Wpis z mikrobloga

#anonimowemirkowyznania
Co szósty młody Polak nie pracuję! Młodzi ludzie nie chcą pracować! Nie garną się ani do pracy ani do nauki!

Już było kilka wpisów z anonimowych, więc mój będzie podobny. Od razu zaznaczam, że nie jestem sfrustrowany pisarzem tagu przegryw. Nie winię tych tam połek, Oskarków itp. Nie piszę o simpach czy innych bzdetach. Nie identyfikuje się z tamtymi ludźmi, daleko mi do nich, to nie są osoby, z którymi chciałbym rozmawiać, ale nie znam miejsca gdzie mógłbym o sobie opowiedzieć. Ale od początku.

Od ukończenia technikum gastronomicznego jest tym tzw. neetem, jestem utrzymankiem rodziców. Mieszkam na wsi, w której żyje około 800 osób. Rzadko opuszczam dom, kilka razy w roku wyjeżdżam do miasta gminnego, rzadziej do powiatowego. Dzień jest dla mnie monotonny. Pomogę ojcu, zrobię mu obiad (starszy jest na emeryturze), posprzątam kuchnie, łazienkę etc. Zrobię pranie. Na wiosnę posadzę ziemniaki, pomidory, marchewkę. Z zebranych rzeczy robię przetwory: dżemy, grzyby marynowane, syropy i soki. Trochę żywot kury domowej. W wolnych chwilach czytam książki, oglądam filmy (głównie filmy z początków kina do lat 60.). Dawniej grałem, ale PS3 od trzech lat siedzi w szafie. Tak mijają dni, miesiące, lata.

Czwartego marca stuknie mi 26 rok życia. Dlaczego żyję tak? Bez ambicji, w stagnacji, bez działanie. Żyję tak, bo nie widzę sensu. Nie wierzę w Boga, nie mam nadziej na życie wieczne, ta perspektywa mnie przeraża, nie kusi mnie nagroda za pracę wykonaną tu na Ziemi. Robiąc cokolwiek umrę tak samo jak ten co starał się. Nie mam zamiaru mieć dzieci czy partnerki nawet jeśliby była ku temu okazja. Skazywanie kogoś na ten świat jest moim zdaniem zbrodnią. Nigdy nie miałem klucza do tego sensu istnienia, bo jestem zdania, że tego sensu nie ma. Nie jestem jakimś freethinkerem, po prostu nie mam powodu by żyć. Potencjalny sukces nic by mi nie przyniósł, no chyba, że zazdrość innych, ale co z niej wynika? Nic. Satysfakcja też IMO jest niczym, takie zadowolenie, że jest się wyżej od innych.

Może jestem tym marginesem społecznym, tą warstwą niższą. Może jakbym wiedział, że jest jakiś sens/cel cokolwiek o mocnych podstawach to może bym ruszył. Chyba nie jestem leniem, w domu wykonuję dużo pracy. Mama jest przedszkola ją, co sprawia jej dużo radości i chętnie chodzi do pracy. Chyba lubi dzieci. Wracając z pracy praktycznie nic nie musi robić. Jak wspomniałem pranie, gotowanie, sprzątanie jest moją domeną. Odpowiada mi trochę taki żywot, nie ciągnie mnie do świata. Rodzice nie mają do mnie pretensji, a przynajmniej mi czegoś takiego nie okazują. Ja też jestem spokojny - nie piję wcale alkoholu, nie palę, nie biorę pieniędzy od rodziców na bzdety. Od czasu do czasu 30 zł na jakieś ubrania w ciucholandzie czy na fryzjera i tyle. Książki biorę z biblioteki i to mi wystarcza. Nie jestem roszczeniowy, posprzeczam się z ojcem, ale to zwykle przy jakiejś robocie.

