1921. Ze względu na swoją wysoką cenę początkowo sprzedawał się bardzo słabo. Wersja z jednym 20-nabojowym magazynkiem pudełkowym Type XX kosztowała $200 (ok. $3 115 na dzisiejsze). Pierwszym nabywcą była amerykańska policja pocztowa, która kupiła niewielkie ilości M1921. Pierwszy raz w boju został użyty przez amerykańską piechotę morską w trakcie wojen bananowych (1898-1934), gdzie sprawdził się całkiem nieźle, zatem amerykańska policja również zaczęła je nabywać. Był też użyty przez Irlandzką Armię Republikańską w trakcie ostatniego miesiąca irlandzkiej wojny o niepodległość z lat 1919-1921, gdzie się nie sprawdził tak dobrze, oraz w czasie irlandzkiej wojny domowej (1922-1923). W USA w czasach Prohibicji i Wielkiego Kryzysu „Tommy Gun” zyskał niechlubną sławę jako ulubiona broń gangsterska ze względu na wykorzystywanie go w takiej roli przez Hollywood szczególnie w filmach dotykających masakry w dniu Świętego Walentego z 14 lutego 1929. Thompsony użyte w trakcie tej masakry wciąż są przechowywane w Departamencie Szeryfa Hrabstwa Berrien. W tym okresie również dorobił się przydomków „Chicago Typewriter” (Chicagowska Maszyna do Pisania) i „Chicago Piano” (Chicagowskie Pianino).
Mimo złej sławy armia amerykańska zaadoptowała w 1938 roku model M1928A1, co uratowało Auto-Ordnance przed bankructwem. Jego użycie w drugiej wojnie światowej kompletnie zmieniło wizerunek tego PMa. Teraz nie była to broń gangsterska, lecz broń używana przez „bohaterskich amerykańskich żołnierzy wyzwalających ludzi spod jarzma faszyzmu i nazizmu”. Gdy Brytyjczycy dostali w ramach programu Land Lease M1928 byli tak niezadowoleni z 50-nabojowych magazynków bębnowych, że odesłali wszystkie z powrotem w zamian za 20-nabojowe magazynki pudełkowe. Głównymi wadami magazynków bębnowych, była ich waga, zawodność, trudność załadowania do broni, a do tego „grzechotały”. W USA przestano je wykorzystywać Thompsony dopiero w 1971 roku, aczkolwiek wciąż są w użytku w innych krajach. Szacuje się, że wyprodukowano ok. 1 750 000 sztuk w latach produkcji 1921-1945. (Większość to modele M1928A1, M1 i M1A1 dlaPokaż całość

37/365 #animepifpaf
Chiappa Rhino
Zaprojektowany przez Emilio Ghisonie i Antonio Cudazzo w 2008 roku rewolwer jest jednym z najoryginalniejszych z dostępnych na rynku. Był to ostatni projekt Ghisoniego przed jego śmiercią w tym samym roku. Wyglądem nieco przypomina jego poprzedni projekt Mateba Autorevolver. Czym się różni produkowany od 2010 Rhino od zwykłych rewolwerów? Przede wszystkim strzał jest oddawany z komory znajdującej się na dole bębenka, co pozwala na lepsząPokaż całość

36/365 #animepifpaf
Winchester Liberator
(Ze specjalną dedykacją dla Tomasza. :D)
Zaprojektowana przez Roberta L. Hillberga w 1962 roku strzelba miała być łatwą w użyciu, tanią i skuteczną bronią w rękach kogoś, kto nigdy nie miał styczności z bronią palną. Pistolety i pistolety maszynowe zostały wykluczone ze względu na wymagany trening zanim ktokolwiek byłby w stanie się nimi skutecznie posługiwać. Liberator był 4 lufową strzelbą z zamkiem znanym z derringerów – kurek wraz z iglicą obracały się między lufami, zatem jedno pociągnięcie spustu odpowiadało za jeden strzał. Wojsko szybko straciło zainteresowanie bronią dla partyzantów, więc Winchester miał wolną rękę w wykorzystaniu tej broni. Starano się więc ją sprzedać na rynkach cywilnych i policyjnych jednakże bezskutecznie, bo wyglądała na mocno niepraktyczną. W efekcie nigdy nie rozpoczęto masowej produkcji Liberatorów Winchestera, zresztą gdy ta była prawie gotowa, to wciąż Winchester miał sporo problemów, choćby z dopasowaniem luf. Koniec końców obecnie są znane 4 istniejące sztuki Libertatorów (jedna makieta Mark I, jeden Mark II i dwa Mark III), wszystkie przechowywane w Cody Firearms Museum.

Sos obrazka: Girl’s Frontline (od 2016, Sunborn/MICA Team)Pokaż całość

35/365 #animepifpaf
Lee-Metford
James Parris Lee opatentował w 1879 roku swój pierwszy karabin powtarzalny z czterotaktowym zamkiem ślizgowo-obrotowym z wymiennym magazynkiem. Pierwszym producentem tego karabinu był Remington, gdzie wyprodukowano serię tych karabinów w kalibrze 11,43mm oznaczonych jako Lee M1885 (znane również jako Remington-Lee). Karabiny te zostały przyjęte przez amerykańską marynarkę, jednakże armia nie wyraziła zainteresowania uznając jednostrzałowe karabiny Springfield za wystarczające. W 1884 roku w Wielkiej Brytanii powołano komisję mającąPokaż całość

