Najlepsza buda czyli **FSO Polonez Truck** [Polski Fiat 125p ... (@SonyKrokiet)

Najlepsza buda

czyli

FSO Polonez Truck

Polski Fiat 125p w wersji pickup był samochodem cieszącym się popularnością, ale niepozbawionym wad, spośród których największą była mała ładowność oraz ogólna ciasnota we wnętrzu pojazdu. Wraz z wprowadzeniem Poloneza do produkcji zaczęto myśleć o następcy dla kantona pickupa ; pierwszą próbą był pospawany Polonez z paką 125p, ale to nie było najlepszym rozwiązaniem. W późniejszym czasie próbowano ponownie zrobić dostawczego Poloneza, ale w wersji trzyosiowej – jak można było się spodziewać, także i tutaj to nie był najlepszy pomysł.

Trzecią, udaną, próbę budowy pickupa podjęto w 1986 roku. Zespół konstruktorów z OBR SO pod kierownictwem inżyniera Leszka Dubiela postanowił nieco inaczej skonstruować wersję dostawczą. Tym razem prototyp wyposażono w nieco dłuższą kabinę z krótkoseryjnego modelu trzydrzwiowego i Coupe; do przedniej połówki nadwozia przysposobiono ramę pomocniczą, na której zamontowano prostą w formie i produkcji pakę; pod przestrzenią ładunkową ulokowano koło zapasowe. Wzorem 125p pickupa, wzmocniono tylny most i zawieszenie. Na tylnych kołach zastosowano hamulce bębnowe, zaś samochód osadzono na większych, 14-calowych felgach i oponach – osobowy poldon korzystał z opon 13”. Te modernizacje sprawiły, że samochód potrafił przewieźć nawet tonę ładunku, a także był wytrzymalszym pojazdem. Do napędu samochodu przewidziano silniki 1.5 i 1.6 OHV w wersjach gaźnikowych i z wtryskiem, a także 1.9 XUD z Citroena. Ze względu na inne przełożenia mostu, pojazd był wolniejszy od wersji osobowej i rozwijał maksymalnie około 130 km/h; zwykły pomylonez osiągał prędkość około 160 km/h.

Tak przygotowany pojazd ochrzczono mianem Truck. Ze względu na fakt zakładanej produkcji pojazdu wielkości 25 tysięcy egzemplarzy rocznie oraz braku możliwości do wytwarzania auta na Żeraniu, postanowiono produkować pojazd w Zakładach Samochodów Dostawczych w Nysie. Do połączenia przedsiębiorstw i powstania FSO-ZSD doszło w 1986 roku. Niecały rok później, bo w 1987 roku wytworzono próbną serię 50 egzemplarzy do testowania na potrzeby OBR; produkcja seryjna ruszyła w 1988 roku; początkowo produkowano samochody oznaczone ST oraz LB, gdzie ST dotyczyło wersji standardowej, zaś LB - z przedłużoną przestrzenią ładunkową. Obie wersje mieściły dwie osoby.

W czasie produkcji Truck był kilkukrotnie modernizowany, najczęściej wizualnie. Zmiany zachodziły niezależnie i nieco później od podstawowego Poloneza; nierzadko przy montażu aut stosowano zasadę „zapasów magazynowych”, to jest montaż elementów pochodzących ze schodzącego modelu roku, tak zwanego MR. Najbardziej widoczną zmianą był front samochodu, który podlegał zmianom około rok od wprowadzenia nowego modelu.

- Roczniki z lat 1988-92 występowało z początkowo frontem z tak zwanego Borewicza; pod koniec produkcji, to jest w ‘92 roku używano frontów z „noskiem” znanych z Akwarium (MR’86) i przejściowego (MR’89); w ’92 roku wprowadzono wersję DC z przedłużoną kabiną, w której stosowano część ładunkową z wersji ST. DC mieścił 5 osób.
- Roczniki z lat 1992-94 były wyposażone z przody z tak zwanego wąskiego Caro (MR’91); pod koniec produkcji, to jest w ’94 tworzono „przejściowe” wąskie Trucki, które miały deskę starego typu ALE z dwoma prostokątnymi nawiewami czy grubszą kierownicą z szerokiego Caro (MR’93)
-Roczniki z lat 1994-1997/8 były wyposażone w elementy z szerokiego Caro, zarówno deski rozdzielcze, jak i w fronty czy też zawieszenie. W 1995 roku wycofano wersje gaźnikowe i pozostawiono tylko 1.6 z wtryskiem.
-Roczniki z lat 1997/8-2002 były już z elementami z Caro Plusa; w początkowych egzemplarzach zdarzały się „przejściowe” Trucki, które miały front i fotele z Plusa, ale deskę rozdzielczą z szerokiego.

Truck okazał się hitem sprzedaży, zarówno w kraju, jak i za granicą; najwięcej aut wyeksportowano do Wielkiej Brytanii, Francji czy też Grecji; wersja eksportowa nosiła miano FSO Truck i była wyposażona wyłącznie w diesla Citroena. Główną zaletą samochodu była niska cena, duża ładowność (nawet jedna tona!), a także mnogość wersji i zabudów możliwych do zastosowania w aucie, począwszy od plandeki na pakę po laminatową zabudowę z owiewką. Na bazie Trucka powstawały wersje takie jak karawan, chłodnia, Truck Roy czy prototypowy Kemping. Produkcja samochodu została zakończona wraz z zawieszeniem produkcji osobowego Poloneza, to jest w 2002 roku. Łącznie wyprodukowano około 200 tysięcy egzemplarzy; część jeździ do dzisiaj, zarówno w roli „woła roboczego” czy „daily”, jak i samochodu z minionej epoki.

#samochody #motoryzacja #gruparatowaniapoziomu #prl #fso #polonez #autakrokieta

Zdjęcia Poloneza Trucka ST MR’94 pochodzą od Mirka @fajnyprojekt