Mam trochę żal, że mnie zrobili. Popełniłbym #samobojstwo ale nie chcę ich krzywdzić, chociaż czasami myślę o tym, by mkmo wszystko to zrobić. Wiem jedno, że jeśli rodzice umrą to ja zwyczajnie zawinę się razem z nimi. Niby odziedziczył bym spadek, ale to mnie nie interesuje. Nie interesują mnie podróże i ekscytujące życie. Do życia mi potrzeba niewiele. Najlepiej byłoby, gdybym nigdy nie zaistniał.

#neet #zalesie

Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
ID: #61da457cb83435000b9086cd
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: LeVentLeCri
Roczny koszt utrzymania Anonimowych Mirko Wyznań wynosi 235zł. Wesprzyj projekt
  • 250
@rad_kop: Przekleje ci komentarz z głównej

Ależ oczywiście, że zwiększają nierówności. Separują biedapatologię, program jest bardziej indywidualny, są lepiej finansowane.

@snup-siup: Nie ma się co dziwić

Model pruski powstał na początku XIX wieku w Prusach Fryderyka Wilhelma III na fali industrializacji. Celem edukacji było wówczas wykształcenie obywateli na potrzeby państwa pruskiego o ustroju absolutnym. W szkołach obowiązywała ścisła dyscyplina i hierarchia. Nie było tam miejsca na indywidualizm, rozwijania poczucia autonomii
@suqmadiq2ama: Analizowalem kiedys juz sobie pruski model edukacyjny.

Z cierpienia nie moze nic nie wynikac, bo wtedy trafia sie do kanonu lektur szkolnych. Proponuje moralnosc noir, czyli taki tam neutralny tozalezyzm. Tepi sie to, co ma potencjal stanowienia konkurencji dla panstwa, czyli introwersje i indywidualizm, ale promuje to, co ulatwia sprawowanie wladzy, czyli ekstrawersje i autorytaryzm.

Nie lubie hedonizmu, ale nie lubie tez kultu cierpienia, wiec sobie kalkuluje i swiadomie cierpie.
@AnonimoweMirkoWyznania ja w mam olbrzymi problem żeby znaleźć pracowników do gastro (miasto blisko granicy niemieckiej.) większość młodych ludzi którzy przychodzą zwalnia sie po tygodniu bo ciężka praca itp. Olewają obowiązki i im nie zależy. Robi się coraz mniej ciekawiej na rynku pracowników.


@volver021: To zacznij normalnie płacić. Sam się zdziwisz jaka będzie różnica
@volver021: A może zacznij im płacić godziwe podstawy, żeby nie musieli żebrać o napiwki? Fajnie się płaci niższe podatki przerzucając część kosztów płacowych napiwkami na klientów?

W Japonii dawanie napiwków to obraza właściciela, bo sugerują kiepską płacę, brak szacunku wobec pracowników, oszukiwanie państwa na podatkach oraz że trzeba płacić łapówki za lepszą obsługę.
@volver021: Po prostu wbrew korwinowemu gadaniu o upadających przedsiębiorcach trzeba sobie przynieść zwykła tezę ze nie każdy musi być przedsiębiorca i nie kazde przesiębiorstwo jest na lata. Jak Ci nie idzie to musisz zlikwidować swoją firmę. W zdrowym systemie firmy upadają i powstają nowe i tak w koło. A trzymanie się jednej utartej ścieżki go głupota. W Polsce problem z pracownikami praktycznie nie istnieje. To taki sztuczny wywołany kryzys przez tęsknotę
@AnonimoweMirkoWyznania bez nienawiści, wyrzutów i żalów. Czysty nihilizm. Przykro mi że taki żywot wiedziesz mimo że ja jestem po drugiej stronie bieguna to trafiło mnie to co napisałeś.

Tak jak gardzę przegrywami przez ich toksyczność tak ciebie szanuję bo w tym wszystkim nie przejawiasz żalu i frustracji. Nie ma tobie negatywnych intencji i emocji.
Pogodziles się z swoją sytuacja i możliwościami, przetrawiłeś to, wyciągnąłeś wnioski a to są cechy osoby inteligentnej. Nie