Aktywne Wpisy
wyslij_nudeski +432
Zmieniło się wszystko. Poza Starym.
Zmienił się mental, problemy, leki, diagnozy.
W sumie to człowiek wiedział, że to jebnie, ale myślał, że jeszcze spokojnie sobie 10 lat pożyje. A tu proszę, wątpliwości co do ewentualnego życia. Nie z powodu psychiki.
Zdiagnozowali u mnie coś pomiędzy zespołem Ehlersa-Danlosa a zespołem Marfana. Nie googlujcie. W skrócie chodzi o to, że mój organizm jest gównem, bo nie działa produkcja kolagenu. A kolagen jest w całym
Zmienił się mental, problemy, leki, diagnozy.
W sumie to człowiek wiedział, że to jebnie, ale myślał, że jeszcze spokojnie sobie 10 lat pożyje. A tu proszę, wątpliwości co do ewentualnego życia. Nie z powodu psychiki.
Zdiagnozowali u mnie coś pomiędzy zespołem Ehlersa-Danlosa a zespołem Marfana. Nie googlujcie. W skrócie chodzi o to, że mój organizm jest gównem, bo nie działa produkcja kolagenu. A kolagen jest w całym
źródło: temp_file1142855652512496253
Pobierz
mistejk +189
źródło: Zdjęcie z biblioteki
Pobierz
Używając analogii tachometru w samochodzie, prędkość obrotowa silnika umysłu znajduje się zwykle w środkowym zakresie, gdzie energia jest zrównoważona z wymaganymi osiągami. Żywość, intensywność i klarowność świadomości są przejawem sati, pełnej świadomości, w pełni świadomej świadomości, a poziom sati zależy od „poziomu energii” umysłu. Gdy poziom energii umysłu maleje, sati maleje, a pełna świadomość zmienia się w otępienie.
Na początku praktyki medytacyjnej, szczególnie praktyki samatha, ale dzieje się tak w prawie każdym rodzaju praktyki medytacyjnej, spotykamy spadek intensywności świadomości do poziomu poniżej tego, który charakteryzuje zwykły stan przebudzenia. Manifestując się jako senność, wycieńczenie, to właśnie nazywam silnym otępieniem, aby odróżnić to od znacznie łagodniejszej formy zmniejszonej energii mentalnej, którą nazywam subtelnym otępieniem. Uważam, że bardzo ważne jest rozróżnienie pomiędzy silnym i subtelnym otępieniem, ponieważ w przeciwnym razie wielu medytujących nie rozpozna obecności subtelnego otępienia.
Jak więc medytujący ocenia obecny poziom sati? Uczy się rozpoznawać różne stopnie sati i otępienia przede wszystkim poprzez zauważanie, kiedy to się zmieniło. Kiedy medytujący odczuwa oddech z mniej więcej taką samą wyrazistością i intensywnością, która zwykle charakteryzuje odczucia dotykowe w jej codziennym życiu, nie rozwinoł jeszcze większego sati, ale też nie popadł w otępienie. Kiedy doświadcza zwiększonej ostrości percepcji, tak jak kiedy widzi punkty końcowe wdechów i wydechów oraz przerwy pomiędzy nimi z wielką przejrzystością, sati wzrosło. Zniekształcone odczuwanie oddechu towarzyszące senności jest oczywistym otępieniem.
Subtelne otępienie jest jednak trudniejsze do rozpoznania. Medytujący w stabilnym stanie subtelnego otępienia będzie cieszył się stabilnością uwagi i dobrą koncentracją. Najprawdopodobniej doświadczą nawet postrzegania przedmiotu medytacji jako bardzo wyraźnego, a tym samym myląc subtelne otępienie z podwyższonym sati. Ale jeśli rozlegnie się nagły dźwięk, na przykład gdy inny medytujący kaszle lub kicha, lub inne tego rodzaju zaburzenie, wydarzą się dwie rzeczy. Będą czuć się zaskoczeni i często zatrzęsie nimi, a jeśli są spostrzegawczy, zauważą również, że ich świadomość przedmiotu medytacji jest od razu ostrzejsza i wyraźniejsza niż kilka chwil wcześniej. Ważne jest, aby zauważyć tę różnicę, ponieważ zauważając ją, uczy się odróżniać pseudo-klarowność subtelnego otępienia od prawdziwego sati. Gdy medytujący rośnie w sati, coraz trudniej go przestraszyć.
