#anonimowemirkowyznania Nigdy nie pomyślałabym, że znajdę się w takiej sytuacji, ale znalazłam się w związku z agresorem. Na razie nie ma tego dużo (raz złapał mnie za ramiona na środku ulicy podczas kłótni, raz rzucił telefonem o ścianę i zrobił w niej wgłębienia, parę razy rzucił laptopem na łóżko, walił też o drzwi szafy tak, że teraz bardzo ciężko chodzą). Jestem bardzo spokojną osobą, jeśli chodzi o fizyczność i takie akcje mnie odrzucają, szczególnie, że rujnuje mi w ten sposób moje świeżo odnowione mieszkanie (które o zgrozo, sam mi pomagał wykończyć). Z jednej strony, to naprawdę przekochany chłopak, pomagał mi w remoncie, ogólnie bardzo się stara i jest dobry, ale te napady agresji mnie martwią. Tym bardziej, że zaczęło się niewinnie (od krzyku) a teraz jest tego coraz więcej. Ostatnio nawet zaczął na mnie krzyczeć, bo nie grałam w grę taką strategią, jaką wg niego powinnam. Czy takie rzeczy zdarzają się cholerykom i trzeba to zaakceptować? Czy oni mogą się zmienić? Czy raczej rodzi się we mnie syndrom sztokholmski? Darujcie sobie sobie komentarze "hyhy, łobuz kocha mocniej", bo jak mówiłam, chłopak naprawdę bardzo się stara, po prostu nie możemy się dogadać, kłócimy się naprawdę dużo i reakcja jest jaka jest. I tak, idziemy do #psycholog za miesiąc, ale może są tu mirabelki, które przeżyły to samo? #zwiazki
CiepłyUrolog: to nie agresor tylko typowy narcyz który uzależnia słodkim zachowaniem żeby później - kiedy ci dowali - budzić w tobie wątpliwości typu "ja tyle dla ciebie robię a ty jestes na mnie zla?" obejrzyj sobie filmy na youtube kanał wilczycą być o zachowaniu narcyza to ci się otworzą oczy.
@AnonimoweMirkoWyznania: I tak go rzucisz za jakiś czas, tyle że pewnie po gratisowym liftingu twarzy. A on za jakiś czas będzie pisał na mirko "zrobiłem remont p0lce, a ona mnie zostawiła i przeskoczyła na innego bolca. P0lki to coorvy"
Nigdy nie pomyślałabym, że znajdę się w takiej sytuacji, ale znalazłam się w związku z agresorem. Na razie nie ma tego dużo (raz złapał mnie za ramiona na środku ulicy podczas kłótni, raz rzucił telefonem o ścianę i zrobił w niej wgłębienia, parę razy rzucił laptopem na łóżko, walił też o drzwi szafy tak, że teraz bardzo ciężko chodzą). Jestem bardzo spokojną osobą, jeśli chodzi o fizyczność i takie akcje mnie odrzucają, szczególnie, że rujnuje mi w ten sposób moje świeżo odnowione mieszkanie (które o zgrozo, sam mi pomagał wykończyć).
Z jednej strony, to naprawdę przekochany chłopak, pomagał mi w remoncie, ogólnie bardzo się stara i jest dobry, ale te napady agresji mnie martwią. Tym bardziej, że zaczęło się niewinnie (od krzyku) a teraz jest tego coraz więcej. Ostatnio nawet zaczął na mnie krzyczeć, bo nie grałam w grę taką strategią, jaką wg niego powinnam. Czy takie rzeczy zdarzają się cholerykom i trzeba to zaakceptować? Czy oni mogą się zmienić? Czy raczej rodzi się we mnie syndrom sztokholmski? Darujcie sobie sobie komentarze "hyhy, łobuz kocha mocniej", bo jak mówiłam, chłopak naprawdę bardzo się stara, po prostu nie możemy się dogadać, kłócimy się naprawdę dużo i reakcja jest jaka jest. I tak, idziemy do #psycholog za miesiąc, ale może są tu mirabelki, które przeżyły to samo? #zwiazki
Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
ID: #60513fa86b7ccc000b8addb7
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: Precypitat
Wesprzyj projekt
obejrzyj sobie filmy na youtube kanał wilczycą być o zachowaniu narcyza to ci się otworzą oczy.
Zaakceptował: Eugeniusz_Zua