Aktywne Wpisy
noos +11
Filadelfia to była dobra, chwytająca za serduszko historia o parze gejów, która z pewnością urzekłaby nie jedną prawacką duszę. Trzeci odcinek #thelastofus to jakiś absurd. Może twórców seriali faktycznie popierddoliło, a może nie chodzi w nich już o dobrą historię? Nie wiem. Czuję się jednak mentalnie zgwałcony, jakby ktoś przywiązał mnie do krzesła rodem z Mechanicznej Pomarańczy i odtwarzał obrazy, a teraz jeszcze banda pajaców wmawia mi, że musi mi się to
Pepe234 +4
Hejka mirki, chciałbym podzielić się z wami moimi przemyśleniami, wydaje mi się że są dosyć ciekawe, a być może kogoś to zmotywuje do działania. Btw jestem zainteresowany buddyzmem i filozofia ta wg mnie jest bliżej poprawnego odbioru rzeczywistości od innych. Zapraszam do obserwowania tagu #przemysleniapepe
Wszystkie podejmowane działania wydają się nie mieć znaczenia w dalszej perspektywie. Nasza obecność w tej rzeczywistości, czymkolwiek jest egzystencja, jest ukierunkowana na zapewnienie sobie jak najlepszych odczuć
Wszystkie podejmowane działania wydają się nie mieć znaczenia w dalszej perspektywie. Nasza obecność w tej rzeczywistości, czymkolwiek jest egzystencja, jest ukierunkowana na zapewnienie sobie jak najlepszych odczuć
No i stało sie. Sch-Tsch-Ur słyszał kroki nadchodzącego drapieżnika. Matka przyzwyczajona, że jest głodny kompletnie ignorowała jego ciche popiskiwanie. Reszta rodzeństwa też miała niebezpieczeństwo gdzieś. Wiadomo kogo zje. Tak umrze Sch-Tsch-Ur. Niczego nie osiagnal. Nigdzie nie był. Niczego nie widział. Nigdy nie żył. W zasadzie to nawet nie wyszedł nigdy z jamy.
Kroki są już na tyle blisko że nawet matka się poruszyła i zjezyla sierść. Ale oczywiście bronić go nie będzie. Jasne. Niech go zabiorą. Kroki koło wejscia. Cień przysłania światło wpadające do środka. Koniec. Nieznany napastnik rzuca się w głąb jamy.
I leży.
I leży.
Kroki się oddalają.
Sch-Tsch-Ur czuje znajoma won krwi. Mięso? Padlina? Drapieżnik porzucił tu swój łup? Trudno, najwyżej umrę. Sch-Tsch-Ur tracą nieśmiało pyskiem leżące przed nim stworzenie. Zatapia w nim zęby i szybko odskakuje poza zasięg pazurow.
Postać leżącą na ziemi się nie rusza. Czyli jest martwa. Czyli jest mięsem.
Obserwując nagle poruszenie reszty szczurołakow Sch-Tsch-Ur zrozumiał że właśnie stracił swoją szansę. Jak zwykle. Za wolny i za słaby został natychmiast odepchnięty od najbardziej smakowitych kasków.
Jego dwóch największych braci walczyło o dostęp do brzucha i wyrywało sobie parujące wnętrzności. Starsza z jego sióstr odrywała pożywne kawały mięsa z ud. Młodsza obgryzala świecące dziwnym światłem ramię.
Wiedział że nie poszaleje. Jedyna częścią stworzenia do którego udało mu się dopchnąć była głowa. Gdy inni napchają swoje brzuchy jemu zostanie obgryzienie skóry z twarzy, uszy, odrobina mięsa z policzków. Lepsze to niż nic. Lepsze niż umrzeć.
Jednak miał szczęście! Jakże wielkie szczęście! Albo w trakcie wcześniejszej walki z innym drapieżnikiem, albo na skutek wrzucania do jamy niezbyt gruba czaszka stworzenia pękła. Sam nie byłby w stanie jej rozłupać, ale teraz z lubością podważał pazurami pęknięte fragmenty, wyjadając kawałki pysznego, sycacego mózgu. O tak!
Dziś po raz pierwszy od dawna Sch-Tsch-Ur poszedł spać syty. Zasypiał podziwiając gwiazdy, myśląc o satysfakcji jaką przepelniało go pozbycie się zdradzieckiej siostry i rozmyślając o czekającej go drodze powrotnej przez góry.
#lacunafabularniefantasy