Dlaczego więc stan subtelnego otępienia wydaje się tak wyraźny, jak można go pomylić z sati? Najpierw spójrzmy na „zwykły” poziom świadomości. Uwaga zwykle porusza się szybko od obiektu do obiektu i zwykle uważamy na wiele obiektów jednocześnie. Kiedy jest wystarczająco długo poza obiektem medytacji, wiemy, że uwaga się zmieniła. Kiedy jest ona krótsza i rzadsza, wydaje się bardziej, jakbyśmy byli świadomi kilku rzeczy naraz. Ale te krótkie wędrówki, które pozwalają nam być świadomym kilku rzeczy naraz, są rozproszeniem uwagi, które wciąż zmniejsza jaskrawość i intensywność pierwotnego obiektu uwagi.
Teraz spójrzmy na subtelne otępienie. Gdy poziom energii umysłu spada, uwaga nie porusza się tak bardzo, co oczywiście daje nam doświadczenie większej stabilności uwagi na obiekcie medytacyjnym. Daje nam również poczucie większej przejrzystości dzięki mniejszej rozproszeniu uwagi. Ale gdy spada poziom energii umysłu, pojawia się także wiele innych nie-postrzegających momentów świadomości, więcej luk w przepływie strumienia świadomości niż wcześniej. Tak więc, kiedy medytujący jest zaskoczony, a poziom energii umysłu przeskakuje o wyższą wartość, natychmiast wzrasta czujność! Jest to wskazówka do obecności subtelnej otępienia
Mądry medytujący może dobrze wykorzystać te „zaskakujące” zakłócenia w nauce odróżniania sati od subtelnego otępienia. Z tego powodu zalecam, aby medytujący nie zadawali sobie trudu, aby stworzyć bardzo ciche środowisko do medytacji, zostaw telefon włączony podczas medytacji, medytuj w grupach, które mogą od czasu do czasu wywoływać kaszel, kichanie lub chrapanie.
Bardzo pomocne może być również medytowanie podczas zasypiania w nocy oraz obserwacja przejścia od czujności, poprzez subtelne otępienie, silną tępotę, a następnie sen, przejście, które może nastąpić szybko lub powoli. Poznanie świadomości uważnej kontra otępienia jest tylko jedną z wielu korzyści, jakie można czerpać z medytacji podczas snu (i natychmiast po przebudzeniu). Ale każdy może skorzystać z obserwacji umysłu podczas obserwowania oddechu podczas zasypiania.
Sati zwiększa się po prostu poprzez intencje bycia bardziej świadomym i poprzez dostarczanie umysłowi wyzwań percepcyjnych, które wymagają zwiększonego poziomu świadomości do osiągnięcia. ("Noting" w Vipassanie jest przykładem takiego wyzwania, podobnie jak podążanie za oddechem z coraz większą dbałością o szczegóły w praktyce samatha.) Jednak zwiększenie poziomu energii umysłu powoduje również zwiększenie ruchu uwagi od obiektu do obiektu, więc w tym sensie zwiększenie sati zmniejszy także stabilność uwagi, chyba że medytujący osiągnie poziom umiejętności ukierunkowanej i stałej uwagi wystarczający, aby pozostać skupionym na podwyższonym poziomie energii mentalnej. Z tego powodu najlepiej jest, aby medytujący nie martwił się subtelnym otępieniem, dopóki nie pokona wędrowania umysłem, silnego rozproszenia i silnego otępienia. Pozwolenie na subtelne otępienie jest pomocne w przezwyciężeniu wędrówki umysłu i silnego rozproszenia na wcześniejszych etapach. W rzeczywistości istnieje delikatna równowaga między wzrostem sati a zwiększeniem stabilności uwagi. Muszą wzrastać w tandemie ze sobą, w przeciwnym razie idzie się zbyt daleko w kierunku pobudzenia lub otępienia.
Ale gdy medytujący pokona zarówno wędrujący umysł, jak i silne rozproszenie, niezwykle ważne jest, aby pracował nad pokonaniem subtelnego otępienia. Subtelne otępienie niemal na pewno będzie obecne na tym etapie, ponieważ będzie ona częścią środków, dzięki którym osiągnięto ten etap uważności. Otępienie jest oczywiście względne, a medytujący już wcześniej kultywował pewne zwiększone sati we wcześniejszych etapach praktyki, ale tym, co nas tutaj interesuje, jest każdy stan, w którym poziom świadomości i poziom energii umysłu jest zdecydowanie mniejszy niż jest w stanie utrzymać przy tym stopniu koncentracji, a szczególnie jesteśmy zaniepokojeni każdą tendencją do dalszego spadku. Medytujący musi nauczyć się osiągać, a następnie utrzymywać ten stopień stabilności uwagi bez zmniejszania uważnej świadomości. Następnie musi nauczyć się zwiększać uważność. To ostatnie jest w rzeczywistości znacznie łatwiejsze niż pierwsze. Gdy umysł ustabilizuje się bez zwiększania subtelnego otępienia, sati można łatwo zwiększyć.
