[Akira]

Godzina 9:20, śniadanie zjedzone, dzieci ubrane, mama w pracy, mniejsza już spi a że starszą siedzimy i gramy w #wiedzmin3. Polecam taki styl życia #tatacontent #mirkotata

[estetka]

@Akira Ty grasz a dziecko patrzy jak zabijasz? Super rozrywka, zazdroszczę

[dzieju41]

@Akira: Wiedżmin 3 dla takiego małego dziecka? Na spacer byś zabrał.

[C.....y]

@Akira zrobiłeś niechcący #pokazmorde

[Reniferus]

@estetka: i co w tym złego ?
Dobrze wychowane dziecko będzie wiedziało, że to gra. Powinien być dumny tata, że podziwia ojca jak na hardzie rozwala potwory nie męcząc się z tym.

[estetka]

@Reniferus ile ma lat?

[yaah]

@Akira: Zaraz Cie zgłoszą do mopsu! Ludzie co dzieci nie mają i będą Ci mówić, że #!$%@? wychowujesz swoje :D

[Akira]

Wololol, mała niecałe dwa lata nie sądzę żeby potwory z gry wpłynęły źle na jej psychikę, ja tam w dzieciństwie oglądałem bajki o smokach czy atomowkach i żyje. Do tego mirki co mają dzieci wiedzą że takie małe to nie usiedza za długo także pewnie nawet nie zauważa, ale myszka jej się podoba ;p. @yaah niech zgłaszają, 500 plus mi nie zabiorą ^^

[Reniferus]

@estetka: czy to istotne?
Jeśli dziecko będzie uczone, że to tylko gra, a nie tak na serio to nic się nie stanie. Ja od małego miałem do czynienia z grami jeszcze bardziej pokręconymi niż wiesiek. Na przykład painkiller. No i myślę, że nic mi się złego w psychice nie zadziało.

[estetka]

@Reniferus no dobra, Twoje dziecko, Twój problem XD XD XD XD

[Reniferus]

@estetka: ja nie mam dzieciaka, a tylko daję Ci przykład jak byłem ja wychowywany. Pomimo, że grałem w różne gry to jakoś mnie one nie ugruntowały. Jedną z gier, w które grałem za gówniaka to np. Gta vice city. Nie wyniosłem z tej gry brutalności i informacji, że warto dealować dragami, a usłyszełem po raz pierwszy self controle. Moim zdaniem gry uczą i bawią niż "opętują".

[Akira]

@ChooseWiesly: no i? Nie mam czego się wstydzić :D

[estetka]

@Reniferus pytam o wiek dziecka, bo do pewnego wieku dzieci nie ogarniają, że coś jest udawane, że to gra, fantazja. Dzieci przeżywają wszystko, nawet jesli tego po nich nie widać od razu. To tak jakbyś poszedł na jakiś mega horror do kina i ktoś by Ci powiedział "nie bój się, to tylko film", ale przecież emocje są silniejsze od takich słów. Sześcioletnie dzieci w moim przedszkolu ostatnio zobaczyły na ulicy "pana z

[Akira]

I już od godziny na dworze