[Hans_Kropson]

OFENSYWA NA FRONCIE PÓŁNOCNYM I ZACHODNIM W MARCU 1916. JEZIORO NAROCZ

#iwojnaswiatowa #historia #pierwszawojnaswiatowa
Źródło: "With the Russian Army, 1914-1917" MAJOR-GENERAL ALFRED SIR KNOX,
@mobutu2:

Moja wizyta na froncie południowo-zachodnim została przerwana przez wiadomość o rozpoczęciu rosyjskiej ofensywy na froncie zachodnim i ciężkich walkach w sąsiedztwie jeziora Narocz. Generałowie Ivanov, Klembovski i Dietrikhs uważali, że atak został rozpoczęty w najgorszym możliwym momencie, ponieważ w każdej chwili może nadejść odwilż i uniemożliwić postęp.
Ponieważ jednak było oczywiste, że na froncie południowo-zachodnim nie są przygotowywane żadne operacje w najbliższym czasie, pospieszyłem na północ przez Mińsk, aby zobaczyć, co może wyniknąć z tych walk.

Ogólny pomysł ofensywy polegał na tym, aby 2 Armia natarła na swoich dwóch skrzydłach na północ i południe od jeziora Narocz, w kierunku na Svyentsyani. Prawe skrzydło 5 Armii miało jednocześnie podjąć ofensywę z przyczółka Jacobstadt, a grupy Jacobstadt i Svyentsyani(Święciany) miały ostatecznie połączyć się w pobliżu Ponevyej (Poniewież). 12. Armia na Dolnej Dźwinie, Dwińska Grupa 5. Armii i 1. Armia miały związać walką przeciwnika.

Na froncie zachodnim co najmniej dziesięć korpusów piechoty i jeden korpus kawalerii skoncentrowano na froncie 2. Armii, gdzie miała ona wykonać główne uderzenie. 3. Armia miała utrzymać 175 mil bagiennego frontu z siedmioma dywizjami piechoty i sześcioma dywizjami kawalerii.

2 Armia zajmowałafront o długości sześćdziesięciu mil, w tym siedemnaście mil jeziora Narocz.
Smirnow, jej dowódca, uprzejmie „rozchorował” tuż przed rozpoczęciem operacji, a jego miejsce zajął tymczasowo Ragoza, energiczny dowódca 4. Armii.
Armia została podzielona na trzy grupy:

1. Prawe skrzydło pod dowództwem generała Plyeshkova (dowódca 1 Korpusu Syberyjskiego): I, XXVII, I Syberyjski i Vll Korpus Kawalerii.
2. Centrum pod dowództwem generała Sireliusa (dowódca IV Korpusu Syberyjskiego): XXXIV i IV Korpus Syberyjski.
3. Lewe skrzydło pod dowództwem generała Balueva (dowódca V Korpusu): V, XXXVI i III Korpus Syberyjski.

Prawdziwy atak miały wykonać grupy flankowe, których dowódcy uznano za zdolnych i zdecydowanych. Sirelius, który w czasie obecnej wojny był już wielokrotnie "stellenboschowany", miał pozostać bierny. W celu osiągnięcia jakichkolwiek sukcesów, w rezerwie do dyspozycji Naczelnego Wodza Frontu znajdował się XV Korpus na tyłach Grupy Prawej i XXXV Korpus na tyłach Grupy Lewej. Dwa inne korpusy również były dostępne w II rzucie — Ill Kaukaski po prawej i XXIV. po lewej.

Ciężkie działa zostały rozdzielone między trzy grupy, następująco:

Guns. Group 1. Group 2 Group 3.
4-2" guns, Q.F(quick fireing) — — 8
„ „ 1877 12 — 12
4-8" howitzers 60 24 48
6" howitzers 32 12 27
6" guns 12 — 24

Sztab Frontu Zachodniego na początku marca opracował zapotrzebowanie na niezbędną ilość pocisków – nie aby zniszczyć zasieki i okopy wroga – ale na podstawie, żeby niektóre oddziały byłyby w akcji dziesięć dni, a inne od dwóch do pięciu dni, a dzienne zużycie amunicji wynosiłby:

3" guns . . 200 shell.
4-2" guns 50
4-8" howitzers . . 100
6" howitzers .. 50 „
•3 rifle 20to25 S.A.A

Bitwa dowiodło, że szacunki te były przesadzone, odnośnie pocisków 3" i SAA, ale zbyt skromne, jeśli chodzi o cięższe kalibry.

Niemcy zostali ostrzeżeni. Jak zeznali pojmani później jeńcy, między 14 a 28 marca przerzucili oni na front 2 Armii czterdzieści pięć batalionów. Spośród nich dwanaście pochodziło z rezerwy frontu północnego, a reszta z frontu mińskiego.

Odwilż zaczęła się 17-go marca.
Ofensywa rozpoczęła się 18 marca.
Ani w Jacobstadt, ani nigdzie na froncie 2 Armii nie zdobyto trwale terenu.
Zdobyto jedną, a miejscami trzy linie okopów wroga, ale musino się wycofać pod wpływem kontrataków i skoncentrowanego ognia artylerii i karabinów maszynowych wroga.

Dziesiątego dnia (27 marca) generał Plyeshkov musiał zaniechać ofensywy, ponieważ jego front zamienił się w jezioro.Do tego czasu 2 Armia straciła 70 000 ludzi, podczas gdy straty Frontu Północnego oszacowano na 30 000, a 1 Armii na 10 000.

Generał Baluev rozpoczął b-----------e o godzinie 8 rano 18-go marca i zaatakował o godzinie 16:00. V Korpus po jego prawej stronie zajął pierwszą linię okopów wroga, ale został zatrzymany przez bunkry na drugiej linii. Po dwóch dniach dalszych przygotowań korpus odbił opuszczoną pierwszą linię i ruszył na drugą i trzecią linię wroga w ataku, który rozpoczęła się o 3.30 w nocy i została ukoronowany sukcesem o świcie.

Zdobyto teren o głębokości około 2000 jardów na froncie o szerokości ok 4000 jardów. Późniejsze wysiłki Balueva koncentrowały się na próbie zdobycia niemieckiego wybrzuszenia, który został nazwany, podobnie jak wszystkie wybrzuszenia na froncie rosyjskim, „nosem Ferdynanda”.

Niestety Baluev nie odniósł sukcesu, choć atakował 25, 27 i 31 marca oraz 7 i 14 kwietnia. W końcu niemiecki kontratak przywrócił front na jego pierwotną linię.

Operacja zakończyła się całkowitym fiaskiem. Rosjanie ponieśli ciężkie straty i nic nie zyskali, pomimo największej koncentracji ciężkiej artyleria na wąskim froncie aniżeli w jakiejkolwiek rosyjskiej ofensywie w obecnej wojnie. Zużycie pocisków, z uwagi na ich szczupłe zasoby można było uznać jedynie za ekstrawagancję, a złe zarządzanie całym przedsięwzięciem musiało mieć zgubny wpływ na morale piechoty, która jak zwykle musiała za to zapłacić.

[Hans_Kropson]

* Na początku drugiej wojny burskiej (1899-1902) Stellenbosch był jedną z brytyjskich baz wojskowych i był używany jako obóz „przesiadkowy”; w wyniku wysyłania do niego oficerów, którzy nie wyróżnili się na froncie. Później zaczęto używać wyrażenia „być Stellenboschowany”; do tego stopnia, że w podobnych przypadkach o oficerach mówiono „Stellenboschowany”, nawet jeśli wysłano ich w inne miejsce.

[mobutu2]

@Hans_Kropson: dziękuję, poczytajmy.