Chcę również zauważyć, że sati zwykle ma dwa różne aspekty lub „twarze”, w zależności od tego, w jaki sposób są skierowanie. Przeważnie zwraliśmy się do świadomości o pełnym umyśle, skierowanej na przedmiot medytacji, ale świadomość introspektywna, czyli sati-sampajanna, to ta sama świadomość o pełnym umyśle, skierowana na dokładne poznanie tego, co robisz i dlaczego robisz to w teraźniejszości. Ten aspekt sati jest obecny tylko z wyższym poziomem czujności i dlatego istnieje poczucie „przebudzenia” w tym momencie, gdy uświadomimy sobie, że umysł błąkał się, a także poczucie czujności, które przychodzi z „sprawdzaniem się” podczas medytacji, aby zobaczyć, jakie rodzaje rozproszenia lub otępienia mogą być obecne.
Na początku tego artykułu zwróciłem uwagę na naturalnie występujące przypadki potężnych sati, znacznie podwyższonej czujności i świadomości, których większość z nas doświadczyła w tym czy innym czasie, zazwyczaj w nagłych przypadkach. Może pamiętasz moją wzmiankę o tym, że często towarzyszy temu poczucie bycia czysto niezależnym obserwatorem, patrzenia, jak własne ciało i umysł reagują na rozwój sytuacji. Jest to bardzo ilustrujące sati-sampajanna, kiedy poziom energii mentalnej jest bardzo wysoki.
Na najwcześniejszych etapach praktyki samatha zdanie sobie sprawę z faktu, że umysł wędrował, jest odrębnym świadomym zdarzeniem od zaangażowania się w przedmiot przez wędrującą uwagę. Kiedy wiadomo, że umysł wędrował, myśl, do której wędrował, już zniknęła. Podobnie chwile „sprawdzenia się” z introspektywną świadomością na środkowych etapach praktyki samatha są odrębnymi świadomymi zdarzeniami od ciągłej obserwacji obiektu medytacyjnego i jako takie są w rzeczywistości zakłóceniami uwagi na obiekcie medytacyjnym (chociaż jeśli są one krótkie, przerwa może nie być szczególnie zauważalna). Z drugiej strony, dzięki upacara samadhi sati-sampajanna może być równoczesne z sati skierowanym na obiekt medytacyjny. Jak to jest możliwe? Na wczesnych etapach praktyki poziom energii umysłu nie jest wystarczająco wysoki, aby umysł miał wystarczającą „szerokość”, aby objąć oba naraz. Ale w późniejszych stadiach, gdy sati staje się coraz bardziej rozwinięte w tandemie ze stabilnością uwagi, świadomość może skupić się na umyśle, podczas gdy umysł zajmuje się przedmiotem medytacji, nie jako dwoma oddzielnymi przedmiotami, ale jako jednym przedmiotem (umysłem ), który obejmuje inne (odczucia oddechu). Jest to odczuwane jako zmiana perspektywy, jako „cofanie się”, jako poszerzony zakres świadomości. Jest to przeciwieństwo tego, co się robi, aby wejść do jhāny, co jest również zmianą perspektywy, ale zamiast tego jest „zatapianiem się”.
W przeszłości zastanawiałem się, czy głęboką jhanę można osiągnąć z otępieniem, ale nigdy nie miałem ochoty się przekonać. Absorpcja jhaniczna nie wymaga wysokiego poziomu energii mentalnej i sati, chociaż jest z nią całkowicie zgodna. Od tego czasu słyszałem o kilku przypadkach, które wydają się głębokimi jhanami z otępieniem.
Zatem bez celowej kultywacji sati, praktykujący samathę może skończyć w przyjemnych stanach utrzymującego się otępienia, a nawet przejść do wypełnionych błogością absorbcji. Ale będzie im brakowało jednej z podstawowych zdolności wymaganych do Wglądu i Oświecenia, będzie im brakowało niezbędnego Czynnika Oświecenia - Sati, w pełni umysłu, w pełni klarownej świadomości.
#medytacja #buddyzm #mindfulness
Komentarz usunięty przez autora
Komentarz usunięty przez autora
Widać terminologię z TMI ale to chyba nie fragment z książki.Nie wiem, doczytałem tylko do 3 stage'u gdyż więcej info na razie nie potrzebuję.
Czyli najpierw należy osiągnąć ciągłość uwagi, nawet pomimo tego że będzie mętna i nie ostra, a następnie pracować nad tym aby była jak skupiona wiązka lasera i jednocześnie poszerzona.Dobrze to
Uwaga skupiona jak wiązka lasera a świadomość percepcyjna poszerzona - taki jest cel stage 6
Do 4/5 stage'u nie ma co próbować postrzegać detali oddechu zbyt mocno. Do tego momentu medytowanie w subtelnym otępieniu jest nawet wskazane a potem w