34/365 #animepifpaf
Philadelphia Deringer (Również znany jako „ Philadelphia Derringer”)
W 1825 roku Henry Deringer pokazał światu swój nowy pistolet – Philadelphia Deringer. Był to mały jednostrzałowy pistolet z zamkiem kapiszonowym. Szacuje się, że w latach produkcji 1852-1868 powstało ok. 15 000 sztuk tego pistoletu, aczkolwiek nie brakowało kopii tego rozwiązania. Posiadał miedzioniklową lufę kalibru zazwyczaj .44, której długość wahała się między 38, a 152mm. Sprzedawany był w parach za $15 za zwykłe wersję, a za bogato zdobione $25 (Równowartość dzisiejszych $390-$660.).
Początkowo cieszył się popularnością głównie wśród oficerów wojskowych, lecz z czasem stał się popularną bronią do skrytego noszenia w celu samoobrony wśród cywili. Z tego samego powodu miał złą sławę bycia ulubionym narzędziem wśród zabójców. Najsłynniejszy incydent z wykorzystaniem Deringera wydarzył się 14 kwietnia 1865 w Waszyngtonie D. C. w Ford’s Theatre (Teatr Forda), gdzie John Wilkes Booth zastrzelił nim prezydenta Stanów Zjednoczonych Abrahama Lincolna. Wtedy też został nazwany „Derringer” (przez dwa „r”) przez literówkę w prasie, która raportowała to zdarzenie. Później derringer stał się ogólnym określeniem na małe kieszonkowe pistolety. Również na takie, które posiadają kilka luf, gdzie kolejne naciśnięcia spustu powodują odpalenie pocisków z kolejnych luf. FP-45 Liberator z poprzedniego odcinka również jest klasyfikowany jako derringer.

Sos obrazka: Dantalian no Shoka (2011, Gainax)Pokaż całość

33/365 #animepifpaf
FP-45 Liberator
W marcu 1942 roku w US Army Joint Psychological Warfare Committe (Wspólny Komitet Wojny Psychologicznej Armii Amerykańskiej) narodził się pomysł stworzenia małego taniego pistoletu dla partyzantów. Pomysł ten rzekomo podsunął polski attaché wojskowy. Projekt broni w zaledwie 11 tygodni został przygotowany przez George Hyde. Zaprojektowany przez niego pistolet kosztował zalewie $2,1 (na dzisiejsze ok. $36) i mógł być produkowany w bardzo dużych ilościach. Aby utrzymać tę broń w tajemnicy nazwano ją Flare Projector Caliber .45, (Projektor Flar Kaliber .45) stąd też „FP-45”, a Liberator wzięło się od nazwy całego projektu. Żeby tego było mało to w projekcie lufa jest nazywana „rurą”, iglica „prętem sterującym”, a kabłąk „kluczem płaskim”.
Pistolet był bardzo prostacki – z gładką lufą, prostym zamkiem, komorą na jeden nabój bez wyrzutni łusek. Łuskę po strzale należało wybić dołączonym drewnianym szpikulcem, lub czymś podobnym. (Np. taktycznym patykiem drewnianym z kupą.) W uchwycie znajdowało się 10 naboi kalibru .45, oraz mała karteczka z instrukcją obsługi. Całość składała się z dwóch wytłoczonych blaszek i ważyła zaledwie 450g. W miarę celnie strzelał na odległość 4 metrów z maksymalnym zasięgiem 8m – potem ciężko było przewidzieć gdzie pocisk poleci. Dlaczego zdecydowano się na umieszczenie 10-ciu naboi kalibru .45? Z kilku powodów. Przede wszystkim Liberator nie miał być główną bronią ruchu oporu. Miał być narzędziem służącym do zdobycia prawdziwej broni na zabitym żołnierzu wroga. Jego żywotność była szacowana na ok. 50 strzałów. Zatem jeżeli ktoś wystrzelił 10 razy i nie pozyskał żadnej lepszej broni, to i tak był w d… A więcej amunicji by mu nie pomogło. Do tego jeżeli pistolet ten by trafił w ręce Niemców, to byłby dla nich bezużyteczny, ponieważ nie posiadali broni wykorzystującej amunicję kalibru .45. Dodatkowym argumentem za .45 był fakt, że Amerykanie mieli po prostu już gotowe fabryki produkującą taką amunicję w masowych ilościach.
Między czerwcem, a sierpniem 1942 zakłady Guide Lamp Division of General Motors Corporation wyprodukowały 1 000 000 tych pistoletów, co wciąż jest rekordem w szybkości produkcji broni palnej. 500 000 z nich wysłano do Wielkiej Brytanii, ale ostatecznie do francuskiego ruchu oporu trafiło zaledwie ok. 25 000 sztuk. Głownie ze względu na to, że bardziej opłacało się i przynosiło większe skutki zrzucanie bomb na Niemców, a nie bieda pistolecików po wsiach, lasach i miastach. Trochę ich też trafiło w ręce greckiego ruchu oporu w 1944. Większość z Liberatorów, które trafiły do Wielkiej Brytanii zostało zatopionych w morzu, lub przetopionych na złom metalowy. 100 000 trafiło do Chin. Ale głównym użytkownikiem została filipińska policja po wojnie zanim się dorobiła jakiś broni z prawdziwego zdarzenia. Co ciekawe projekt był rozwijany do końca wojny, kiedy to powstała dwukomorowa wersja pozwalająca na oddanie 2 strzałów w przeciągu 10 sekund. Mimo, że Liberator nie wpłynął znacząco na losy drugiej wojny światowej, to pomysł odżył w trakcie wojny wietnamskiej jako Deer Gun, ale po wyprodukowaniu 1000 sztuk zakończono i ten projekt. Współcześnie użyto nazwy „Liberator” dla zaprojektowanego w 2013 roku pistoletu do wydrukowania w drukarce 3D.Pokaż całość